••••••••

Bölüm 5

Bugün gittiği uçurumun kenarındaydı. Tek başına oturmuş karşıya bakıyordu. Dalıp gitmişti uzaklara. Rüyada bile yalnızdı. Sonra yanına biri geliyordu. Yüzü gözü belli olmayan siyahlar içersinde maskeli biri. Kafasını çevirip ona bakıyordu. Ona elini uzatıyordu tutması için. Uzattığı eline baktıktan sonra tekrar yüzünü ona çeviriyordu. Birkaç saniye düşünmesinin ardından uzattığı elini tutuyordu. Oturduğu yerden onu kaldırıyordu. Birlikte o uçurumun kenarından gidiyorlardı. Mutlu görünüyordu ilk defa yüzü gülüyordu öylesine bir gülümseme değildi yüzünde ki.

Yine o maskelinin kim olduğunu göremeden uykudan uyanmıştı. Gerçek hayatında yetmiyormuş gibi rüyalarına da girmeye başlamıştı artık. Bilinçaltına işlemişti. Banyoya gidip akan suyu yüzüne birkaç kere çarpmıştı. Üzerini değiştirip aşağı kata inmişti. İndiğinde muhteşem bir kahvaltı masası karşılamıştı. Masada yok yoktu. Kuş sütü eksikti bir tek. Masanın yanına doğru ilerlediğinde tabağın yanında duran not kağıdı dikkatini çekmişti. Eline alıp baktığında notta yazılanlar şöyleydi;

📒 “ Güzelce kahvaltını yapıyorsun güçten düşmeni istemem. Günaydıınnn uykucu seni. ”

“ Bu sefer hayır diyemeyeceğim valla masa güzel görünüyor. ”

Not kağıdını kenara bırakıp masaya oturmuştu. Her şeyden sırayla tatmıştı. Uzun zamandır bu kadar güzel bir kahvaltı yapmamıştı.

“ İyi güzel de gizlice eve girmeyi alışkanlık yapmıştı. Başka bir şey yatmıyordur altında umarım. Acaba tek başına kalmakla hata mı ediyordum. ”

Mesajı da gelmişti geç olmadan.

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Zarar verecek olsam çoktan vermiştim. Güven artık o kötü fikirleri kafandan at. ”

“ Doğruya doğru kaç zamandır bir kötülüğünü görmedim. Karşılıksız iyiliği de neden yaptığını düşünmüyor değilim. Acaba bu işten çıkarı ne? Zamanla ortaya çıkacak elbet. Karşılıksız bu zamanda kim kime iyilik yapar ki. ”

Koltuğa kurulurken zilin sesi duyulmuştu. Hiç düşünmeden kapının kolunu tutup açmıştı. Kocaman bir ayıcıkla karşı karşıya gelmişti.

– “ Merhaba güzel bayan. Benim gibi bir ayıya ayıracak vaktiniz var mı acaba? ”

“ Tam kendini yansıtmıştı. Şirinlik yapma çalışmalarındaydı. Boşunaydı böyle affedeceğimi sanıyorsa yanılıyordu. ”

– “ Çok çok çok özür dilerim sevgilim ayılık edip seni üzdüğüm, kırdığım için. Affedebilecek misin şu ayını? ”

Ayıyı indirdiğinde yüzü ortaya çıkmıştı. Üzgün mahcup bir yüz ifadesi takınmıştı. Hâlâ hangi yüzle gelip af dilediğine şaşırıyordu.

– “ Affedilecek bir şey yok. Özür dilenecek de. ”

– “ Bitanesin sen ya seviyorum seni ”

– “ Ama bu yaptığını unuttuğum anlamına gelmiyor. Ben seni hayatımda hiç olmamışsın gibi saydım yoksun benim için. Hiçbir zaman da olmadın. ”

– “ Kızgınsın bana o yüzden böyle söylüyorsun biz birbirimizi çok seviyorduk delicesine hem de. Parmakla gösterilen çifttik. Biz Buğrayla Berfu’yuz. İki deli aşığız. Her şeyi silip atmış olamazsın. Bizi yok sayamazsın. Hayır! Kabul etmiyorum. ”

– “ Geçmiş zaman Buğra. Kabul etsen iyi olacak fikrimin değişeceğini sanmıyorum. “

– “Ben kendimi sana hatırlatıcam. Ne kadar çok sevdiğini hissedeceksin. Bizi geri kazandıracağım. ”

– “ Hoşça kal Buğra. ”

Kapıyı yüzüne kapatmıştı yine.

“ O sevgiyi sen bitirdin Buğra neyini kazandıracaksın. Ben galiba taşınmayıp aynı yerde oturmakla hata yapmıştım. Büyük bir hata. En iyisi burdan uzaklaşmak. Yoksa daha fazla tahammül edemeyecektim. ”

Odaya çıkıp da bavulunu dolaptan çıkarmıştı. Eşyalarını toplamaya başlarken bir yandan da nereye gideceğini düşünüyordu.

“ Buğra’nın beni bulamayacağı bir yer olmalıydı. Ama neresi? ”

Mesaj sesi duyulmuştu.

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Buralardan uzaklaşmak iyi olacak sanırım. 2 saate hazırlan. ”

Zamanlaması iyiydi gitmek için hazırlanıyordu. Bugünden sonra rahat yoktu ona burda artık kapısı durmazdı. Eşyalarını toplamaya devam etmişti. “ Nereye götürecekti ki beni acaba? ” Düşünceyle çantayı hazırlayıp gitmek için beklemeye koyulmuştu. Beklenen mesaj da gecikmemişti.

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Evden çıkma vakti geldi. Hazırsan araba seni bekliyor. ”

Çoktan hazırlanmıştı bile. Son bir kez etrafı kolaçan ettikten sonra ayakkabılarını da giyip evden çıkmıştı.

“ Arabayla gelmesi iyi olmuştu. İyi akıl etmişti motorla olmazdı. Desene tanışma zamanı da geldi bu sefer kaçışın yok bay maskeli. ”

Bavuluyla yavaş adım ilerlediğinde evin önünde taksi vardı sadece.

“ Hani bekliyordu ortalıkta yok daha. İlla beni bekletecek. ”

Bir 5 dakika dışarda beklemişti hâlen daha gelen giden yoktu. Mesaj sesi duyulmuştu ama.

Kimden: Gizemli şahıs

📩 “ Taksiye binmeyip neyi bekliyorsun? Bin dememi mi? ”

“ Taksiye mi? Ben nerden bileyim taksi olduğunu söylemedin ki bana. ”

Olduğu yerde durmayı bırakıp taksiye binmişti. Binmesiyle gitmeleri bir olmuştu. Sanki onun binmesini bekliyormuş gibi. Ki onu bekliyordu değil mi bendeki de laf.

–“ Nereye gidiyoruz acaba? ”

Cevap yok. Dut yemiş bülbül gibiydi şoför. Ağzını bıçak açmıyordu. Maske falan yoktu ama kafasında şapka vardı. Kendi miydi acaba yoksa başkası mı?

–“ Nereye gittiğimizi söylemediniz hâlâ. ”

–“ Sen misin? Bay maske. ”

Konuşacak gibi durmuyordu. Pes edip susmuştu yolculuk boyunca dışarısını seyretmişti. Bir zaman sonra gidecekleri yere gelmiş olacaklar ki durmuştu. O açmadan kapısı açılmıştı.

“ Nereye gelmiştik bu adamlar kimdi? Neyin içine düşmüştüm ben? ”

Lütfen iyi kötü düşüncelerinizi benimle paylaşın 🌼

Buraya kadar okuduğunuz bölümler hakkında ne düşünüyorsunuz 🎈