Alınınca yemeye kıyamadığım elma şekerlerimi, kurtlanıncaya kadar sakladığımda öğrendim; değer vermek saklamak değildi ve “zaman” her şeye iyi gelmezdi..

Artık elime geçen mutlulukları gelip gelmeyeceğine emin olmadığım bir “sonra" ya bırakmayacağım.Tadını çıkaracağım "an"ın ve an gelip geçerken bir "anı" olarak yer edecek hafızamda. Ellerim şilepe, dudaklarımın kenarları pembe boyalı, yüzümde kocaman bir gülümsemeyle yaşayacağım hayatı. Pembe gözlüklerimi bulacağım yeniden ve barbie bebeklerimi gezintiye çıkaracağım.

Vazgeçtim, ben hep çocuk kalacağım…