Bölüm 2: Karanlık Düşünceler

Özgecan, evin karanlık köşelerinde kaybolmuş gibi hissediyordu. Bir yandan yaşadığı travmanın ağırlığı, diğer yandan geleceğe dair hissettiği belirsizlik, ruhunu boğuyordu. Gözlerini kapattığında, annesinin son anlarını ve o acımasız adamın gülümsemesini aklından çıkaramıyordu. Geceleri, derin uykusuz saatlerde, bu anlar zihninde dönüp duruyordu.

Okulda her şey normal gibi görünüyordu. Arkadaşları, derslerine odaklanıyor, hayatlarını yaşıyorlardı. Ama Özgecan, kalabalığın içinde yalnız ve izole bir adaya dönüşmüştü. Arkadaşlarıyla geçirdiği her an, içindeki yarayı daha da derinleştiriyordu. Hayatına yeniden yön vermek için her gün bir adım atmaya karar vermişti, ama bu adımların nereye gideceğini bilmiyordu.

Bir gün, sınıfta öğretmeni konudan bahsederken Özgecan’ın dikkatini bir şey çekti. "Güçlü olan, zayıflara yardım eder," diyordu. Özgecan, bu sözleri duyduğunda kalbindeki öfke yeniden alevlendi. "Neden yardım etmediler?" diye düşündü. Hayatında yaşadığı adaletsizlik, onun içindeki karanlığı besliyordu. Güçlü olma isteği, zamanla bir takıntıya dönüştü.

Günler geçtikçe, Özgecan kendine bir hedef belirlemeye başladı. O karanlık geceyi unutmamak ve yaşadığı acıları bir güç haline getirmek istiyordu. Zihininde, intikam almak için bir plan yapmaya karar verdi. Bu planın temeli, kendini güçlendirmek ve düşmanlarını tanımak olacaktı.

Bir gün, spor salonuna gitti. Burada, yeni bir hayat inşa etme kararlılığıyla antrenman yapmaya başladı. Ağırlık kaldırırken, her seferinde içindeki öfkeyi dışa vuruyordu. Annesinin hayalini, babasının yaşadığı çaresizliği düşünerek daha da hırslanıyordu. Bu, sadece fiziksel bir dönüşüm değil, aynı zamanda ruhsal bir yenilenmeydi.

Gün geçtikçe, Özgecan’ın vücudu şekillenmeye başladı, ama içindeki karanlık düşünceler de ona eşlik ediyordu. Her antrenman, ona daha fazla güç katıyor ama aynı zamanda daha derin bir acı veriyordu. Hayatında kimseye güvenmemeye karar vermişti; yalnızca kendi gücüne güvenecekti.

Bir akşam, spor salonundan çıkarken, gökyüzünde beliren yıldızlara baktı. “Bir gün, bu karanlık dünyayı değiştireceğim,” diye mırıldandı. İçindeki kararlılık, onu yavaş yavaş hedeflerine yaklaştırıyordu. Her ne olursa olsun, geçmişinin izlerini silmek ve intikamını almak için hazır olacaktı.

Özgecan, kendi hayatını yazmaya başlamıştı. Karanlık düşünceleri, onun kalkanı ve silahı haline geliyordu. Artık hayatının kontrolü tamamen elindeydi ve bu kontrolü asla bırakmayacaktı. Karşısına çıkacak her engeli aşmak için var gücüyle savaşacaktı.

Gecenin derinliklerinde, Özgecan kendine bir söz verdi: “Güçlü olacağım. Hayatta kalacağım ve intikamımı alacağım.” O an, içindeki karanlık bir ışıkla birleşti. Bu, sadece bir başlangıçtı; Özgecan’ın intikam yolculuğu daha yeni başlıyordu.