" Artık bu yara öpsen de geçmez.

Yar oldun, yara oldun, yazık oldun."

Bugün papatyalarla konuştuk biraz. Yaralarımızdan korkularımızdan bahsettik. Onun en büyük yarası üstüne basılıp geçilmesiymiş, ben ona sadece elimde ki minicik yaradan bahsettim kalbimdeki yarayı anlatırsam çok üzülür diye. Korkusunu sordum biri papatya falı yaparken yaprağım yetmez sevmiyor çıkar diye çok korkuyorum dedi. Benimkini sordu sevilmemek dedim, kalbimin en derinindeki yaraya dokunup seni seviyorum dedi. Yeterdi.

Yara bandı, yaralandı.

Yara bandı ne kadar kapatabilirdi ki yaralarımı. Acısını hissettikten sonra...

Çok sonra farkettim; yara bandının yaraları iyileştirmek için değil, gizlemek için olduğunu. Çok sonra fark ettim..

Acıtan da sendin , acımı dindiren de .

Derler ki; bir yerden sonra, acımaz daha fazla.

Öyleymiş.. bir yerden sonra anlamıyormuşsun.

Alışıyormuşsun..