Mutsuzluğu derinden yaşamış, iliklerinizde hissetmişseniz, başkalarını da aynı mutsuzluğun kollarına itebilir misiniz?

Hele ki mutluluğun bir başkasını mutlu etmekten geçtiğini düşünürken...

-

-

-

Beynimde asılı kalan tek cümlemdi o an...

Yerin dibine geçmekle aynı hislerle, soğukkanlı bir şekilde ayakta durabilmek...

Bence insan her zaman kendine karşı dürüst olabilmeli, başkalarına karşı olamasa da...

Çünkü kendisine dürüst olmadığınız bir insanı er yada geç kaybedersiniz,

Peki ya kendinize dürüst olmadığınız da ?

Bir insanın, başka bir insanın yakınlığını kaybetmesinden daha ağırı kendisine olan inancını ve saygısını kaybetmesi değil midir?

İnsan yalnızlığıyla özgürlüğü karıştırmaya görsün.

Acizliğini ortaya koymaktan hiç çekinmiyor.

Oysa bütün anlamlar karışmamış olsaydı hayatımda...

Koşulsuz güvenme isteğimle bakar mıydım öyle derinden insanların gözlerinin içine?

Sonu olmayan bir geri sayımla bekler miydim sevgiyi?

Hangi duygulardan mahrum kalmışsam en çok o duygularla dolup taşar mıydım?

-

-