Aşşağıya indiğimde yemek odasını bulmalıydım ama bir sürü kapı olduğu için hangisinin olduğunu bilmiyordum ve bir tane kapıyı açtım burası mutfaktı ve dün bize kapıyı açan kadın yani sultan abla burdaydı

"Sultanımmm günaydınnnn"dedim kollarımı iki yana açarak oda kıkırdayarak

"Günaydın kızım,aç olmalısın gel ben sana odayı göstereyim"dedi bende tebessüm ederek

"Ayy bakalım sultan hanımın yemekleride kendisi gibi güzelmi"dedim bana tebessüm ederek yemek odasının kapısını açarak benim geçmemi bekledi geçtikten sonra

"Teşekkür ederim"dedim

"Ne demek kızım her zaman"dedi ve gitti

masada olan tek boş yere doğru ilerledim o sırada bı çocuk,çocuk diyorum ama benden büyük neyse

"Prenses hazretleri soframıza teşvik ettiğine göre yiyebilir miyiz artık şu yemeği"diye isyan edince

"Yiye bilirsin izin veriyorum"dedim kaşlarını çatarak

"Senden izin alan kim!"dedi sesi biraz yüksek çıkmıştı

"Sen demedin mi ve bnimle konuşurken sesinin tonuna dikkat et çocuk mocuk demem-"diyecektimki Nur hanım

"Çocuklarr hadi ama kavga etmeyin lütfen"dedi ve bana baktı

"Dün tanışma fırsatınız olmamıştı"dedi ve eliyle az önceki çocuğu gösterdi

"En büyük 2.abin Barış,3.abin Fırat , 4.abin Eren,"dedi dün 'ben onun abisi değilim anne'diyen çocuktu

"buda senin ikizin burak"tam birşey daha söyliyecekken

"Ne yani benim ikizim mi var"dedim nur hanım tam konuşacakken Burak

"Sağırmısın sen duymadın mı"dedi bende ona dönerek

"Gereksiz şeyleri duymuyorum da ondan"dedim suratı renkten renge girerken Nur hanım

"Ve kardeşin efe"dedi dün'eren abime katılıyorum'diyen çocuktu

"Kızım biraz kendinden bahsedermisin"dedi murat bey

"Bende ela hımmm.......isterseniz siz sorun ben cevap vereyim"dedim tamam anlamında başını salladı ve nur hanım konuşmaya başladı

"En sevdiğin renk ne"

"lacivert"

"hobilerin neler"

"müzik dinlemek,kitap okumak,yemek yemek,yağmurun yağışını izlemek,uyumak"

"en sevdiğin yemek ne"

"yemek seçmem"dedim efe veledi yanındaki burağa bakarak kısık sesle 'ne yani buda onun gibi suşi yemiyecekmi'diyince Burak

'O nerden bilsin suşi muşi boşver'diyince tam birşey diyecekken

Barış yanında oturan burağı omuzlarından tutarak kalkmasına yardımcı oldu ve tam yanıma geldi benide oturduğum yerden kaldırdı ve burağı oturttu benide burağın eski yerine yani kendi yanına oturttu ben şaşkınca ona bakarken o bana tebessüm ederek

"Artık ela benim yanımda oturacak"dedi

Bu evde kiminle anlaşıp anlaşmayacağım

belli oldu

Murat beyin afiyet olsun demesiyle herkes yemek yemeğe başladı ben herşeyden küçük küçük yiyerek kendimi doyurmuştum çok fazla yememeye çalışıyordum ne olur ne olmaz belki onlarda eski ailem gibidir

***

yemekten sonra salona geçtik ben tekli koltuğa oturdum herkes birbiriyle konuşurken telefonum çaldı yanımdaki tekli koltukta oturan barış bana döndü telefona bakınca

"Yiğidimmmm💅🏻❤️💋🎀😻💞" aradığını gördüm barış kaşlarını çattı bende ayağa kalkarak

"Kusura bakmayın önemli"dedim ve salondan çıktım hemen karşımdaki koridorda dolanarak konuşmaya başladım

Yazarın anlatımıyla

"Kızım bu telefon niye geç açılıyor gittin tabi yeni aileye bizi unuttun"demişti yiğit ama Barış ve diğer kişiler sadece elayı duyuyorlardı ela

"Saçmalama sen unutulacak bir insanmısın"diyince herkes meraklanmıştı kiminle konuşuyordu böyle

"Yanii tabikide ben unutulmazım biliyorum"dedi yiğit

"Oo bakıyorumda ego tavan beyfendi"dedi ela

"Sen onu bunu boşverde her zamanki yere gel bekliyorum"dedi yiğit

"Tamam biliyorsun 5 dakikada yanında 10 dakikada her yerdeyim canım bayy"diyip kapatmıştı

Barış çok merak ediyordu bu kişinin kim olduğunu bir gün elayla konuşacaktı

Elanın anlatımıyla

Salona geri girdim ve geri yerime oturdum herkes birbiriyle sohbet ederken bana yiğitten mesaj gelince ayğa kalktım ve odama gidip hazırlanmaya başladım

(Kombin bu çanta yok,isterseniz farklı bir şekil hayal edebilirsiniz)

Aşşağıya indim ve ayakkabımı giyerken Nur hanıma bakarak

"Nur hanım ben arkadaşımla buluşucamda onun için size haber vermek istedim"dedim içerideki herkes şaşırmıştı nur hanım

"Bana habermi veriyorsun?"diye sordu bende

"Evet"dedim oda

"Tamam kızım bende numaran var zaten akşam yemeğini yemeden seni ararım"dedi bende

"Tamam"diyerek çıktım

Yiğitle her zamanki yerde yani parkta buluşmuştuk ikimizde banka oturunca ben olan olayları baştan sona ona tekrardan anlatınca

"Hatırlıyormusun benim abim var diye sen ağlamıştın benim neden abim yok diye işte duaların kabul olmuş kızım 3 abin,ikizin ve bir kardeşin var Allah rahmet eylesin"dedi bende

"Ben Göktuğ abi gibi abi istemiştim bunlar barış hariç hepsi önyargılı"dedim oda

"Ha bu arada yarın Göktuğ abim geliyor onu karşılıyacağız havalimanında sende geliyorsun itiraz istemiyorum"dedi bende

"Saçmalama tabikide geliceeem"dedim oda

"Eğer şuan yanımda olmasaydın abimi benden daha çok sevdiğini düşünücem"diye homurdanınca güldüm

"Kim olursa olsun ben senden başka kimseyi seni sevdiğim gibi sevemem"dedim oda dizlerime kafasını koyup

"E yanii bir zahmettt"dedi

Yiğit,hayatımda üzgünken,mutluyken,sinirliyken,kriz geçirirken,hastanedeyken vb. Şeylerde hep yanımda olan o kişi hayatımdaki en değerli kişi ve kardeşim olan o kişi canım yiğidim

Yiğitle tüm okulun dedikodusunu yapıp amaan bizene diyerek güldükten sonra yiğidin telefonu çaldı

"Efendim dünyammmm"dedi

onun adına çok seviniyordum o ailesini seviyor aileside onu o çok şanslı biri

"He elada yanımda,hıhım tamam sofraya bir tane daha tabak koy elada geliyo tamam dünyamm hadi öptüm"dedi ve kapattı bana dönerek

"Elam hadi kalk gidiyoruz annem senide yemeğe çağırıyor orada da olanları anlatırsın geç kalmayalım hadi"dedi bende Ayşe ablaları uzun zamandır görmediğim için tamam dedim

ve telefonum çaldı numara olunca nur hanımın olabileceğini düşünerek açtım ve doğru tahmin

"Kızım birazdan yemek yiyeceğiz de-"derken sözünü kestim

"Arkadaşım ile yiyeceğim, teşekkür ederim,size afiyet olsun"dedim oda

"Tamam kızım sen nasıl istersen"dedi ve telefonu kapattım burdan yiğitlere 25 dakika sürüyordu yiğide bakarak

"Yarışa varmısı-"daha sözümü tamamlamadan koşmaya başladı hemen bende koşarak

"Heyy ama bu haksızlık"dedim ikimizde hızlı koşardık ama ben daha hızlıydım

Kapıyı çaldıktan sonra ikimizde yere çöküp nefeslenmeye başladık Ayşe abla kapıyı açarak

"Kızım bu haliniz ne!?"diyince mert amcam koşarak geldi

"Ne olmuş?ne olmuş?"dedi bizi görünce Rahat bir nefes aldı bende heycanla zıplayarak

"Ben kazandım! Ben kazandım! Ne oldu yiğit beyy"dedim gülerek oda bana bakarak

"Sen kazanmadın bir kere ben bıraktım"dedi bende

"Hıhı hıhı aynenn"dedim ve ayşe ablaya sarıldım

"Oyyy Ayşemm çok özlemişim sizi"dedim ve mert amcayada sarıldım onlarda

"Bizde seni çok özledik kızım"dediler bende

"Ayşemm bir bilsen neler oldu neler"dedim Ayşe ablada

"Geçin içeriye kızım önce bir yemek yiyelim sonra anlatırsın neler olduğunu"

***

"İşte ayşe abla benim 3 abim ikizim ve 1 tanede kardeşim varmış"dedim Ayşe abla

"Kızım bunlar sana karışmıyorlar değil mi,bak ne zaman istersen gelebilirsin burası senin de evin biliyorsun değil mi"

Dedi bende başımı sallayarak

"Tabikide biliyorum canım"dedim

Şuan ne mi yapıyorduk yemek yedikten sonra ısrar ederek bulaşıkları yıkamadına yardımcı olurken olayları anlatıyordum

Ayşe ablalarla biraz daha konuştuktan sonra saat 20.00'da evden çıktım ve bizim eve doğru yürümeye başladım yiğit ne kadar beni bırakmak istesede biraz yürüyüş yapmak istediğimi söyleyince tamam demişti ve bende tam şuanda Nur hanıma mesaj atıyordum

Nur hanım

Nur hanım:kızım nerdesin merak ettimde

Ben:yoldayım,geliyorum

Nur hanım:Tamam kızım dikkat et

Biraz daha yürüdükten sonra ara sokaktan gelen sesle oraya döndüm biraz daha yürüdükten sonra bu kızın okuldaki kız olduğunu ve bu sefer çocukların 3 kişi olduğunu gördüm

banada eğlence çıkardı ne güzel

Onlara doğru ilerlerken kapşonumu çektim ve yanımdaki fuları alarak maske gibi ağzıma taktım şuan sadece gözlerim görünüyordu

"Aaa adaletsizlik mi hiç sevmem"diyerek aralarından birine kafayı koydum sonra diğeri

"Sen nerden çıktın lan"diyerek bana tam yumruk atacakken kolunu tuttum ve çevirdim çığlık atarken karnına bir tane tekme attım diğeride tam göğüsüme yumruk atınca nefesim kesildi birkaç adım geriye sendeledim 3 saniyede nefesimi normale döndürmeye çalışırken kıza doğru koşmaya başladı elinde yeni fark ettiğim bıçak ile koşarken hemen kızın önüne ğeçtim ve bıçak bana denk geldi hiç bozuntuya varmden yumruğumu suratına geçirdim üzerine çıkı onu yumruklamaya başladım ama her hareket ettiğimde hem daha fazla kan kaybediyordum hemde canım yanıyordu onun üstünden kalkarak sırt üstü yere uzandım kız korkuyla bana bakıyordu

"İ-i-iyimisin h-hepsi benim yüzümden oldu"dedi ağlıyordu bende tebessüm ederek

"Yok ya bunlar gibi piçler varken niye senin yüzünden olsun"dedim kız yerdeki telefonumu görmüş olucakki hemen açarak ambulansı aradı yerimizi tarif ettikten sonra bilincim yavaş yavaş kapanmaya başladı...

Aşklarım bu bölüm biraz geç geldi kusura bakmayın ama diğerleri daha erken gelecek

Evet yeni bir bölümün daha sonuna geldik sizce elaya ne olacak?

Elanın her seferinde bu kızı kurtarması bir tesadüf mü?

Evet tahminlerinizi yorumlara yazın

Oy bırakırsanız sevinirim

Yazım yanlışları varsa kusura bakmayın