Üzerimde beyaz, tertemiz bir labaratuvar önlüğü, sağ elimde küçük siyah kapalı bir not defteri, sol elimde ise siyah tükenmez bir kalem...

Bekliyorum. Bekliyoruz. Neyi mi? Görevlerimizi. Ve tabii ki bize görevlerimizi dağıtacak olan o kişiyi...

Burası ABD'nin gizli tutulan,en güvenlikli labaratuvarı. Sadece on yılda bir bilim insanı alınan bu yere ben seçilmiştim. Türkiye'deki hocam sayesinde başvuru yapıp düşüncelerimi paylaşmıştım tam bir yıl önce ve bum.. bir yılın sonunda burada bana verilecek olan görevi bekliyorum. Araştırmalarıma göre bu labaratuvar normal labaratuvarlardan daha farklı çünkü burada denek olarak hayvan değil insan kullanıyorlar. Tabi onlara insan derseniz..

"Merhaba!" İngilizce bir şekilde selam veren adama döndüm. Kır saçları, yuvarlak gözlükleri, düz beyaz önlüğü ve önlüğünün on cebimde duran iki kalemle ellerini arkasında birleştirmiş gözlerini üzerimizde gezdiriyordu. "Hepinizin buraya gelmesinin bir sebebi var. Sizler ülkelerinizdeki birçok bilim insanları arasından özel seçilmiş insanlarısınız." dedi yine ingilizce ve sert bir tonla. "Eğer size verdiğimiz görevlerde başarılı olursanız Dünyada ki en başarılı insanlardan bir tanesi olacaksınız. Sizler hem ülkelerinizin hem dünyanın parmakla gösterdiği insanlar olacaksınız." Elini kaldırdığında iki kişinin elinde yaka kartı ve bir belgeyle bize yaklaştığını gördüm. "Buraya dünyanın dört bir yanından geldiniz. Evet ailenizden ayrıldınız ama burada hem onlar hem kendiniz için iyi şeyler yapacaksınız." Yaka kartı dağıtan kadın elime kağıdı ve yaka kartımı verip sağımda duran Japonya'dan geldiğini düşündüğüm çocuğa yöneldi. Elimdeki yaka kartına baktım. Üzerinde resmim ve ismim yazıyordu.Almina.

"Elinize verdiğimiz belgelerde görevleriniz yazılı. Size verilen denekler üzerinde deney yaparak görevlerinizi yerine getirin. Hepinize yardımcı olacak,uzun süredir burada olan bilim insanları var. Onlara kafanızda takılanları sorabilirsiniz. Bu insanlar size ilaçları uygulamanızda yardımcı olacaklar. Kuralları biliyorsunuzdur ama bilmeyenler için tekrar üzerinden geçeyim. Telefon yok. Bir yıl boyunca aileyle görüşmek, labaratuvardan dışarıya çıkmak yok. En önemlisi duygular yok. Siz bilim insanısınız. Siz üzülmez, siz acıyamaz ,siz sevemezsiniz. Denekler ile bağ kurmak yok."

Bu sözleri dinlerken solumda ki siyahi çocuğun güldüğünü ve birşeyler mırıldandığını fark ettim. "Cehenneme hoşgeldiniz."

🧪🫀BÖLÜM SONUU.🫀🧪

çizgi stüdio hesabım: @yagmurozz

Çizgi stüdio'yu daha fazla kullanıyorum destek olursanız sevinirim 🫀