Bir insan nasıl uyandırıldı?

Bir kova suyla mı yoksa üzerine atlanması ile mi?

Bence bir insan mutsuzluk güzelce çağırarak uyandırılabilir Aman yok benim Mal arkadaşım geri zekalı arkadaşım bunu akıl edemiyor

Yüksek Sesle müzikle niye uyandırılır ki insan?

Hele ki o insanın sese hassasiyeti varken

Sabah yüksek sesli yüzünden uyanmak zorunda kalmıştım ve kulaklığın o kadar çınladı ki kulaklarımdan kan geldi ve sabahtan belli Ben hala kulaklarının acısını çekmekteyim benim Mal arkadaşım ise sabahtan beri özür dilerim düşünemedim

Neysin sen hayvan mı? Hayvanlar düşünemez geri zekalı!

Şu anda onu acayip sinirliyim ve onu evden çoktan kovmuştum bir süre yüzünü görmesem iyi olacak çünkü acımla onu döveceğime eminim

Bir de daha bugün Efe ile filan buluşacaktım içine etti mal

Her zaman anneler der diye arkadaş seçimlerinizi doğru yapın ben çok yanlış yerde yapmıştım Beni kimse uyarmamıştı

Yani bu kadar mal bir arkadaşım olduğu için ben kendimden utanıyorum

Yine de bu mal arkadaşımı çok seviyorum böyle bir sorunumuz vardı işte

Mari ne kadar En yakın arkadaşım olsa bile benim hakkımda o da çok bir şey bilmiyordu

Açılan sürekli içinde yaşayan birisiydim hiç kimseyi anlatmayan sadece kendi içinde kendi çözümünü bulmaya çalışan bir kızdım

Bir insandan ne kadar nefret edebilirsiniz ki ben ölmesine rağmen hala nefret ediyordum onlardan nefretim geçmiyordu bu kadar kolay bir ölüm de onlar için hediye gibi bir şeydi

Keşke hayatta olsalardı daha onlara çok çektirmek istiyordum

Kulağımın kanaması Durmuş ve daha iyiydim odama çıkıp üzerimi değiştirdikten sonra kulaklığı kulaklarıma taktım

Kahvaltıyı restaurant'ta Efe ile beraber etmeyi düşünüyordum

Motorun anahtarını ve telefonumu cebime aldıktan sonra evden çıktım

Hızı ne kadar sevsem de normal gitmem daha iyi olacaktı ölümden korkusu olmayan birinin hızlı yapması çok normalde ben motoru binen insanların gözündeki zevki görüyorum

Benim gözümde ise acaba ölür müyüm bu kadardan hızdan sonra belki de öldürdüm

Ben ölüme daha yakın olabilmek için motora binerdim

Ama artık yavaşlamıştım motor sadece bir araç olarak kullanıyordum galiba Efe bana yaşama amacı vermiştin ikizimle yaşamaya karar vermiştim galiba

Efe'yi sevmiştim ve galiba onun için yaşamaya karar vermiş çünkü ben ölürsem çok üzülecekti onu üzmek istemiyordum

Bir süre sonra restoranta gelmiştim

Motordan indikten sonra hemen içeriye girmiştim Elif yine her zamanki gibi bana günlük şeyleri anlatırken onu pek dinlemiyordum etrafıma bakıyorum Efe ne zaman gelecekti acaba?

Ben bunu düşünürken Elif'in dediği şeylerle kala kaldım

Elif " Efe bey gelemeyeceğini söyledi efendim" demesi ile üzülmüştüm ama belli etmedim

" Peki odamdayım" deyip direkt odama geçtim

Neden gelmediğini merak ediyordum bana bir bile haber vermemişti Bu gerçekten kırıcıydı

İstemsizce bilgisayar açık onun evinin kameralarına baktım ama evde yoktu Sürme ailesi de evde yoktu evde sadece çalışanlar vardı

Merak etmiştim Efe neredeydi?

Parlak ailesi'nin evinin kameralarına girdim görmeyi beklediğim manzara bahçede gülerek sohbet eden Efe'yle beraber kahvaltı eden bir aile değildi.

Beni onlar için mi ekmişti?

Sevme güvenme demişti iç sesim defalarca ben onu dinlememiştim şu anda anlıyorum onu dinlemem lazımdı O beni korumaya çalışıyordu ve ben onun korumasını kabul etmemiştim

Kalbimde bir acı vardı Ben Efe'yi sevmiştim be uzun zaman sonra ilk kez birine böyle bağlanmıştım

Bilgisayara tam kapatacağım an Efe'nin elinin kalbine gittiğini görmemle geri bilgisayar açtım Efe acıyla yüzünü buruşturmuştu

Benim yüzümden acı çekiyordu

Hayır yaptığı şey canımı yakmıştı En azından söyleseydi Zaten ben ona izin vermez miydim? Verirdim niye bana söylemedi ki En azından söyleme zahmeti gösterseydi

Kendimiz sakinleştirdim ve o an efe'de sakinleşmişti onun canının yanmasını bile istemiyordum ya neyse mutlu olsun o bana yeterdi

Zaten mutluluğun bana gelmeyeceğini hep biliyordum hem mutluluğun bana gelecek olsaydı şu an o masada Ben de olurdum

Bir Hayırsız sevilmez değil mi?

Kimsenin sevmediği görmediği duymadığı birisiyim

İnsanlar sadece benim param için beni görüyorlar ve duyanlardı param olmayınca ne halde olduğumu biliyorum

Kaç soğuk gece dilendiğimi bilirim ben

Kaç gece soğuktan sadece korunabilmek için çöplerin içinde yattığımı bilirim herkes bana nefretle baktığı o günlere bilirim ben herkesin bana iğrenç bir şeymişim gibi baktığı günleri bilirdim

İnsan yaşamak için savaşırdı ben küçük halimle Savaş vermiştim sadece yaşamaya çalışmıştım insanlar ise benim bu yaşama savaşımla dalga geçmişlerdi

Eğer ben insanlara dikkate alsaydım Eğer onlar benimle dalga geçmesini önemseseydim şu an hayatta olmazdım

İnsanların acımasızdığını görmüştüm sokaklarda sokaklar bir kız çocuğu için asla güvenli olmadığını görmüştüm acınası bir haldeydim o zamanlar Ama kimse dönüp bakmazdı o kıza kimse acımazdı ona

O kız çocuğu acımadıklar için acımasız olmuştu

O kız çocuğu kendisini görmediler diye görünmez olmuştum

O kız çocuğu merhameti görmediği için merhamet etmiyordu

En azından canilere karşı tek bir merhameti olmuyordu

Kednime çeki düzen verip işlerime baktım telefonuma bir kaç bildirim gelmişti ama hiç bakmamıştım

Sadece açılan ekranda Joker yazısını görmüştüm

Kendisi bana haber verme zahmetine girmez iken ben neden cevap veriyim ki?

Öğlene kadar aç bir şekilde çalışmıştım iştahım yoktu doğrusu

Bir süre ara vermeye karar verince odamdan çıkıp bir kahve aldım Elif hemen yanıma geldi

Elif " Efendim Tolga bey geldi meşgul olduğunuzu söyledim ama bekleyeceğini söyledi balkonda" kafamı sallayıp balkona doğru yürüdüm

Tolga'ya karşı bir şey yoktu içimde bana karşı kötü bir davranışı olmadığı için saygı duyuyordum

Denizi izleyen güzel bir masada otuyordu kahve içerek denizi izliyordu karşındaki sandalyeyi çekmem ile bana baktı sonra gülümsedi

" Geldiğini bilmiyordum beklettiysem kusura bakma" dedim normal bir şekilde

Tolga " Sorun değil Şifa" dedi kulaklığıma baktı sonra geri gözlerime

" Seni duya biliyorum merak etme" dememle gülümsedi

Tolga " Neden takıyorsun kulaklığı merak ediyorum doğrusu" dedi bildiğini göre biliyordum sadece cevap verip vermeyeceğimi merak ediyordu

" Yüksek sese hassasiyetim var o yüzden"dedim normal bir şekilde

Tolga " Bunun bir tedavisi yok mu?"

" Var ama riskli bir ameliyat bu yüzden pek sıcak bakmıyorum"

Tolga " Anladım" diye mırıldandı

" Neden buraya kadar geldiğini merak ediyorum doğrusu" diye sordum

Tolga " Abim ve kardeşlerimin söyledikleri için özür dilerim"

" Şu hayatta kimse adına özür dileme herkesin dili var "

Tolga " Haklısın engel olamadığım için kusura bakma Şifa sen her türlü kardeşimizsin ve ben ikinci bir kız kardeşim olmasını çok isterim defalarca geldim sen yoktun sürekli kendimi suçluyorum engel olamadığım için"

" Suçlayacak kimse yok ben içinde önemsiz bir geceydi tanımadığım insanların sözüyle yıkılmam "

Tolga" Abin olmama izin veriyor musun?"

" Açık sözlüsün bunu sevdim eğer çok istiyorsan ol "

Tolga" ben istiyorum ama sen istiyor musun? "

" Bilmiyorum daha önce evin tek çocuğu idim hiç abim filan yoktu pek bilmiyorum haberin olsun "

Tolga" Bilecek bir şey yok akışına bırakalım bence "

" Olur "

Tolga" İlk adım numaranı alıyım kızılım " diyip telefonu çıkardı

" Peki 0531*******" diye söyledim o da kaydetti

Bana gelen mesajla oraya baktım

0522***: Tolga abin olarak kaydet

Yazıyordu. Kafamı kaldırıp ona baktım

" Yakışıklı kumral" diyerek gülümsedim

Tolga " O da olur"

Uzun süre Tolga ağabeyimle sohbet ettik akşama doğru O buradan ayrılırken Ben de geri kalan işlemi yaptıktan sonra eve geçmiştim

Mesajlara girip Efe'nin mesajlarına baktım

Joker : Şifa iyi misin kalbim bir anda ağrıyınca sana bir şey oldu zannettim (9.23)

Joker : Şifa neden cevap vermiyorsun endişeleniyorum!? (9.55)

Joker : hala bakmamışsın Şifa iyi misin? ( 13.55)

Joker : neredeyse akşam oldu sen hala mesajlarıma bakmadın Şifa korkutuyorsun beni bak evine geleceğim yoksa cevap versene! (18.00)

Joker : Sonunda gördün! Şifa niye cevap vermiyorsun? ( 19.59)

Şifa : İyiyim sadece fazla işim var kusura bakma

Joker : Cevap vere bilirdin !

Şifa : Bunu beni ekerken bana haber bile vermeyen sen mi diyorsun?

Joker : Ben özür dilerim

Şifa : Efe bana haber versen daha iyiydi seni kısaltmam

Joker : Ben seni üzmek istemedim

Şifa : İnan haber vermeyerek daha fazla üzdün neyse işlerim var bir süre görüşmeyelim iyi geceler

Joker : Tamam iyi geceler

Ne kadar ona kırgın olsam bile iletişimi böyle kolay koparması beni daha çok üzmüştü

Sevgilsi durarak seninle yazişması bile tuhaftı

Dedi iç sesim ve yine haklıydı

Hep sevgiyi aç bir şekilde büyümüştüm Sevgi ne demekti onun bile bilmezdim

Sokaklarda O kadar çaresiz o kadar muhtaç bir çocuktum ki ben çocuk değildim ben çocuk olmadım bir hayvana bir bile bu kadar eziyet edilmezdi

Daha 4 yaşında sokaklarda dilenmek zorunda kalan bir çocuğun ne yapmasını bekliyorsunuz o çocuktu daha çocuk değil bebek diyorduk biz onlara

4 yaşından beri sokaklar mahkum bir çocuk ah o çocuk da olmadı bebekte ona bebek olmayı bile çok görmüşlerdi

Küçücük yaşımda hayata tutunmuştum

Hep savaşmış hep savaşlar ve kayıplar vermiştim Çok fazla kaybım olmuştu Ama yine de hiç yılmadım sürekli savaştım

Şu an ise kayıplarımla yaşamaya çalışıyordum

Buna yaşamak denir miydi bilmiyorum

Yorgundum hem de çok fazla sadece dinlenmek istiyordum bu yüzden erkenden yatmıştım

Uyku tutmuyordu anılar insanın peşini bırakmıyordu

Acılar hep yakamda böyle benim peşimi bırakmayacaktı

Bunu biliyorum yapacak hiçbir şeyin olmadığını da biliyorum belki ilaç olurlar diye umut etmiştim ama onlar ilaçtan çok yara olmaya yemin etmişler gibiydi

Düşünmek istemiyorum ama geçmişimi nasıl unuta bilirim ki?

Ben büyümek isterdim küçükken büyüyünce geçer sanardım

Bilmiyorum aslında ben hep büyüktüm ben

Ben büyümeye mahkum edilmiştim !

Kendimi düşünmez olmuştum

İnsanların düşüncelerini merak etmiyordum insanlar çektiğim şeyleri bilmiyordu

Yaşamak için ne kadar mücadele verdiğimi bilmiyorlardı

Bu yüzden onlar umursamamak daha iyi olacaktı Her zaman yaptığım gibi yine soğuk ve sessiz Ben geri dönüyordu

Efe'yi ne kadar sevsem de beni böyle kırmasına izin vermezdim çünkü o kırılınca onu teselli edecek Çok kişi vardı ama ben kırılınca tek başıma halletmek toplamak zorunda kalıyordum

Benim benden başka kimsem yokken kendimi de korumam lazımdı

Gözlerini yorgunlukla kapatıp uykuya bıraktım kendimi

- Efe Sürme

Şifa çok haklıydı ne olursa olsun ona haber vermem lazımdı onu üzmekten korkmuştum onun yerine Sinem'i seçtiğimi düşünmesinden korkmuştum onu seviyordum ikizimi çok seviyordum

Üzmemek için hata yapmıştım ama bu konu daha fazla üzülmüştü

Beni affetmesi için ne yapacağımı bilmiyordum Bir yanda ikizim bir yanda sevgilim ikisinin arasında kalmış gibi hissediyorum kendimi

Sinem'in korktuğunun farkındayım Eğer Şifa ailenin içine veya bizim yakınımıza girerse onu sevmeyeceğimizi sanıyordu

Bu konuda ne kadar Sinem'le konuşmaya çalışsam da Sinem bu konuda kararlı gibiydi Biraz da garip davranıyordu sanki Şifa kötü birisi ve onu bize kötü göstermeye çalışıyordu Neden böyle yaptığını bilmiyorum?

Şifa ile telefonda mesajlaştıktan sonra moralim iyice bozulmuştu ayağa kalkıp odadan çıktım annemler yine yurt dışına iş seyahatine gittiği için tekrar Parlak ailesinin yanına gelmiş öz ailem onlardı zaten sorun etmemişlerdi

Merdivenlerden aşağıya indikten sonra salonda herkes oturuyordu inanmıyorum abilerim hala sevgilimi benden kıskanıyordu

Tolga abi mutlu gibiydi bugün neşesi yerinde galiba onun yanına oturdum

" Abi bugün baya mutlusun ne oldu?" Diye sordum sadece abimim duyabileceği bir şekilde

Tolga abim bana dönük önce etrafına ve sonra Sinem'e baktı

Tolga " Şifa ile konuştum bugün abi kardeş olamayı deneyeceğiz" demesi ile gülümsedim

" Buna sevindim ama o benim ikizim benden daha çok sevmeniz yasak " dedim kıskanç bir şekilde

Şifa'yı da Sinem'i de abilerimden kıskanıyordum galiba şu anda onlar daha iyi anlıyorum kıskanma olayında

Tolga abim gülümseyip saçlarımı dağıttı

Tolga " Şuna bak sen büyümüşte kardeşimizi bizden kıskanıyor" demişti ama biraz yüksek söylediği için bakışlar bize dönmüştü

Sinem " Efe kimi kıskanıyor ?" Diye sordu kaşlarını çatarak

" Seni güzelim baksana kardeşleri çıktım hala seni benden uzak tutuyorlar"

Çağrı " Efe hiç acındırma kendini Sinem'i senin pençelerine veremeyiz"

Banu " çocuklar Efe kardeşiniz abartmayın"

Onur " Anne bana ya Sinem bizim o uzak dursun"

Adem " Efe oğlum sen bakma onlara zamanla alışırlar"

Umarım en kısa zamanda alışırlar!

Kafamı sallayıp öz babamı onayladım

Cidden biraz garip ve karışık bir durumdu

Yani tahmin bile etmemiştim sevgilimin ailesi benim öz ailem falan olacağım işte hayat hiç beklemediğiniz şeyler karşımıza çıkartıyor

Güzelce herkes sohbet etmiş ve güzel bir akşam geçmişti ama sürekli aklımda Şifa vardı onunla küs olmak bana iyi gelmiyordu onu anlamış oldum

Onunla en kısa sürede barışmam lazımdı önce kendimi affettirmem lazım

Ona ne yaparsam acaba sevinirim galiba onun arkadaşının yardımına ihtiyacım var

Adı neydi he Mari önce ona ulaşmam lazımdı

Sinem'den sonra ilk kez bir kıza kendimi affettirmek için çabalayacaktım ikizime her türlü kendimi affettirecektim

Odama geçtikten sonra tavanla bakıştım sadece galiba şimdiki sıradaki aşk olayı tavanla benim aramda olacak Biraz daha bakışırsak birbirimize aşık olacağız galiba

Ne yapacağımı düşünmekten uyuyamıyordum bile

Şu an daha iyi anladım Şifa'sız ben asla yaşayamazmışım bu zamana kadar nasıl yaşadığımı anlamıyorum doğrusu

Bu zamana kadar sürekli bir eksiklik sürekli bir boşlukla yaşamıştım o boşluk Şifa'nın kendisiymiş onu bulduktan sonra hayatım daha iyi ve daha güzel geliyordu

Şu an ise onsuz bomboş bir hayat yaşıyormuş gibi hissediyordum

Abimlerle de arasının iyi olmasını gerçekten çok isterdim ama abimlerin söylediği O kötü sözlerden sonra ben bile abimlere biraz tavırlıydım

Bir insanın zayıf noktası ile dalga geçmeleri benim de sinirimi bozmuş

Ama Şifa onlar güzel bir dersi partide vermişti

Ben abimlerle o gece büyük bir kavga etmiştim tabii ki de nasıl bir kıza böyle davranabildiklerini hala şaşırıyordum

Sinem'in gözlerinde ne kadar değerli olduğunu bilsem bile bir kıza karşı bu kadar acımasız olmaları gaddar olmaları benim gerçekten sinirimi bozmuştu

Bunu eve geldiklerinde zaten öz annem ve öz babama söylemiştim bu konuda onlar çok fazla azar işitmişti Hepsi de hatalarının farkındaydı

İşte hataların farkında olmaları yetmiyordu hiçbiri özür dilemek gibi bir teşvikte bulunmamıştır sadece herkese haklısınız diyip geçiştiriyorlardı

Bu ne kadar sinirimi bozsa da ileride çok pişman olacaklarını biliyorum

Daha fazla kendimi düşüncelerle boğmak yerine uykuya dalmaya çalıştım kısa süre sonra uyuya kalmıştım

~ Bölüm Sonu ~