Volkan ve Cengiz, katilin kaçtığı yeri incelemek üzere geri dönerken, kafalarında pek çok soru vardı. “Bu adamı yakalamak için neler yapmalıyız?” diye sordu Cengiz, gergin bir ses tonuyla. “Onun nerede olduğunu bilmediğimiz sürece hiçbir yere varamayız.”

Volkan, düşüncelere dalmıştı. “Geçmişteki suçlarını öğrenmek önemli. Belki de başka bir yerde gizleniyor. Belki de hala bu çevrede bir yerlerde.”

İkili, katilin bulunduğu alanı daha fazla incelemek için geri döndüler. Gözleri, her köşeyi, her sokağı tarıyordu. Dikkatli bir şekilde ilerleyerek, katilin gidebileceği yerleri düşünmeye başladılar.

Cengiz, bir an duraksadı. “Burası, yeraltı dünyasının önemli bir geçiş noktası. Belki de bu katil, buraya geri dönmüş olabilir.”

Volkan, kafasını sallayarak onayladı. “Evet, doğru. Hemen o mekanlara bakalım.”

İlk olarak, katilin sıkça gittiği yerlerden biri olan eski bir depoya yöneldiler. Kapıyı açtıklarında, karanlık bir alanla karşılaştılar. Cengiz, dikkatlice içeri girdi ve etrafı taradı. “Burada bir şeyler olmalı,” dedi.

Volkan, duvarları incelediğinde, bir zamanlar bu mekanda yaşanmış olan kargaşanın izlerini fark etti. Hızla ilerlerken, yere düşmüş bir eşyaya göz attı. “Burası, geçmişteki suçların merkezi olabilir. Bu, katilin kimliğini bulmak için bize yardımcı olabilir.”

O sırada, dikkatlerini çekmek için bir hareket sesi duydular. Hızla dönerek, kapının arkasında birinin olduğunu gördüler. Cengiz hemen hareket etti, ancak kişi çoktan kaçmıştı. “Yakalayın!” diye bağırdı, ama boşuna.

“Bu, katilin bir işbirlikçisi olmalı,” dedi Volkan, nefes nefese kalmış halde. “Bize doğru geldi, ama kaçmayı başardı. Bu da demek oluyor ki, peşindeyiz.”

Cengiz, bir an duraksadı. “Ama bu bir tuzak olabilir. Bizi buraya çekmek istemiş olabilir.”

Volkan, aklındaki bağlantıları hızla düşünerek karar verdi. “Evet, ama bunun için bir plan yapmalıyız. Öncelikle katilin bir sonraki adımını tahmin etmeliyiz.”

Bir süre düşündükten sonra, Volkan ve Cengiz, katilin olduğu bir bölgeye doğru hareket etmeye karar verdiler. Hızla bir plan oluşturup, önceki izleri takip ederek yola koyuldular.

Gecenin ilerleyen saatlerinde, katilin gidebileceği yerleri düşündüler. Sonunda, bir gece kulübüne ulaşmaya karar verdiler. İçeri girdiklerinde, kalabalık ve gürültüyle karşılaştılar. Volkan, kalabalık içinde kaybolmamak için dikkatliydi.

Cengiz, dans eden kalabalığı tararken, aniden bir yüz dikkatini çekti. “O da kim?” diye sordu, gözleri bir anda katilin olabileceğini düşündüğü bir adama takılmıştı.

Volkan, hemen Cengiz’in baktığı yöne döndü. “Kısa boylu, uzun ceket giymiş biri. O katil olabilir!” diye fısıldadı.

İkili, kalabalığın içine karışarak katilin arkasından ilerlemeye başladı. Katil, alkolün etkisiyle neşeli bir şekilde dans eden kalabalıkta kaybolmuş gibi görünüyordu. “Hızlanmalıyız!” dedi Volkan, kararlılıkla.

Ancak tam katilin yanına yaklaştıklarında, beklenmedik bir şey oldu. Katil aniden döndü ve karşılarına geçti. “Sizi burada görmek pek hoş değil,” dedi, alaycı bir gülümsemeyle. “Beni bulacağınızı biliyordum.”

Volkan ve Cengiz, katilin cesareti karşısında donakaldı. “Seni durduracağız!” diye bağırdı Cengiz.

Katil, gülümsemeye devam etti. “Ama bunun için biraz daha çaba sarf etmeniz gerekecek.” Ve aniden, kalabalığın arasına karışarak kayboldu.

Volkan ve Cengiz, şok içinde birbirlerine baktılar. “Onu kaybettik!” dedi Cengiz, öfkeyle. “Nasıl bu kadar kolay kaçtı?”

Volkan, hızla düşünmeye başladı. “Daha dikkatli olmalıyız. Bu, onun oyunuydu. Bir sonraki adımımızı dikkatlice planlamalıyız.”

Katilin kayışı, onların kararlılığını artırmıştı. Bir sonraki adımda, katilin gizlendiği yerleri daha derinlemesine araştırmaya karar verdiler. Artık kaybetmek yoktu; katilin peşindeydiler ve bu sefer daha dikkatli olacaklardı.