"Geçmişin soğuk ve kanlı yüzü"

Biraz bakıştıktan sonra polisi aradık. İnsanlar hayvanlardan korkuyor ama korkulması gerek tek bir şey var insan insan öyle caniydiki hiç acımiyordu hatta bir hayvanı öldürdüler diye gururlanıyordu ama hiç bir zararı olmayan hayvan artık dünyada olmuyordu, bazen düşünüyorum da bu hayat yaşamak için fazla acımasız.

"Alaz ben eve geçicem" dedim titrek çıkan sesimle "Tamam bende gidicem zaten" dedi kendisi de iyi değildi, Ama bu ilk ölüm değildi. Ama ben bir şekilde bu oyunu bitiricem bir şekide bitirmeliydim daha aklımda bir plan dahi yoktu ama bulmalıydım hemen Alper'i aradım ve tesise geçmelerini söyledim.

* * *

"bunu ciddi ciddi istiyor musun?" dedi Alper ardından Ceylin'de ekledi "yani bizimle çalışmak istemiyorsun öyle değil mi?" "ya bana bakın" dedim "sizce o yüzden mi ya sadece katili bulmak istiyorum" dedim "eve gidince sana bir şey anlatcam" dedi Bartu ne anlatacaktı meraktan çatlıyordum güzel bir şey anlatacğına eminim kafamda deli sorular Kolayca sevemiyorum Kapımda binlerce kadar, serdar reis burda rahat bırak be.

* * *

"Ee Bartu ne anlatacaksın" dedim "Elfida sana anlatmıştım hatırlıyor musun bir kaza oldu demiştim?" Dedi kafamı sallayarak cevap verdim "heh sen o zaman daha küçüktün" dedi ve derin nefes alıp devam etti "sen araba kazı geçirdiğin zaman hafızanı zaybettin ve biz seninle yetimhanede kalıyorduk" dedi tek bir nefesde "benimle dalga geçme galga denizde olur" dedim "Elfida ben ciddiyim" dediğinde gerçekten ciddi oldğunu anladım.

"Şimdi biz kardeş değil miyiz?" Dedim gözlerim doluyordu "hayır kardeşiz ama öz değil ama sen öz kardeşim gibisin" dedi kendimi toplamam gerekiyordu Bartu'ya sarıldım sonra odama geçtim.

Alaz'a söylemek istedim ama Alaz benim neyimdi ki sadece konserde tanıştığım bir arkadaş mı yoksa daha da fazlası mı?

~Yazarın ağzından/2004

Küçük Alaz odasında hoplaya zıplaya oyun oynuyordu ablası ise yanında kendi kendine oyun oynuyordu, Alaz ablasına "Asena beny suşadım" dediğinde Asena "Alaz sen büyüdün hadi kendin al" Alaz bunu duyduğunda kafa sallar ve mutfağın yolunu tutar ama ilk önce annesini merak eden Alaz annesin odasına gider.

İlk önce gözü bir oturağa çarpar sonra kafası kaldırdığında boynundan asılı olan annesin cansız bedenini görür Alaz hiç bir şey anlamadan "annem uçuyorr" diye bağırır arkadan Asena'nın sesi duyulur "Alaz neye bağırıyorsun?" Der ve Alaz'ın olduğu yere gelir Asena gözlerine inanamıyordu Alaz annseinin cansız bedenin etrafında dönüyor ve oyun oynadığını sanıyorken Asena yere çöker ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığında Alaz ablasının yanına gider ve bir kağıt uzatır kağıdın üzerinde kurmuş göz yaşları ve ufak bir kan vardı. Asena bu veda mektubu okumaya basladında kendini hiç iyi hissetmiyordu mektup şöyle başlıyordu:

Oğlum kızım ben yapamıyorum size bakamıyorum her seferinde yeni bir şey yapmak istiyorum sizi çok sevmek sizi mutlu etmek istiyorum ama babanızın bizi terk ettikten sonra iş aramam gerekiyordu, ben bir iş bulmuştum ama asgari ücret bile vermiyorlardı sizi bu yaşta ekonomi ile tanıştırmak istemezdim ama hayatın zorluklarından biri de bu her Gökçe ölüme mahkûmdur o yüzden siz siz olun kızınızın ismini Gökçe koymayın sizi çok seven anneniz.

-Gökçe Taşkın

~Elfida/Günümüz/2024

Kendimi hiç iyi hissetmiyordum bu ne bir yorgunluk ne bir hastalıktı ben oradayken biri öldürülmüştü ve hiç bir şey yapamadım. Zaten hiç istemediğim bir gerçek vardı beni iki ailemde sevememişti.

Uraz'ın yanına gidecektim sonuç olarak o beni seviyordu değil mi? Uraz'ın evine gidecektim benim için her önemli yere giderken şarkı dinlemem gerekiyordu ama bugün. Olmazdı.

* * *

Uraz'ın oturduğu evin binasının önündeydim Uraz benim için dost demek sevgi demekti ama daha doğru düzgün sevebildiğime bile inanmıyordum.

Hemen binanın içine girdim zaten ikinci katta oturuyordu bir merdiven çıkmak yetti, hemen gidip kapısını çaldım kapı açıldında karşımda duran yarı çıplak Uraz ve arkadan "sevgilim hadi amaa" diye bağıran bir kadın sesi Uraz ilk kapıyı açtığında sırıtıyordu şimdi ise yüzü düşmüştü. Uraz'a baktım ve tek kelime etmesine izin vermeden suratın ortasına tokat attığım gibi kaldı suratının ortasında elimin izi çıkmıştı "aşkım beni bir dinle" dedi ama arkamı dönüp gittim.

Artık kendimi daha da kötü hissediyordum kendi kendimi batırıyordum hayatım ne zaman düzene girse biri hayatımın ortasına sıçad ve giderdi ben ise hayatta hep aceleci davranırdım dereyi göremeden paçaları sıvardım sonra hayatıma bende sıçardım.

Tek yapabileceğim şey kardeşimin yanına gitmek olabilirdi o beni sever o beni kollardı. Sadece üç adet mektup yazacak ve hepsini birine gönderecektim bir mektup Abime bir mektup Elizan ve Peri'ye diğef mektup ise Alaz'a

* * *

Herkese ayrı ayrı mektup yazdıktan sonra postaladım şuan kemdimi çok mutlu hissediyordum Umut'un çok sevineceği kesindi beni görmek onu çok mutlu edecekti.

~Alaz

Ocağın altını kapattıktan sonra içeriye geçtim o sırada kapı çaldı kapıyı açınca kargocu olduğunu gördüm "ben kargo beklemiyordum" dedim kargocu ise "siz Alaz Taşkın değil misiniz?" Dedi ilk önce şaşırdım sonra "evet benim" dedim kargoyu aldığımda garip olmuştum ben bir şey beklemiyordum zarfı açtım çıkan şey bir mektup idi siyah sayfalarda beyaz kalem ile yazılmış bir mektup ilk önce kimden geldiğine baktım Elfida yazıyordu mektubu açıp okumaya başladım;

Merhaba Alaz bu mektubu sanada göndersem mi diye çok düşündüm ama şuan okuyorsan zaten kararımı vermişimdir, bazen hayattan bir limon istersin limonata yapmak için ama hayat limonata yapmak yerine limonu gözüne sıkar işte öyle zamanlardan birindeyim sen benim en defresif anlarıma şahit oldun çok tatlı çok iyimser bir insansın belki sende öylesin diyeceksin ama iyi insan olsam şuanda kendimi asmaya hazırlanmazdım bu mektuplardan biri sana biri arkadaşlarıma bir diğeri ise öz olmayan ama abim olan abime hazırladım sana katili bulmakya başarılar diliyorum.

Elfida Bartın

Mektubu okuduğumda gözlerim doldu hayır ama Elfida bunu yapmış olamazsın konumu hep açıktı hep ama hep hemen telefonumu aldım ve konumuna baktım. Kendimi evden dışarı atar atmaz arabaya bindim ve gösteren konuma gittim.

* * *

Ve gene aynı manzara yine hayatımı mahveden bir ip bu aldığım ikinci intihar mektubu ama biri başarılı biri başarısız olacak, ama bu sefer canlı bir beden vardı karşımda bana bakıyor sarı saçları ağlamaktan yüzüne yapışmış bir şekilde ama kararlıymış gibi oturağın üstüne çıktı. Ama bu sefer ben izin vermeyecektir oturağın üstüne çıkan ve masum bir kız coçuğuymuş gibi görünen Elfida'yı belinden kavrayıp tuttum.

O sırada kapı açıldı ve üç kişi içeri girdi ama ben sadece bir tanesini tanıyordum. Bartu'yu Bartu direkt bize doğru koştu, bende Elfida'yı yavaş yavaş aşağı indirdim belki onun için konserde tanıştığı arkadaştım ama şuan benim için arkadaştan öte bir haldeydik fazla değer veriyordum.

Bartu ve Elfida sarılmıslardı arkasından iki arkadaşı geldi Bartu daha sonra ise Elfidayı kafasından öpüp geri çekildi herkes okuduğu mektuptan etkilenmişti ama ben bu anı ikinci kez yaşıyordum belki de Ablamın ve annemin gidişi de benim yüzümden di herkes teker teker kendini feda ederken ben neden kendimi feda etmiyordum?

Ben niye bekoiyordum öğrencilerim için mi yoksa bu okuduğum yıllar için mi insanın en kararsız kaldığı an sadece 2 seçenekten ibarettir.

~Elfida

Kendime geldiğimde herkes bana bakıyordu ne yaptım diye soramıyordum çünkü benim ne yaptığım belli olmuyor etrafımda Alaz abim ve atkadaşlarım bana bakıyordu ne yaparsam bu ortamdan kurtulabilirdim "karnım acıktı" deyip yavaş yavaş dışarı çıktım hepsi arkamdan bakıyordu.

Dışarı çıktım bir banka oturup gökyüzünü izliyordum arkamdan Alaz gelip yanıma oturdu ona bakıp göz devirdim "ne o öğretmen kartını kullanıp bana ders mi vereceksin" deyip güldüm "yok sadece tek bir şey diyeceğim ben bunu ikinci defa yaşıyorum bir daha yaşatma" dedi ve gitti.

Artık tekrar okula geri dönmem lazımdı iki gündür gitmiyordum da bugün zaten cumartesi bugün kafa dağıtmak için kafeye gidecektim ama olaylar buraya kadar gelebileceğini kim bilebilidi ki zaten acıkmıstım gideyim daha iyi olur

• • •

Peri: nerdesin gittin mi kafeye

Elfida:kafe diye bara geldim aq

Peri:mal mısın acaba?

Elfida:kafa dağıtcam bye

Dedikten sonra telefonu kapattım yavaş yavaş bara doğrü gittim.

"Barmen ben rastgele bir kokteyl alabilir miyim?'

"Tabii" dedi ve hazırlamaya basladı bugün kafa dağıtmak baya iyi gelecekti fazla icmezdim zaten ama Alaz'a haber vereyim abime verirsem net gebertir.

Elfida:Alaz ben bardayım sana söylüyorum çünkü abim gebertir bir şey olursa ararım

Yazdım ve telefonu kapattım barmen bana içkimi uzattı, "teşekkür ederim" dedim ve ekledim "hiç aldatıldın mı?" Dedim "bana mı soruyorsun?" Dediğinde kafa salladım. "Bilemiyorum daha önce hiç aldatılmadım" dedi "yada farkında olmadın" dedim "yok daha önce çokta sevgilim olduğu söylenemez" dediğinde güldüm "yaa neden ki" dedim "pek fazla duyguyla hareket etmem aileme bakmam gerekiyordu o yüzden bir çok işte çalıştım" dedi "keşke benimde bir ailem olsaydı" dedim hüzünle "bunu anlatmak ister misin ya da anlatacaksan ilk önce tanışmak ister misin?" Dedi "tanışalım" dedim ve ekledim "ama lütfen daha ağır bir kokteyl daha" dedim "tabii" dedi "Elfida, adım Elfida" dedim "bende Çınar" dedi "memnun oldum" dedim "bende" dedi ickimfen bir yudum aldım ve anlatmaya başladım

"Benim ailem hiç olmadı yani beni doğurana aile diyorsak oldu ama olmadı da nasıl desem ben yetimhande büyümüşüm ve hatta ben bunu daha yeni ögreniyorum çünkü ben küçükken araba kazası geçirmişim hafızamı kaybetmişim biliyor musun desem tabi ki bilmiyorsun" dedim ve nefes aldım sadece bakıyordu "üzülme çünkü ben böyle doğdum böyle büyüm belki farklı olsaydı şimdiki ben olmayacaktı" dedim

Kahverengi saç kahverengi gözleri onu çekici kılıyordu o keskin yüz yapısı olması sokakta görsen yavşak lan bu! Dersin.

"kusacam galiba" dedim ama ilk önce telefonumu aldım

Elfida:Alaz

Yazıp bıraktım nerde olduğumu zaten biliyordu galiba gelecek ama bilmiyorum "çok kötü oldum barmenim nerede!" Diye bağırıyordum

~Alaz

Elfida'nın mesajını görür görmez olduğu bara gitmek için yola çıktım arabaya doğru giderken ofluyordum

Son gaz bara doğtu yola çıktım. Bara vardığımda Elfida'nın sesini duydum hemen duyduğum yere doğru hareket ettim Elfida ortada "benim barmenim nerede Alaz nerede onu ben çağırdım bak gelen yok hala yok ortada" dediğini duydum "buradayım Elfida" dedim "aa bak buradaymış hatta en önde bayrak sallıyormuş" dediğinde güldüm "bir daha gülsene" dedi "e"leri uzatarak "hayır gülmicem" dedim ve üstüne "hadi hadi gidiyoruz" dedim "bak sen dedin abin çok kızar" dedim "aaa evet doğru benim abim vardı değil mi ama öz değil öz olmayan abi mi beni merak edecek?" Dedi,

"Elfida, ne alaka bilmiyorum ama hadi gel" dedim daha sonra gelmeyeceğini anladığım için belinden kavradığım gibi kucağıma aldım. Araba doğru giderken tek bir şey diyordu "annem nerede?" Ne yapacağı nasıl destekleyeceğini bilmiyordum ama onun hep yanında olacaktım bu kız bana güvenirlen onu yarı yolda bırakamazdım.

~Elfida

Of başım çok ağrıyor dün gece ne yaptım ne ettim bilmiyorum ama ağzıma sıçılmış gibi hissediyorum

Bugün günlerden pazar idi bugünde kendi kendimi boğacak ve kardeşimin yasını tutacaktım.

Ama kendimi toplamam gerekiyor telefonu açtığımda direkt son arananlar açıktı son arananlar da Alaz ve Çınar vardı Çınar kimdi? Dün bara gittim orada tanışmış olmam lazım, hiç bir şey hatırlamıyorum ne yapıcam? Diye düşünürken telefonuma mesaj geldi telonu açıp baktım bilinmeyen numaradan gelmişti

Bilinmeyen:Elfida sen misin?

Elfida: sen kimsin?

Bilinmeyen: Sara ben hatırlamadın mı?

Elfida:​​​​​​ hatırladımmm ee Sara neden yazdın yani nasıl buldun nasıl hatırladın benii?

Sara: şimdi senin numaranı Bartu'dan aldım seni nerden hatırladım dersen seni hiç unutmadım ama sen beni unutmuşsun:(

Elfida: maleseff ki unuttum

Sara: benim işim çıktı yazarım birazdan

Elfida: tamam görüşürüz

Deyip telefonu kapattım içimde garip bir şekilde üzüntü vardı o gün olduğu gibi...

Yine bir şey olsun istemiyordum o yüzden tesise gidip araştırmamı yapacaktım.

° ° °

İçeride Ceylin'i görünce selam verip yerine oturdum dosyaları çıkarttım ve katılın bugüne kadar kimleri öldürdüğüne baktım.

Umut'tan önce iki kişiyi daha öldürmüştü, bu öldürülen kişilerin tek bir ortak yönleri vardı, kahverengi saçlı yeşil gözlü kızlar ve bunların hepsi unutulmuş yada unutturulmuş çünkü müdür hiç bir önlem almamıştı.

Bunları öğrendikçe hem katili hemde bunlara göz yumanları öldürmek istiyordum bunu intikam için değil bütün kadınlar için yapmak istiyordum ve bulduğum an yapacağımda.

~Alaz

Hayatımda tek bir an düzgün bir şekilde gülmemiştim ilk önce annem daha sonra ablamın gitmesi benim için zorlu bir süreçten çok defresif bir süreç olarak geçmişti ben bu dünyada bir annem birde ablama güvenmiştim bir daha hiç kimseye güvenmiyeceğime söz vermiştim kendi kendime çünkü güvendiğim herkes gitti ama ben sözümü tutamadım kendi kendime verdiğim sözü tutamadım yine bir kadına güvendim Elfida... Yine ve yine hayatta güvenin ne kadar önemli bir yeri olduğunu hatırlattı bana.

Babam benim hayatımdan kendi isteği ile çıkıp bana ilk kez güvenmemeyi öğreten adamdı anlamadım nefret ettim ama annem annem beni çok sarstı ablam daha küçüktü ben daha küçüktüm biz Asena ve Alaz olarak hiç bir şey yapamayacak yaştaydık bize komşular baktı, ah doğru daha sonra ise Asena gitti hayatımdan ama kendi istemedi onu öldürdüler ben her şeyden çok ilk önce ölümden daha sonra güvenmekten korkuyordum bana ikiside yaşadan Elfida Bartın sanada teşekkürler yani Alaz'ın olduğu heryer ölüm demekti Alaz demek ölüm demekti.

•••

Öğretmen olunca her şey bitecek sanmıştım hâlâ bir önceki gün ders çalışıyorum bıktım ya bu kadar mı sıkılı insan 16 yıl okuduğum yetmedi şimdi ise okutyuruyorum her neyse kendi kendimi bu düşünceden kurtarmak için mutfağa attım kendimi.

İlk önce yemek yapmayı planlıyordum ama vazgeçtim internetten söyleyecektim Elfida'yı çağırsam mı? Off ne alaka şimdi Elfida bugün mezarlığa gidecektim belki biri ile gitsem daha iyi olurdu ama değil mi?

______________

​​

​​​​