"Geliyorum!" Hızlıca siyah deri ceketimi giydim. Valizimi elimde sürükleyerek kapının oraya gittim. Bugün yeni görev yerim olan Çukurca'ya gidiyordum. İzin günümde evdeki bir kaç eşyalarımı toplamıştım. Şimdi havaalanına doğru yola çıkacaktık. Babam valizlerimi alıp aşağı kadar indirdi. Zaten iki tane valizim vardı. Bende annem ile beraber küçük, kalan eşyaları alıp indim. Babam bagaja eşyaları yerleştirirken annem kapının önünde bana bir kağıt verdi. Ne olduğunu anlamadığım bir şekilde inceledim. Üstünde telefon numarası yazıyordu.

" Anne bu ne?" Diye soramadan edemedim.

" Hani Hasan amcanlar vardı ya babanın yakın arkadaşı. Demet teyzen vardı. Onlarla konuştum. Derya ve Alper' de orada görev yapıyorlarmış. Senin için Derya'nın telefon numarasını aldım Demet teyzenden" şaşkınlıkla bakmaya devam ettim. Zihnimde bir kaç tane kısa anı canlandı. Küçükken Derya'lar ile yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Hasan amcanın Tekirdağ'a tayini çıktığından beri görüşememiştik. Görüntülü aramadan öteye geçemiyorduk. Onlar benim çocukluğumdu. Herşeyimdi. Alper ise o da Derya gibi severdi beni. Her gün beraberdik. Alper'i sinir ederdik. O da bizi döverdi ama canım Deryam abisine karşı hep benim yanımda olurdu. Benim kardeşim yoktu ama ikisi kardeşim olmuştu. Birbirimiz hakkında herşeyi ezbere bilirdik neredeyse. Mesela Derya brokoliden nefret ederdi ve büyük şeylerden korkardı. Ayrıca çok nazlı bir kızdı. Ben ise onun aksine hırçındım âdeta. Mahallede oynarken erkek kavgasına karışmışlığım bile oluyordu. Alper abi zor ayırıyordu beni. Bende bitki çaylarından ve kuru fasülyeden nefret ederdim. Alper ise Derya ve bana hep abilik yapardı. O da maydonoz ve domotes sevmezdi. Alper abi siyah rengini çok severdi. Derya'da mavi rengini çok severdi. Ben yedi yaşımdayken ayrılmıştık. Şimdi ki hallerini çok merak ediyordum. Beni bu düşüncelerimden annem ayırdı.

" E haydi. Neyi bekliyorsun? Arasana karşılasınlar seni hem kolay alışırsın" babam eşyaları arabaya çoktan yerleştirmişti. Bizde annem ile beraber arabaya bindik.

" Saçmalam anne. Çalışıyordur hem onlar, işleri vardır" annem yapmacık bir şekilde kızdı.

" Onlar yabancı değil kızım. Ne olur ne olmaz ara sen yinede" daha fazla ısrar etmedim.

" Tamam ararım" diyerek geçiştirdim.

" Derya ne iş yapıyordu?" Bir yandan Derya'nın telefon numarasını kaydetmekle meşguldüm. Annem kocaman gülümsemesini kondurdu suratına.

" Derya doktor olmuş. Alper' de orada askerlik yapıyormuş. Belki aynı yere denk düşersiniz" demek ikiside istediği meslekleri olmuşlardı. Sevinmiştim onlar adına. Annemin son dediğine göz devirdim. Yarım saat sonra havaalanına gelmiştik. Annem ve babamla vedalaştım. En son olarakta canım memleketim Ankara'yla vedalaştım özeleyecektim burasını. İki gün görmek bile iyi geliyordu. Valizleri sürükleyerek ilerledim. Gerekli işlemleri yaptıktan sonra uçağa bindim. On yedi numaralı koltuğu bulup oturdum. Tamda istediğim gibi cam kenarıydı. Telefonu açıp Derya'nın numarasına uzun süre baktım. Ardından cesaretimi toplayıp aradım. İkinci çalışında açıldı.

"Alo " dedi karşıdaki ses.

" Derya benim Asu" hafif gülüş sesi duydum.

" Asu gerçekten sen misin nasılsın? Numaramı nasıl buldun?" Canım Deryam ard arda soruları sıralarken gülümsedim. Değişmemişti.

" Numaranı Demet teyze anneme vermiş. Oradan buldum" hafif kahkaha attı.

" Ah şu annemler hiç değişmemiş... Ee sen napıyorsun? Nasıl gidiyor? "

" İyi gayet güzel. Sende durumlar nasıl? Duyduğuma göre doktor olmuşsun." Evet anlamında mırıltı çıkardı.

" Evet. Küçüklüğümde dolaşırdım ortada doktor olacağım diye şimdi gerçekten olduk. Sen hangi mesleği yapıyorsun?" Sorduğu soruyu ortalıkta söyleyemezdim.

" Gelince anlatırım herşeyi." Şaşkınlıkla konuşmaya başladı bu sefer.

" Nasıl yani buraya mı geliyorsun?" Hızlıca onayladım.

" Evet. Çukurca'ya görevim çıktı. Bir iki saat sonra oradayım" heyecanla devam etti cümlelerine.

" O zaman ben abimi arayayım. O da burada. Seni karşılamaya geliriz."

" Yok. işiniz varsa zahmet etmeyin benim için" dedim.

" Ne zahmeti kızım ya. Kardeşimiz geliyor buraya karşılamayalım mı? Zaten abimle benim bugün izin günüm."

" Tamam o zaman iki saat sonra oradayım. Şimdi uçak kalkıyor kapatmam lazım. Görüşürüz"

" Bekliyoruzzz. Görüşürüz bebeğimm." Enerjisine hastaydım şu kızın. Hiç bir huyu değişmemiş. Onun sesini duymak bütün anılarımı geri getirmişti. İçimde ki küçük Asu uyanmıştı resmen. Peki Alper nasıl olmuştu. Ne kadar büyümüştü. Derya nasıl bir kız olmuştu. Herşeyi çok merak ediyordum. Kulağıma kulaklıklarımı takıp camdan gökyüzünü izlemeye başladım.

İki saat sonra gelmiştim. Uçaktan inip valizlerimi çekiştire çekiştire kapıya doğru gidiyordum. İlk başta olduğum yerde durdum. Gözlerim Derya ve Alper'i aradı. Derken iki çift kahvrengide takılı kaldı gözlerim. Uzun boylu, siyah saçlı , Dünya'daki bütün kaslar bu adamdaydı sanki. Ardından yanındaki kişiye çevirdim gözlerimi. Onun yanında uzun siyah saçlı ve muhteşem derecede güzel bir kız vardı. Bu kişilerin Alper ve Derya olduğunu anladım.

" Asu." Derya beni fark etmiş olacak ki el sallayarak yanıma koştu. Sıkıca sarıldı bana

Bakışlarım Derya'nın arkasından ağır adımlarla gelen Alper'e takıldı. Derya bana sarılınca muhteşem bir hindistan cevizli parfüm kokusu doldu burnuma. Bu koku tam da Derya'yı anlatıyordu. Alper'de yanımıza geldiğinde bu sefer ortama sert ve insanı hipnotize eden bir koku sardı.

" Kızım seni çok özlemişim ne zamandır görüşemiyorduk." Derya bana baktığında gözleri doluyordu bile. Demiştim nazlı ve sulu göz diye.

" Hoş geldin." Diyerek Alper'de selam verdi. Alper'in de huyları değişmemişti. Aynı gıcıklık , sert bakışlar ve aynı konuşma tarzı. Herşey yerli yerindeydi. Yıllar sonra tekrar bir aradaydık.

" Hadi gel arabaya gidelim. Abi bavulları getirir misin?" Koluma girip beni ilerletmeye çalıştığı sırada izin vermedim.

" Ayıp olur yardım edelim" Derya'nın elinden zorla kurtulup bavulları taşımaya yardım ettim. Derya öne oturduğunda ben ise arka koltuktaydım.

" Ee Asu ne iş yapıyordun. Gelince konuşuruz demiştin." Birde böyle bir şeyin cevabını alıncaya kadar asla o işin peşini bırakmazdı.

" Askerim" tüm bakışları üzerimdeydi.

" Nasıl yani bildiğin asker. Abim gibi." Başımla onayladım.

" Demek herkes istediği mesleği olmuş." Deyip ufak bir kahkaha attı. Sanırım aramızda en neşeli Derya'dı. Ben geldiğimden beri Alper etrafa sert sert bakıyordu. Hoş benimde ondan kalır bi yanım yoktu neredeyse. Beresinden midir, formasından mıdır bilemem ama o bordo bereyi ve askeri üniformayı giyen herkes dışarı öldürücü bakışlar atıyordu.

" Sen neden burada görev yapıyorsun. Burası bildiğime göre tehlikeli." Huysuzca yandan Alper'e doğru bakış attı.

" Abim gibi başlama sende Asu."

" Devam et Asu devam et. Ne desek dinletemedik şu kıza. Neymiş ben burda görev yapabiliyormuşum o neden yapamıyormuş. Evde bir hafta bunun tribini atmış annemlere" Alper'in bu dediğine güldüm.

" Haklıyım. Susun"

" Aynı şey mi sence Derya" dedim.

" En azından siz burdasınız bana birşey olmaz merak etmeyin." Yol boyunca havadan sudan konuştuk. Derya onun evinde kalmam için çok ısrar etti. Ne kadar ' ben taburda olacağım. Sadece izin günleri gelebilirim' desemde kıramadım. Bir kaç dakika sonra Derya'nın evinin önüne geldik. Hep beraber eşyaları taşıdık.

Benm elimden tutup bir odanın önğne getirdi. " Burası abimin odası. Arada gelip kalır. Ama artık senin odan o salonda da yatabilir." Bu kız küçüklükten beri Alper'i sinir etmeyi severdi.

" Rahatsızlık olmasın. Bende salonda yatabilirim." Çok az mahçup olmuştum. Ama bir arada olduğumuz içinde mutluydum.

" Sıkıntı olmaz. Ben zaten taburda kalıyorum." İkisininde ısrarı üzerine odaya yerleştirdim eşyalarımı. Ardından Derya hamaratlığını konuşturup bir sürü şey hazırladı. Benim yardım etmeme izin vermedi ama ufaktan bende yardım etmiştim. Hepimiz masaya oturduğumuzda bende çayları doldurdum.

" Asu senin rütben ne?" Çayımdan bir yudum alıp söze girdim.

"Astsubay Kıdemli Üstçavuşum" hayranlıkla baktı .

" Abimde astsubay Kıdemli Başçavuş."bu sefer hayranlık ve şaşkınlık karışımı ile bakan bendim.

" Alper abi artık komutanımsın." Gülüştük.

" Sen buradaki taburda mısın?" Ağzımdaki lokmaları çiğnerken başımla onayladım.

" Benimle aynı taburdasın." Gözlerim şaşkınlıkla açıldı. Annem şakasına demişti ama gerçek oldu.

" Gerçekten mi? Bu iyi oldu o zaman. Artık gerçekten komutanımsın... Derya senin iş yerin nerede?" Bakışlarını bana çevirdi.

" Gelirken bir hastane vardı ya orası." Kaşlarımı kaldırdım.

" Yakınmış" hep beraber güzelce karnımızı doyurduktan sonra Derya ile sofrayı toplayıp bulaşıkları yıkadık. Biz içeri girerken Alper abi çıkıyordu.

" Abi nereye?" Ayakkabılarını giymeye çalıştığı esnada bir yandan bize laf yetiştirmeye çalışıyordu.

" Acil işim çıktı gitmem lazım. Akşam gelmem. Asu yarın seni timle tanıştıracağım erkenden taburda ol. " Başımla onayladığım esnada Alper abi koşar adım gitmişti. Bizde Derya ile salona geçip muhabbet ettik. Eski günlerden bahsettik.

" Gelmen çok iyi oldu. Gerçekten çok özlemişim seni. Tüm çocukluğum geri döndü resmen. Abim bile bugün mutluydu. genelde hep somurturdu." Gülümsedim.

" Bende çok mutluyum. İçimdeki orman yeşerdi. Sizinle olmak gerçekten çok güzel." Telefonu elime baktığımda saat gece on ikiye geliyordu. Bütün günü Derya ile evde geçirmiştim. Ama bu bile huzur vericiydi. Kendimi evimde hissetmiştim. Evim buz gibiydi ama artık sıcacıktı çünkü sevdiklerim tamamdı. Herkes buradaydı.

" Yatalım mı? Zaten yarın erkenden gideceksin." Başımla onayladım. İkimizde odalarımıza doğru ilerledik. Benim odam Derya'nın odasının sağında kalıyordu. Derya'nın dediğine göre arkadaşıyla aymı evde kalıyormuş. Ama bir kaç işinden dolayı memleketine gitmiş. Gelince beni onunla tanıştıracakmış. Odaya girdiğimde Alper'in kokusu doldu burnuma. Alper'i gördüğümden beri birşeyler olmuştu ama çözememiştim. Farklı bir duyguydu. Kokusu huzur vericiydi. Gözleri sert bakıyordu ama aynı zamanda kocaman bir sıcaklık doluydu. Ben artık evimdeydim. Sevdiğim herkes buradaydı. Duvarları buz gibi olan ev şuan sıcacıktı ve ben ilk defa bu evde ısınmıştım.

Arkadaşlar bölüm hakkında yorumlarınızı bekliyorum. Aşağıdan yıldıza tıklamayı ve bölüm hakkındaki düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın. Keyifli okumalar💖💖