****

Soluğu pencerede almıştım yine ve aynı yerdeydi. O masaya oturmuş önünde ki kağıtlarla ilgileniyordu. Her gün o kadar kağıtlarla ne yapıyordu, ne yazıyordu o kağıtlara anlamış değilim. Günden güne merakım iyicene artıyordu. Bu kadar önemli o kağıtlarda ne yazıyordu? Kimdi bu adam ve ne iş yapıyordu anlamış değildim. Masada duran telefonunun çalmasıyla yüz hatları değişivermişti. Birden bire sinirli bir hâl alıvermişti. Arayan her kimse aramasıyla da sinirlendirmeyi başarmıştı. Karşı tarafın kapatmasını beklemişti, açmak yerine. Neyse ki telefonun sesi kesilmesiyle tekrar geri kağıtlara odaklanmıştı. Kızıyordu, başını ellerinin arasına alarak bir süre öyle kalmıştı. Öylece durmuş bekliyordu. Belli ki düşünüyordu. Düşündükleri her neyse.. Kafasını yerden kaldırıp da toparlanıyordu. Masada duran kağıtları özenle bir araya getirdikten sonra içeri girerek gözden kaybolmuştu. Pencere kenarında dikizlemeyi bir kenara bırakarak bende içeri girmiştim ve masanın başına geçerek bugünkü gördüklerimi düşünmeye başlamıştım.

Ve sen adam…

Sinirlendiğinde yüz hatlarının nasıl bir hâl aldığını bile biliyorken sen benim varlığımdan habersizsin. Olsun be canın sağ olsun.