Ailem orta durumluydu asla kötü bir hayat yaşamamıştım ama sevgi görmüyordum

ben nehir 18 yaşıma gireli neredeyse bir ay oluyordu

evden çokça gitmek istemiştim gitseydim umursamazlardı ama yinede onları bırakmıyordum ama eğer istemediğim hayatı yaşayamak istiyorsam gidecektim

dedem benim için her şeyi ayarlamıştı

---dün akşam--

odamda oturuyordum ani bir şekilde kapı açıldı ve içeriye babam girdi

geldiği anda ayağa kalktım

Nehir: baba bir şey mi oldu

genelde sıkça gelmezdi hatta konuşmazdı bile

ahmet(babası): artık büyüdün bu evde duramazsın yarın birileri gelecek ve evleneceksin sıkıntı çıkarma

Bunu istemiyordum gözlerimden yaşlar çıkıyordu

babamın ayağına kapanmıştım

nehir: hayır baba lütfen , yük olmam bir işe girerim lütfen baba

ahmet: evleneceksin anladın mı beni

babam beni saçımdan tutuduğu gibi gere fırlattı

istemiyordum evlenmeyecektim babam odadan çıktığı anda dedemi aradım

dedem beni ailede seven tek kişiydi babannemde severdi beni ama onu kaybetmiştik 2 yıl önce

dedemi aradağımda dedem telefonu açtığım an ağlamaya başladım

nehir: d- dede babam beni evlendireceğini söylüyor

dedem: ne kızım ne diyorsun sen

nehir: dede birşey yap lütfen

dedem: tamam kızım sen kapat ben halledeceğim sen ağlama rahat ol deden daha ölmedi

nehir: tamam dede lütfen hallet

dedemle konuşmamı bitirip kendimi yatağa attım ve ağlamaya başladım

annem babamın sözünden çıkmazdı bu yüzden anneme gidemezdim

15 dakkika sonra dedem tekrar aradı telefonu hızlıca açtığımda dedem konuştu

dedem: nehir kızım beni iyi dinle

sen valizlerini topla benim eski bir dostum var o seni yarın istanbulda karşılayacak sen izmir otagarına git istanbul otobüsüne bin seni alcaklar

Onların yanında çekinip utanmana gerek yok benim yakın dostum seni koruyup kollayacaklar orada üniverstenede gideceksin merak etme sen şuanda sadece evden gizlice çık

nehir: dede tamamda bunlar kim neden beni hemen kabul etsinler

dedem: kızım oralarını sorgulama sen bana güveniyormusun adamın adı semih kıraç

sen onu bul yeter

nehir: tamam dede saol ben halledeceğim

dedemle konuşup telefonu kapattım ve ardından sırt çantamı alıp içine kıyafetlerimi koydum

--şimdiki zaman--

kıyafetlerimi hazırlayıp annemle babamın uyuduğu bir saatte evden çıktım

önüme gelen bir taksitle otagara gidiyordum

dedeme güveniyordum

ama bu adam kimdi neden beni hemen kabul etmişti anlayamammıştım bunları düşünürken taksicinin sesiyle düşüncelerime ara verdim

taksici: geldik efendim 450 tl

nehir: tamam

parayı verip çıktığımda otobüsü gördüm hızlıca yanına yürüdüm ve tekli koltuklardan birine geçtim

uzun bir yolculuk olacaktı

otobüs hareket ettiğinde telefonumu çıkardım ve dedem hariç herkesin numaralarını sildim ve engelledim

ardındam telefonumu kappattım ve yanıma koydum

gözlerimi kappattım ve uykunun kollarına kendimi teslim ettim

Uyandığımda istanbula gelmemize 1 saatten az kalmıştı

ilk defa bu kadar deliksiz uyumuştum

ilk defa rahhattım

1 saat sonra

otobüsten indiğimde karşımda 6 tane takım elbiseli adam gördüm

önlerindede iki kişi duruyordu biri orta yaşlı diğeri ise bende bir iki yaş büyük gibiydi

kim olduklarını bilmiyordum bu yüzden onlara bakmayı bırakıp bagajlara yürüdüm

ki o sırada arkadan biri seslendi

semih: nehir kızım buradayız

hızlıca arkamı dönmüştüm beni onların alacağını düşünmemişti o sırada semih amca olduğumu düşündüğüm adam ile arkasındaki genç çocuk ile yürüdü

nehir : semih amca sizmisiniz?

şaşkın şekilde sormuştum semih amca o kadar babacan şekilde yaklaşmıştıki

semih: evet benşm kızım gel araba şurada geçelim

ben semih amcayla tanıştıktan sonra arkadındaki çocuğu gösterip konuştu

semih: buda oğlum ateş

çocuğun adı ateşmiş bunu öğrenmiş olmuştum ateş güneş gözlüklerini çıkarıp bana elini uzattı

elini sıktığımda

arabalara yürüdük 3 tane araba vardı biz ortadaki arabaya binmiştik bindiğimizde semih amca konuştu

semih: kalacağın yeri ve okuyacağın üniverste hazır kızım oğlumun evinde kalacaksın bende başka bir şehire gideceğim işlerimi bitirince katılacağım size rahat ol benide bir amcanmış gibi gör

nehir: teşekkür ederim efendim ama bu kadarı biraz fazla ben bir iş bulunca hemen

semih amca lafımı yarıda bölmüştü

semih: kızım duymamış olayım deden seni bize emanet etti artık sen benimde kızımsın birdaha çalışmak lafını duymak istemiyorum

nehir: teşekkür ederim ama gerçekten

yine lafımı bölüp konuştu

semih: bak kızım deden olmasaydı ben şuan burada olmazdım bu yüzden dedenin bana emaneti başım gözüm üstünedir

oğlumlada tanışırsınız arkadaş olur sana

nehir: teşekkür ederim

konuşmayı bitirdiğimizde lük büyük bir eve geldik biz ateşle indiğimizde semih amca başka bir yere gitmişti eve girdiğimizde ateş konuştu

ateş: odan en üst katta sağ tarafta ve kendi evin gibi takıl

nehir: teşekkür ederim

diyerek odama çıktım

bu bölüm bu kadar umarım beğenmişsinizdir