Evden hararetli çıktım. Arabaya bindim ve sürmeye başladım. Nereye gideceğimi çok net biliyordum. Onun yanına sevdiğim adamın mezarına. Yaklaşık bir 10 dakika sonra mezarlığa varmıştım. Kapıdan içeri girdim ve sağ doğru yürümeye başladım. Sola dönüp bir kaç adım attım ve mezarın önünde durup mermerünin köşesine oturdum. Anlatmaya başladım:

-Kerim. Ben geldim kocacım bak. Karın geldi.

Bu kelimeler ağzımdan dökülürken yavaş yavaş ağlamaya başlamıştım.

-Kerim, ben çok özür dilerim. Seni koruyamadım. Keşke o silah olmasaydı senin yerine ben ölseydim.

Göz yaşlarım gittikçe hızlanmaya başlamıştı.

-Sen yokken ben ne kadar çok ağladım biliyor musun? Sonradan kendi kendime dedim ki "ağlama sen onu unutursun. Hem suçlu o" diye hep buraya gelmemek için kendimi avuttum. Tolga bugün bana çok saygısızca davrandı. Senin yerin ayrı bende ben öleydim ya da sen hayatta olsaydın buna izin vermezdin. İlk tanıştığımız yeri hatırlıyor musun. Kütüphanede beni sevgilin sanıp sarılıp öpmüştüm. Ben ne yapmıştım, sana tokat atmıştım.

Kahkaha atmaya başladım. Acıma gülüyordum artık. Çünkü insan tek hissettiği acı olunca gülüyor kendi kendine.

-Bana açıldığını günü hatırlıyor musun? En sevdiğim şiiri okumuştun. Özdemir Asaf, akıl gözü:

Seni bulmaktan önce, atmak isterim.

Seni sevmekten önce, anlamak isterim.

Seni bir ömür bitirmek değilde,

San hep, hep yeniden başlamak isterim.

-Kerim, ben özledim galiba seni.

Artık ağlamama engel olmuyordum. 3 yıldır mezarına bile gelmediğim adam için gözlerimden yaşlar akıyordu. Kendimi sirkeli. "Görüşürüz sevdiğim ve seve bileceğim tek adam." dedim ayağa kalktım. Arabaya doğru giderken göz yaşlarımı sili ordum bir yandan. Arabayla direk restorana geçtim. Gittiğimde çok kalabalıktı. Mutfağa girdim. Her şey karışmıştı. Önlüğümü giyidim ve yemek yapmaya başladım. Bir yandan konut veriyor bir yandan tavada ki eti kızartıyordum...

Eve gittiğim de saat neredeyse gece yarısydı. Anahtarına kapıyı açıp. İkinci kata çıktım ses çıkarmadan. Odaya girdiğimde annem ve ablam yatağın üzerinde oturmuş beni izliyorlardı.Annem

-Ahh tatlım neredeydin bu saate kadar? Meraktan öldüm bittim yavrum.

-Merak etme anne şuan sağlam bir şekilde karşında duruyorum.Hem hiç parça eksiğim de yok tam takımımın.

Ablam gül eye başladı. Annemese yavaşça sırıttı.

-Kumsal ben özür dilerim, Y te allam ya bir ses geldi arkamdan.

Arkamı döndüğümde şok oldum. Sinirlenmeye başladım. Yüzünü dahi görmek istemediğim birini beni evimde gece yarısında ne işi var.