Doğru insan hiçbir zaman doğru yerde olmaz hep yanlış tarafta olur yanlış bir yerde, yanlış kalpte. Belkide bu satır komik olacak ama ne yapayım elimde değil akrabalarımdan nefret ediyorum tahammül seviyem yok yani kalmadı.

Mutsuz şehrime mutlu yağmurlar yağmıştı ikinci bölümde bahsetmiştim sizlere, mutsuz şehrin mutsuz insanı yazıyor sizlere ağır bir yüktür sabahı beklemek, mutsuz insanların kentte yaşamaları daha iyidir. İnsan yaşarken öldüğünün, çürüdüğünün farkında bile olmaz. Bizler her duyguyu dışarı yansıtma duygusunu gizlememiz gerekiyor nefret duygusu hariç kimin ne olduğu belli fakat kimin ne olacağı belli değil.