Herkesler gelir.

Aklına gelmeyecek herkes.

Bir tek o beklenen gelmez.

Adı batası dersin,

Kıyamazsın batırmalara.

Atmak istersin düşüncenden

Yine, kıyamazsın.

Halbu ki çoktan kıymıştır o sana.

Belki de o yüzden bu kıyamamazlılığın...

Çünkü biliyorsun sana nasıl kıydıklarını

Onun için bir türlü el vermiyor yüreğin.

Benim kıyamadıklarım, başkasının ayağına pas pas oldu. Değersiz insanlara tutuldular. Yolunda helak oldular. Her şeyi mahvettim. Peki tüm suç benim mi? Yoksa onu suçlamaya kıyamıyor muyum? Üzülür diye kıyamayıp terslemediğin o insan, senin hayatının ağzına sıçar farkına bile varamazsın. Evet, yapar. Ben çok zaman sonra farkına vardım bunun mesela. Bir gün gerçekten de karşıma dokunmaya kıyamayacak kadar çok seven biri çıkar mı? Bilmiyorum, çıkar belki.

Tek bir mesajı bile silmeye kıyamazken gün gelir tümünü seçip silersin. Ona ait hiçbir iz geride bırakmak istemezsin. Silip atarsın hayatından onu, onun seni sildiği gibi. Ona kıyamadığın için sana kıydı ya zaten. Olan sana oldu ya ne diyeyim. İnsan ne yaparsa kendine yapar.

"İnsan susarak da kıyabilir birbirine. Susalım o vakit. Hiç konuşmamacasına susalım."