Mutluluk nedir? Mutlu nedir? Neye, kime denir? Mutluluk, TDK sözlüğünde "Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik" olarak tanımlanmış. Mutlu ise; Mutluluğa erişmiş olan, ongun, mesut, saadetli, bahtiyar, berhudar...

Hatta bir de örnek bir cümleleri var. "Beni orada sıcak bir yuva, huzurlu konuklar, mutlu bir kadın bekliyor." Reha Mağden'in bir sözü. Ne diyordum ben? Heh. Mutluluk nedir? Tanıdığım, bildiğim pek çok insan "mutluluk" denen olayı, nefes almak kadar zaruri olarak görüyor. Mutlu olmak istiyorum, artık mutlu uyumak, mutlu uyanmak istiyorum diyorlar mesela. Soruyorum, mutluluk nedir? Cevap yok. Ne olduğunu bilmediğin bir şeyi istiyorsun, ne uğruna?

Kimilerineyse, mutluluğunun sebebini soruyorum. Aldığım cevap biraz komik. Bana beraber oldukları kişinin ismini veriyorlar. Onun varlığını, mutluluğunun mutlak sebebi haline getiriyorlar. "Sizin mutluluğunuz gerçek değil, sizin mutluluğunuz pamuk ipliğine bağlı..." dediğimde ise saçmaladığımı, mutsuz olmak istediğimi hatta ve hatta bazen tedaviye ihtiyacım olduğunu düşünenler oluyor, oldu.

Mutluluk anlıktır. Mutluluk saniyelerden ibarettir. Pek tabi, mutsuzluk da öyle. Mutluluk süregelen bir şey değil, bir sürekliliği yoktur. Bir gece "iyi geceler", bir sabah "günaydın" mesajını almadığını düşün, O'ndan. Seni mutlu eden, bir anda mutsuz etti, hayırdır? Yağmurlu hava beni mutlu eder lakin bir anda güneş açtı, hoppala? Sahip olduğun her şey ne kadar geçiciyse, mutluluğunda öyle. Mutluluğun kıymetini bil, eğer sahipsen, fakat mutsuzluktan da korkma.

Kaliteli mutsuzluklar, özeldir, güzeldir. İnsanın mutsuzluğa da ihtiyacı vardır. Ruhunda, hayatında bir acı varsa, bunu hissedebiliyorsan onu yaşamaktan korkma. Sonu var, sonuna kadar yaşa. Acını, mutsuzluğunu yahut yalnızlığını yaşadığın anında kıymetini bil.

Yaşamaktan korkma. Soruyu cevaplamadım değil mi? Peki öyleyse. Mutluluk bir insandan aldığın haz, keyif değildir; gerçek mutluluk, insanın kendi varlığını bilmesi, farkında olması, bunu kabul edebilmesidir; unutması ise elemdir. Burası dünya yahu, burası bu kadar işte. Hadi eyvallah.