****

Geç uyanmamak adına geceden alarmı kurmuştum. Alarmın çalmasıyla yataktan fırlayarak soluğu pencerede almıştım. Ve yine aynı yerde beni bekliyordu. Önünde ki kağıtlardan kafayı kaldırıp bana bakmasa da “tam zamanında geldin” dediğini duyar gibiyim. Ve ek olarak kafayı hafif yanlatıp bir bakış atmasıyla “hani benim günaydınım” demiş gibi olmuştu. Gülümseyerek ona beklediği günaydınını vermiştim. Yüzünde bir anlığına da olsa tebessüm oluşuvermişti. Hissetmiş miydi yoksa?

Masaya göz attığımda sayamayacağım kadar çok kağıtlar vardı. Yere atılmış olan arkadaşları da yerlerini almıştı her zaman olduğu gibi. Bir eksik vardı fakat. Kupa bardağı yoktu yerinde. Aynı benim fark ettiğim gibi çok geçmeden o da fark etmişti bu eksiği. O kupa bardağı nasıl olmazdı? Büyük eksik, hemen tamamlanılmalı. Elinde ki kalemi masaya bırakarak içeri girmişti. Birkaç dakika içersinde her şey tamam olmuştu. Masada elindeki bardağı koyacak yeri kalmamıştı. Ve bardağı her zaman ki yerini almıştı, yan tarafında duran sandalyeye koyulmuştu. Tekrardan alıyor eline kalemi başlıyor aklından geçenleri uçup gitmeden not etmeye. Ara ara bardağından yudum alıp da derin düşüncelere dalıyordu. O kağıtlarda ne vardı? Ne düşünüyordu? Hiçbir fikrim yoktu, bir fikir edinemiyorum bu konuda. Bu adamı neden bu kadar merak ediyordum, bilmiyorum. Neden bu kadar ilgimi çekmişti, onu da bilmiyorum.

Her geçen gün ona olan merakım artıyordu. Ve yine bıkkınlıgı andıran sesler çıkarıyor. Yüz ifadesinden umutsuz olduğunu anlayabiliyordum. Mutsuzdu. Kızıyordu, düşüncelerin onun olmasına rağmen söz dinlememelerine bozuluyordu yine. Ayaklanıp da bir sağa bir sola doğru gitmeye başlamıştı. Aynı yerde gidip gelmesine benim başım dönmüştü burada. Hâlâ gidip gelmeye devam ediyordu. Başı yerde aklına bir şey gelmesini bekliyordu. Bilmem kaçıncı kez tur atmasından sonra masada ki yerine geçmişti. Pencereyi açıp da seslenesim gelse de yapmamıştım. Yapamamıştım, uzaktan seyretmeye devam etmiştim. Adamı düşünceleri ile yalnız bırakıp uzaklaşıyorum oradan. Her ne kadar benim varlığımdan haberi olmasa da onun orda olması beni mutlu ediyordu. Yüzümde tebessüm oluşturuyordu en azından..

Ve sen adam…

Sen o kâğıtlara gömülmüş bir şeyler yazarken benim sana yazdığımı görmüyorsun. Sen benim kaderime yazıldın adam. Bu anlamsız bağlanmanın başka bir açıklaması olamaz yoksa. Hiçbir kaçışın yok haberin olsa da olmasa da benimsin.