Bölüm 11 (FİNAL)

(Teya Dora - Džanum (Slowed + Reverb)

Barlasın ölümünden tam bir ay geçmişti, Neva her gün Barlasın mezarlığına gider onunla konuşurdu. Nevanın tek pişmanlığı ona olan sevgisini hissetirememesiydi. Bugün hava biraz bozuktu arada yağmur yağıyor arada yağmur kesiyordu ve şehri mükemmel bir kasvet kapsıyordu. Neva Barlasın mezarlığının yanından ayrılıp arabasına bindi ve iş yerine doğru sürdü. Yarım saatlik yolun ardından iş yerine gelmişti felaket yağmur yağıyordu, arabasından inip koşarak ofise gidiyordu. Kapının önüne geldiğinde birden gözünün önüne Barlasla burada çarpışarak karşılaştığı sahne gelmişti. O an Nevanın gözlerinden süzülen yaşlar herşeyi anlatıyordu. Onu çok özlemişti, her yerde anıları vardı ama bu kapının önü daha farklıydı. Neva o kadar üzülmüştü ki ıslandığının farkında bile değildi. Biri ona sesleniyordu fakat Neva öyle kalakalmıştı. Nevanın yanına güvenlikçi gelip ''Sayın Savcım ıslanıyorsunuz.'' dedi. Neva o an artık daha dayanmayıp bağırarak ''NEDEN ALLAHIM NEDEN? .'' dedi. Neva yere çömelip yüzünü göğe çevirdi, ''Allahım ben onsuz yapamıyorum, nolur bana yardım et nolur.'' dedi titreyen sesi ile. Güvenlikçi Nevanın koluna girip onu yerden kaldırıyordu. Neva o an ''Tamam iyiyim ben, sağolun.'' diyerek ofisten içeri girdi. Neva direkt odasına girdi. Kapıyı kapatıp kapının arkasına sırtını yasladı ve aşağıya doğru çömeldi. Neva dizlerini kendisine çekmiş sessizce ağlıyordu. İlk defa birini bu kadar çok sevip ona doyamadan kaybetmişti. Neva cebinden telefonunu çıkartıp Barlasın fotoğrafını açıp ''Keşke, keşke senle biraz daha vakit geçirseydim. Daha fazla sarılsaydım öpseydim, koklasaydım. Şimdi tek yaptığım toprağı öpüp koklamak.(Derin bir iç çekip) Seni çok özledim Yüzbaşım çok.'' dedi ve ağlamaya devam etti.

Neva biraz da olsa kendisine gelmişti fakat işe odaklanamıyordu bu yüzden çantasını da alıp odasından çıktı. Ofisin koridorunda Kayrayı gömüştü fakat Kayra Nevayı görmemişti Neva da seslenmeden devam etti. Ofiten ayrılıp arabasına doğru gitti. Arabasına binip mezarlığa doğru sürdü. Yarım saatin ardından gelmişti, Neva arabadan inip derin bir nefes aldıktan sonra Barlasın mezarlığına gitti. Hava soğuk, gökyüzü kara kara bulutlarla kaplıydı. Neva mezarlığın yanına çömelip, ''Merhaba sevgilim, sabahda buradaydım şimdide ahaha. (Yüzünde acı bir gülümseme ile) Burada bile rahat vermiyorum sana dimi? Üzerime kaban almadım diye kızma bana. Üşümüyorum senin yanında, işlerime odaklanamdım bu yüzden senin yanına kaçmak istedim. Biliyorum böyle ya-yapmamam gerek fakat seni, ben seni çok özledim Yüzbaşım.'' dedi toprağı sevip. Neva, elelri ile göz yaşlarını silip konuşmasına devam etti. ''Bu havaları sen çok seversin bense sadece güneşli günleri severdim fakat bu havaların daha güzel olduğunu öğrendim seninle.(elini kalbine götürüp) Sen hep buradasın Barlas, hiç bir zaman seni oradan yok etmeyeceğim. Ben sana olan sevgimi belli edemedim, sen içinde neler yaşamışsın öyle. Tek isteğim ne biliyor musun? Sana sıkıca sarılıp kokunu içime çekmek. Yüzbaşım, uzun zamandır seni rüyalarımda da göremiyorum. Küsmüsün bana? Sana sevgimi, ilgimi gösteremedim diye küsmüsün? Neden gelmiyorsun rüyalarıma?'' diyerek hıçkıra hıçkıra ağladı. Neva Barlasın toprağına sarılıp, ''Sen bana küssende ben sana küsmedim, seni çok seviyorum Barlas ve bu hiç değişmeyecek.''

1 YIL SONRA

Neva Amsterdama taşınmıştı. Neva kariyerine Amsterdamda devam edecekti. Orada çok kolay bir şekilde adapte olmuştu, Barlasa söz verdiği gibi onu hiç kalbinden atmamıştı ve hiç kimse ile doldurmamıştı. Neva bir yanı hep eksikti ama şuanki konumundan çok mutluydu.

Neva Bir bankta oturup elindeki kahvesinden yudumlarken yanında Barlasında oturduğunu gördü. Barlas, ''Seninle gurur duyuyorum Sayın Savcım, hep böyle mutlu ol. Seni üzgün görmek beni daha da beter ediyor.'' dedi. Neva, ''Se-sen...'' Barlas ''Seni seviyorum, bunu hiç unutma güzelim.'' dedi ve görüntüsü yok oldu. Neva o an o kadar çok mutlu olmuştuki bir yılın ardından Barlasın silueti ile konuşmuştu. Neva Amsterdama geldiğinden beri her gün Barlasa mektup yazıyordu. Neva çantasından mektup yazdığı defteri çıkartıp kalemi ile yazmaya başladı,

''Sevgili Yüzbaşım: Siluetin bile olsa seni görmek çok güzeldi, konuşamadım seninle daha doğrusu konuşmama izin vermedin. Bende seni seviyorum hemde çok seviyorum. Seni kalbimden hiçbir zaman çıkarmayacağım...''