Volkan ve Cengiz, yaşlı adamdan aldıkları ipucuyla birlikte, olayın gerçekleştiği sokağın derinliklerine inmeye karar verdiler. “Maske takan ve hızlı hareket eden bir adam, başka tanıklar da olabilir,” dedi Cengiz. “Burası sık geçilen bir yer. Belki başka biri de onu görmüştür.”

Sokakları arşınlarken, Volkan her detayı zihninde işleyerek ilerliyordu. Olayın karmaşık yapısı, onun analiz yeteneğini harekete geçiriyordu. Aniden, bir kafeteryanın önünde genç bir kadın gözüne çarptı. Yüzü endişe ile kaplıydı. Volkan, Cengiz’e işaret etti.

“Görünüşe göre, bu kadının bir şey biliyor olabilir. Onunla konuşalım,” dedi.

Cengiz, kadının yanına yaklaştı. “Merhaba, bir şey sorabilir miyiz?” diye sordu. “Dün gece burada bir cinayet işlendi. Belki bir şey gördünüz mü?”

Kadın, geriye çekilerek bir an düşünmekte gecikti. “Evet, gördüm. Ama… çok korktum. O adamdan çok korktum,” dedi, sesi titreyerek. “O sokaktan geçerken, kollarını sıkı sıkı tutuyordu, sanki bir şey saklıyormuş gibi.”

Volkan, dikkatle dinledi. “Sakladığı bir şey var mıydı? Ne tür bir şey?”

Kadın, derin bir nefes alarak cevap verdi. “Bir torba veya çanta… Evet, kesinlikle bir şey vardı ama ne olduğunu göremedim. Hızla yanımdan geçti.”

Bu yeni bilgi, Volkan’ın zihninde yeni bir bağlantı oluşturdu. “Bir torba… bu katilin planının bir parçası olabilir. Belki cinayet sonrası bir şeyleri gizlemiş olabilir.”

Kadın, endişeli bir şekilde gözlerini kaçırdı. “Ben yalnızca geçici bir tanık oldum. Beni bu işin içine çekmeyin lütfen.”

Volkan, nazik ama kararlı bir sesle, “Sizi koruyacağız. Ama elinizdeki bilgi çok önemli. Bu katil başka birini de hedef alabilir. Yardım ederseniz, daha fazla insanı koruyabiliriz,” dedi.

Kadın, başını öne eğerek onlara yardımcı olmayı kabul etti. “Beni sokaktan gördüğü zaman, yüzünde korkunç bir ifade vardı. Bir şeyden kaçıyor gibiydi.”

Volkan, Cengiz’e döndü. “Şimdi, o adamın peşine düşmemiz lazım. Hızla güvenli bir yer bulup, daha fazla delil toplayalım.”

Cengiz, kadına teşekkür ederek ayrıldılar. İkili, maske takan adamın peşinde karanlık sokaklardan geçerek ilerledi. Yavaş ve dikkatli adımlarla, bu gizemli adamın izini sürmeye kararlıydılar.

Bir süre sonra, Volkan ve Cengiz, bulundukları yerin yanındaki bir binanın arka tarafında bir garajın kapısını fark ettiler. “Bu garajın içinde belki bir şeyler bulabiliriz,” dedi Volkan.

Garaj kapısını dikkatlice açtılar ve içeri girmeye başladılar. Hemen gözleri, karanlıkta parlayan bir şey gördü. Volkan, hızlıca yanına gitti. Bir çanta bulmuştu, içinde garip bir şekilde düzenlenmiş çeşitli eşyalar vardı. Çantanın içinde, bir avuç para, birkaç garip nesne ve bir cep telefonu.

“Bunlar katilin eşyaları olabilir,” dedi Cengiz, çantayı incelerken. “Ama cep telefonunu kontrol etmeden geçemeyiz.”

Volkan, cep telefonunu açtı ve üzerinde birkaç mesaj olduğunu fark etti. Mesajların tarihleri, cinayetten hemen öncesine dayanıyordu. “Bu, katilin kim olduğunu ve ne planladığını çözmek için büyük bir ipucu olabilir,” dedi.

Cengiz, dışarıdan gelen seslere dikkat etti. “Çabuk olmalıyız. Bu telefon, katilin peşinde olduğumuzu anlamasına neden olabilir.”

Volkan, hemen telefonun kopyasını alarak garajdan çıktılar. Sokakta, hala gizemi çözmek için ipuçları arıyorlardı. “Bir sonraki adımımız, bu mesajları incelemek ve bu adamın kim olduğunu bulmak olmalı,” dedi Volkan, kararlılıkla.

Bu süreçte, Volkan ve Cengiz, karanlığın içinde kaybolmuş bir hikayenin derinliklerine iniyor ve her ipucu, onları daha da tehlikeli bir gerçeğe yaklaştırıyordu.