Şu hayatta hep o kıyamadıklarımız kıyar bize...

Oysa ne çok severiz biz o kıranları, ne çok değer veririz körü körüne...

Adı nedir bunların?...

Arkadaş mı?...

Sadece yedi harften oluşur, ama iki kişiliktir, belki de daha fazla...

Dost mu?...

Dört harfin dizilişi belki yan yana, ama ne kadar da anlamlı...

Aşk mı?...

Üç harflik bir kelime... Anlamı dünyalara değişilmez...

İşte adı ne olursa olsun, hep o kıyamadıklarımız kıyar bize...

Sorun bizde mi, yoksa onlarda mı?

Belki de sorun, herkeste...

Anlamayı beceremeyen, anlasa da istediği gibi anlayan herkeste...

Kimse karşıdakini anlamaya çalışmıyor şu hayatta, oysa bir anlamaya çalışsa...

Belki hiçbir kalp kırılmayacak, hiçbir can kıyılmayacak belki de...

Not: Önemli olan yitirmeden önce vermektir değeri, kuruyan bir çiçeği sulamanın anlamı yok…