daha az seviyorum seni,

giderek daha az

unutur gibi seviyorum

azala azala?

aramızdaki uzaklığın karanlığında

geceler kısalıp gündüzler uzuyor

böyle olunca?

daha az seviyorum seni,

kendini iyileştiren bir yara gibi

daha az ve zamanla

sen geceyi tutuyorsun

ben nöbetini,

uzak dağ kışlalarında

görmüyoruz birbirimizi

usul usul iniyor

kopmuş yollara,

ışığı hafif

uykusu ağır koğuşlarda

üzerini örtüyorum senin

bir çığ gibi uyuyorsun rüyalarımda,

sevgilim

yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin

nöbet kadar

yalnızken öğreneceksin bunu da.

artık daha az seviyorum seni

unutur gibi, ölür gibi daha az

yeniden ödetiyorum kendime

onca aşkın öğretemediğini

kolay değildi

yalnızca sevgimi değil

evladımı da kaybettim ben

kaç acı birden

imtihan etti beni

bir tek gece vardır

insanın hayatında

ömür boyu sürer nöbeti

bu da öyleydi

iyi ol, sağ ol, uzak ol

ama bir daha görme beni.