••••••••

Bölüm 4

– “ Arkadaşım amacın ne senin ya gitsene yoluna! ”

– “ Dediğim dediksin yani binmeyeceksin ”

– “ Binmeyeceğim dedim ya! Bir git işine ”

O anki ruh hâliyle sesi yüksek çıkmıştı. Gitmeyip durmuştu bir de. Korkmuyor havası veriyordu. Arabayı istop ettirip inmişti aşağı. İşte şimdi yanmıştı. Kaçmayı denediğinde kolundan yakalamıştı. Geriye doğru çekmişti.

– “ Nereye kaçıyorsun az önce ne güzel konuşuyordun ”

– “ Kolumu bırakır mısınız? ”

– “ Noldu o hırçın kıza birden kibarlaştınız mısınızlar falan ”

– “ Canımı acıtıyorsunuz ”

– “ Madem güzellikten anlamıyorsun zoru deneyeyim dedim yürü!! ”

– “ Napıyorsun sen ya bırak beni. İmdat!! Yardım edin! Kimse yok mu? ”

– “ Kapa çeneni bin arabaya dedim!. ”

Tüm gücüyle bacağına geçirmişti. Bir anda sersemleyip kolunu bırakmıştı. Koşar adım kaçmayı denemişti. Pek uzaklaşmış sayılmadan yakalamıştı onu yine. Bu sefer saçlarından çekerek arabaya geri götürüyordu. Binmemek için cebelleşmişti. Tam her şey bitti derken karanlıktan biri çıkıp gelmişti. Tek yumrukla adamı yere devirip onu kurtarmıştı. Yerdeyken de yumrukları arka arkaya sıralamıştı. Karşılık vermesine fırsat vermemişti hiç. Ki adamda aldığı darbelerle bayılmıştı. Olanları şaşkınlıklar içerisinde izliyordu. Simsiyah giyinmiş maskeli biri hayatını kurtarmıştı. Şimdi de ona doğru geliyordu. Üzerine üzerine..

Konuşmayıp elinden tutmuştu, sıkıca. Her nedense hiç zorluk çıkarmadan götürdüğü yere gidiyordu. Bildiği işini kolaylaştırıyordu. Bir motorun önünde durmuştu. Yedek kaskı ona uzatıp motora binmişti. Hiçbir şey yapmayıp durmuştu öyle. Düşünmesi birkaç dakikasını almıştı onunla gitmekten başka seçeneği yoktu. Kaskı kafasına geçirip arkasına binmişti. Binmesiyle motoru çalıştırıp gitmeleri bir olmuştu. Korkarak düşmemek için beline sarılmıştı. Doğru mu yapmıştı bilmiyordu.

“ En azından yüzünü görseydim iyiydi. Neden maske takıyordu ki? Nereye götürüyordu beni? ”

“ Gidince görürsün ne de olsa kendi ayağınla bindin ya kızım. Hoş dünden hevesli gibi atladın hemen motora ” demişti iç sesi ona cevaben.

Ve yolculukları son bulup gelmişlerdi. Kaskı çıkartıp uzatmıştı. Geldikleri yere baktığında burası onun eviydi iyi ama söylemeden nasıl biliyordu. Soramadan hızla uzaklaşıp gitmişti.

– “ Hey, dur. Kimsin sen? Evimi nerden biliyorsun? ”

Daha fazla arkasından bakmayı bırakıp evine gitmişti. Kapıyı kapatmasıyla rahat bir nefes almıştı. Sağ salim evine gelmişti. De kimdi o? Aklına takılmıştı. İki adım ilerlemesiyle telefonuna mesaj gelmişti. Çıkarıp baktığında mesaj..

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Söz dinlemeyen tam bir baş belasısın. Bir daha gece dışarı çıkmak yok. ”

“ Bende diyordum nerde kaldı mesajım. Kim olduğunu bir görsem çıksan karşıma derdin neymiş soracam da işte. Sende bana emir vermekten vaz geçsen artık. Mümkünse peşimi bıraksan. Gece dışarı çıkmama mıymış madem biliyorsun neden gelip kurtarmadın beni acaba? Mesajla emir vermeyi biliyor ama. Gelse tanıyacam ya bende ki de soru. O kendini gösterirdi emir vermesini bildiği gibi. Aha bir mesaj daha. ”

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Gözümün içine aval aval bakmaktansa soraydın. Demek ki öyle boş konuşmakla olmuyormuş ”

Gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Ekranda yazılanları bir daha okumuştu. Doğru mu anlamıştı. O maskeli.. O muymuş? Onu kurtaran bay sapık mıymış? İnanamıyordu. Ayaklarının bağı çözülüp koltuğa atmıştı kendini. Bir de ona sarılmıştı. Ne denir ki buna.

Şoku atlatması birkaç dakikasını almıştı. O anki şaşkınlık ve korkuyla maskelinin kim olduğunu soramamıştı. Ki sorsaydı benim dermiydi orası tartışılır. Ne diyeceğini bilemiyordu. En iyisi bir bardak soğuk su içmek. Yoksa kendine gelemeyecekti bu gidişle. Suyunu içerken bir mesaj daha gelmişti.

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Artık bir daha ki sefere diyelim. E artık bay sapık demezsin diye düşünüyorum. ”

“ Yok adını maskeli diye değiştirdim. De ne zaman doğru düzgün oturup konuşucaz biz seninle. Nereye kadar gizli kalacaksın. Kaç sefer mesaj atmayı denedim olmadı, iletilmedi hiç. Aramak desen her defasında aradığınız numaraya ulaşılamıyorla karşı karşıya kalıyorum. Ne diyordum ben ya. Kimse kimdi. ”

Bardağı tezgahın üzerine bırakıp koltuğa geri kurulmuştu. Ki yapacak başka bir şey de yoktu.

“ Sosyal medyaya göz atayım en iyisi bakalım yokluğumda neler olmuş. ”

Ana sayfa da dolanırken paylaşılan yazı dikkatini çekmişti.

“ Aşk kaldığı yerden devam mı ediyor? Barıştılar mı dersiniz.. ”

“ Oha bir de resmimizi koymuşlar ne aşkı ne barışması. Dakika bir söylentiler başladı. Bakalım ilerleyen saatlerde beni neler bekliyor. Saçma sapan yapılan yorumlarda cabası. ”

Daha da sinirlenmemek için kapatıp telefonu kenara bırakmıştı. Bilip bilmeden konuşuyorlardı. Dış dünyayla bağlantısını kopartıp yatağına atmıştı kendini. Uyusa iyi olacaktı. Titreşim sesi duyulmuştu. Elini uzatıp telefonu olduğu yerden almıştı.

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Uyumadan bir nete bak derim. ”

Yattığı yerden doğrulup hemen sosyal medyaya girmişti. Ne olduğunu merak etmişti doğrusu. Önemli bir şey yok gibiydi. Aşağılara doğru indiğinde az önce yayınlanan paylaşımın silinmiş olduğunu anlamıştı. Yoktu kaldırılmıştı. Sayfayı yenilediğinde ise karşısına başka bir paylaşım çıkmıştı.

“ Az önce ki paylaşım sadece bir söylentiden ibaret olup gerçekle alakası yoktur. ”

“ Benim bir şey yapmama gerek kalmadan bay sapık yani maskeli halletmişti işi. ”

Telefonu kenara bırakıp yatağa geri uzanmıştı. Bir rahatlama gelmişti. Gözlerini kapatıp uykuya teslim etmişti kendini..

Nacizane fikirlerinizi bekliyorum 🌼

Sevgiyle kalın diğer bölüm de görüşmek dileğiyle ✋✨