****

Uyanır uyanmaz soluğu pencerenin kenarında alıyorum. Perdeyi aralayıp gözükmeden baktığımda yine oradaydı. Aynı yerde oturmuş önünde ki kağıtlarla ilgileniyordu. Bir şeyler karalıyordu kağıtlara. Kafasını kaldırıp birkaç saniye gözlerini bir noktaya sabitleyip kalıyordu. Düşünüyor olmalıydı. Ve tekrardan bakışlarını kağıtlara yöneltiyordu. Ağzını oynatıp bir şeyler söyledikten sonra kalemi eline alıp da düşündüklerini yazıyordu. Yorgunluğu yüzünden okunuyordu. Bütün gece uyumayıp bununla uğraşmış gibi bir hâli vardı. Gözlerinden uyku akıyordu. Esnemesiyle de uykusuz olduğunu tamamıyla anlamış oldum. Gözlerini ovuşturup uykusunu açmaya çalışıyordu.

Masanın bir ucunda duran kupa bardağına uzanıp da eline almıştı. Oturduğu yerden kalkarak elinde bardakla içeri girmişti. Uyumamak için kahve alacak olmalıydı. Acaba kahvesini nasıl içiyordu? Sert ve şekersiz olabilirdi. Ya da az şekerli. Sütlü de tercih edebilirdi. Kahveyi nasıl içtiğinin düşüncesini dalmışken elinde kupa bardağı ile geri gelip de masanın başına geçmişti yine. Kahvesinden bir yudum aldıktan sonra kağıtlara odaklanmıştı yine. Kağıdı eline alıp da yazılanları okumaya başlamıştı. Beğenmemiş olacak ki elinde ki kağıdı buruşturup da yere atmıştı. Başka bir kağıdı eline alıp baktığında aynı şekilde bunu da arkadaşının yanına göndermişti. Bakmayı bırakıp da arkasına yaslanmıştı ve bardağını içmeye başlamıştı. Toparlanıp da içeriye girmişti. Girmesiyle birlikte bende perdeyi kapatmıştım. Elime defterimi alıp da bir not düşmüştüm bugüne dair..

Ve sen adam…

Beraber sabahlayabilirken kimler uykusuz bırakıyordu seni? O asık suratına yenilerini kimler ekliyordu? Ve en önemli soru da neden ben sana bu kadar yakınken bir o kadar da uzağım?