Hastaneden çıkmıştık dedem ve samet amcayla eve dönüyorduk kimse konuşmuyordu çünkü herkesin kafasında bazı sorular vardı ama soramıyorlardı bunun nedenini bilmiyordum

ateşe döndüğümde düşünceli bir ifadesi vardı aynı zamanda yorgun görünüyordu

samet amcayla dedem konuşmuyor veya gülüşmüyorlardı

bana gelirsek bende birşeyleri halletmeye çalışıyordum sürekli düşünüyordum ama ateş tüm bu olanlardan kendini sorumlu tutuyordu benimle fazla konuşmuyordu

evin önünde durduğumuzda kapıdaki bazı korumalar gelip kapılarımızı açtı ardından biz içeri yürüdük

hepimiz salona yürüdüğümüzde

sessizliği bozan ateş oldu

ateş: duşa gireceğim haberiniz olsun

herkes kafa salladığında merdivenlere yöneldi bende duş alacaktım buyüzden ateşin arkasından çıktım

......

ATEŞ İN ANLATIMI İLE

tam odama gireceğim sıra omuzlarımda bir parmak hissettim

arkamı döndüğümde nehir olduğunu fark etmiştim

ateş: ne oldu güzelim

nehir hiç düşünmeden bana sarıldığında bende kollarımı onun beline sardım

nehir: annem ve babamı kurtarmak isteme düşüncem yanlışmı?

ateş: hayır , onlar senin ailen

saçlarını parmaklarımın arasında gezdirdim

ateş: sen bunları düşünme ben halledeceğim

nehir: benim ailemi kurtarmak zorunda değilsin kendini zorlama

ateş: güzelim seninle ilgili olan şeyler aynı zamanda benimlede ilgili şimdi bunları düşünme duşuna gir rahatla sonra konuşuruz

nehir ellerini boynumdan çektiğinde kafasını sallayıp kendi odasına girdi bende odama girdiğimde odamın ayrılmadan önceki düzeninde olduğunu gördüm bu derin bir nefes almama neden olmuştu daha fazla etrafı incelemeyi bıraktığımda

odamdaki banyoya yöneldim

3 saat sonra

nehir ve ben bahçede oturuyorduk babam ve kalender dede ise dışarı çıkmışlardı

o adamdan iz arıyorlardı onlarla gelmek istediğimde nehirle kalmamın daha doğru olacağını söylemişlerdi

ki haklıydılar

ikimiz otururken masanın üzerindeki telefonum kıpraştı nehirle ikimiz telefona odaklandığımızda telefonu elime aldım ve gelen mesaja baktım

BİLİNMEYEN NUMARA

KONUM GÖNDERDİ

bu konuma nehirle ve sen sadece ikiniz gelin yoksa nehirin ailesini cehennemde bile göremezsiniz

hızlıca ayağa kalktım

nehir: ne oldu

telefonumu nehire uzattım

nehir telefondaki mesajı okuduğunda ayağa kalktı

nehir: hadi gidelim

ateş: bana beş dakika ver plan yapayım sende istersen çık hazırlan

nehir kafasını sallayıp yukarı çıktığında bende arabayı hazırladım

2 saat sonra

keremin attığı konuma gelmiştik belimdeki üç silahtan birini çıkarıp nehire uzattım

ateş: nehir ihtiyacın olursa kullan

nehir: tamam , dikkatli ola

Nehirin elini tutup dudaklarıma götürdüm

ateş: bu akşam yemek hazırlamak daha zor olacak çünkü bu gün iki kişi fazlamız olacak

nehir: umarım dediğin gibi olur

ikimizde arabadan indiğimizde karşımızdaki villanın büyük kapısı açıldı

ikimizde hızlıca ilerlediğimizde evin içindeydik ev amerikan mutfaklıydı bu yüzden salonuda görebiliyorduk ama kimse yoktu

ikimizde etrafımıza bakerlen aşşağıdan bir düşme sesi geldi

ateş: nehir buradan

Nehiri elinden tutdum ve ikimizde aşşağıya adımladık

önümüze gelen ilk odaya girdiğimizde karşımızdaki manzara bizi şoka uğrattı

onları bulmayı elbette bekliyorduk ama bu kadar kolay olamazdı bu işte birşey vardı

nehir: anne baba

nehir ailesinin yanına gittiğinde arkalarına geçip ellerini çözmeye başladı

ailesi tek kelime bile etmiyordu

ateş: ben şu iti bulacağım burada kalın

nehir: dikkatli ol

kafamı salladığımda bodrum katının sonlarına yürüdüm ve koridorun sonundaki odaya vardım

cebimden silahımı çıkardım tetiği çektim kapı koluna uzandığımda sırtımdaki sertlik beni durdurdu

kerem: selam ateş

arkamı dönmeden konuştum

ateş: selam kerem görüşmek ne güzel

kerem: silahını yere at

ateş: nasıl istersen

silahımı yere bıraktığımda hızlıca arkamı dönüm dirseğimi kereme geçirdim

kerem yere düştüğünde arkamdaki kapı açıldı arkama bakmam gerek yoktu bu keremin adamlarıydı

kerem: ben oyunu hiç bir zaman kurallarına göre oynamam ateş

ateş: ben genelde hep kurallara göre oynardım ama neyseki bu sefer bende uymadım

Kerem tam konuşacağı sırada keremin arkadında benim adamlarım belirdiğinde

cebimdeki ikinci silahı çıkarıp keremin alnına dayadım

ateş: adamlarını geri çek

kerem:benim amacım ölmemek değildi bunu sende biliyorsun

sözünü bitirmeden adamlarına eliyle bir işaret yaptığında adamları silahlarını benim adamlarıma verdi

kerem: sen beni öldürebilirsin ama sen benimle ilgilenirken ben çoktan amacıma ulaşacağım

parmağıyla nehiri bıraktığım odayı gösterince bir silah sesi yükseldi

kerem: işte ulaştım bile

bunu planlamıyordum nehirin ailesç nehirimi vuracaktı

Elimdeki silahı fırlatıp nehirin olduğu odaya koştum

ayaklarımda koşacak gücü bulamıyordum bu gerçek olamazdı değilmi ?

umarım bölümü beğenmişsinizdir sizi kıramayıp bölüm attım

ama yinede bu bölüme oy verirseniz çok sevinirim

şimdiden teşekkür ederim

bir sonraki bölümde görüşmek üzeree🧡🧡