Mardin topraklarında hava daha aydınlanmadan uyanmış ve ilk işim olarak elimi yüzmü yıkamıştım, makyaj aynamın önüne geldiğimde ise hafif bir​​​​​​ makyaj yapmıştım,

daha sonra da kendime bugün için güzel bir elbise seçip giymiştim.

Elbise bu:

Daha sonra konağımızın dışında bulunan ahırdan atımı alıp yine her sabah olduğu gibi bu sabahta Mardin topraklarını tozu dumana katmaya başlamıştım.

Ben kimmiydim ?

Ben Mardin 'in en büyük aşiretlerinden biri olan Yenilmez aşiretinin tek kızı , babamın gözbebeği , abimlerin minik kardeşi annemin ise göz nuruydum . Ben aynı zamanda ise bir Savcıydım. " Savcı Nare Yenilmez" 'dim ..

Ve gerçekten de adımın anlamı gibi güçlü ve soyadım gibi yenilmez birisiydim. Aklıma eseni yapar ve yaparkende kimseyi umursamaz, dinlemezdim. Tabiri caizse dik kafalının önde gideniydim. Aklıma koyduğum herşeyi yapardım, gözükara olmamın yanında yeri geldiğinde de oldukça duygusal, merhametli ve iyi kalpli biriydim. Ama bir gözüm karardığında ise kimseyi gözüm dahi görmezdi. Dışarıya karşı her zaman soğuk biri olmuşumdur. Ailem hariç tabiki..

Yaklaşık 2 saate yakın at koşturduktan sonra en nihayetinde konağa gelip sessiz adımlarla odama çıkmış ve bir güzel de duşumu alıp üzerimi değiştirmiş ve tekrardan güzel, sade bir makyaj yapmıştım. Ve tabiki olmazsa olmaz beyaz spor ayakkabılarımı da unutmamak lazım. Son rütuş olarak da kar desenli kolyemi takmıştım.

Elbise bu:

"Şimdi tekrar makyaj yapmaya üşenmedinmi? " diye soracaksınız ama inanın ki herşeye üşenen ben makyaj yapmaya asla üşenmiyordum .. 💅

Herneyse odadan çıktım ve seri adımlarla sofranın kurulduğu avluya doğru yürüdüm. Ve hemen masa başında duran babama günaydın öpücüğümü verdim ve tabiki de bu durum içinde abilerim den özel olarak bir güzel trip yemiştim. Ama neyseki onlarada birer öpücük vermiş ve bu sayede onlarında gönüllerini almıştım.

Ve ailecek yapılan bol sohbetli kahvaltımızı bitirmiş, kahvaltı sonrası kahvelerimizide bir güzel içmiştik. Babamlar ise kahveleri içtikten sonra holdinge gitmişlerdi benim ise bugün off günümdü yani izinli günümdeydim.. Ve bunu fırsat bilerek alışverişe çıkmak istemiştim ve alışverişe yanlız gitmek istemediğimden ise en yakın arkadaşım ve aynı zamanda da konağımızın yardımcısı olan Seda ablanın kızı Belizi 'de yanımda götürmüştüm. Evden çıkarken her ne kadar korumayla dolaşmayı istemesemde babamı arayıp onunla konuştuğumda rica etmesi üzerine zorakide olsa kabul etmiştim korumaları.

Şuanda ise çarşıda bir düzine korumayla mağazadan mağazaya geziyorduk beliz ile .. Günün sonunda artık yorulmuş ve eve gitmek istediğimizden çarşıda aracıma doğru konuşurak yürüyorduk arada sırada kendimizi tutamayıp kahkahalara boğulmamız dışında ise bir problem yoktu, derken yürürken tabiri caizse bir dağa çarpmamla olduğum yerde geriye doğru birkaç adım gerilemiştim tam yere düşecekken bir elin belimi sarmasıyla bende kollarımı refleks olarak boyuna dolamıştım ve en sonunda ise ne ara kapattığımı bilmediğim gözlerimi yavaşça aralayıp başımı yavaşça yukarı doğru kaldırdığımda ise karşımda görürdüm kömür karası gözlerle olduğum yerde donakalmıştım. Bu gözler bana hiçte yabancı gelmiyordu sanki. Bu gözlerde birşey vardı henüz adını bilmediğim, sanki sonucu bilinmeyen bir denklem misali.. Sahi neydi bu kömür karası gözlerdeki bu derin bakışlar bir türlü anlam verememiştim. Ama sanki zaman şuan için durmuştu gözlerim hala onun o kömür karası gözlerindeyken yavaşça kulağıma doğru eğilip şu sözleri fısıldadı..

"Bu ilk karşılaşmamız değil ve asla da son olmayacak güzelim.. "

Evveeetttt ben yine yeni bir kurguyla geldiimmm .. 🤭🥰

Umarım beğenirsiniz. Yıldızı parlatmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🙏🤍.

Bu bölüm biliyorum kısa oldu, farkındayım ama diğer bölümleri çok daha uzun yazmaya çalışacağım olabildiğince..

Aslında böyle bir kurgu yazmak uzun süredir aklımdaydı ve bir sürü bu tarzda kitap okuduğum için neden bende böyle bir kurgu yazmayayım diye düşünüyordum. Fakat bir türlü cesaretimi toplayamamıştım ama en sonunda bundan vazgeçip "en fazla ne olabilir ki , ne kaybederim? "

deyip yazmaya başladım ve tabi beni her konuda olduğu gibi bu konuda da cesaretlendiren , her konuda şüphesiz ki yanımda olan canım arkadaşlarım Begüm ve Serin 'e de çok teşekkür ediyorum sizler iyiki varsınız..

Neyse yine çok konuştum daha fazla lafı uzatmak istemiyorum.🤭

Bir sonraki bölüme kadar

hoşçakalın, sağlıcakla kalın..