Diwali Bayramı, her yıl olduğu gibi büyük bir coşkuyla gelmişti. Evimiz, rengarenk lambalar, çiçekler ve şekerlemelerle dolup taşmıştı. Annem, bayramın sembolü olan diyaları düzenlerken, babam her zamanki gibi işleriyle meşguldü. Ancak bu yılki Diwali, sadece bayram coşkusuyla değil, aynı zamanda beklenmedik bir ziyaretle de hafızalarda kalacaktı.

O akşam, Jagdish’in ailesi bayram için evimize konuk olarak gelmişti. İlk bakışta sıradan bir aile ziyareti gibi görünüyordu, ancak konuşmalar ilerledikçe bunun sadece bir bayram kutlamasından ibaret olmadığını anladık. Jagdish’in annesi Bayan Aalisha Kumar, ablam Aastha’yı oğlu Shlok için uygun bir eş adayı olarak görmüş ve bunu kocası Bay Basant Kumar’a açmıştı. Bugün, bu isteği resmileştirmek için buradaydılar.

Aastha, bu tür geleneksel olaylara her zaman mesafeli yaklaşırdı. Ancak Jagdish’in annesinin ciddi bir şekilde evlilik teklifi için buraya gelmiş olduğunu duyduğunda, yüzünde hafif bir şaşkınlık belirdi. O anda, annem ve babam da kısa bir şaşkınlık yaşadı ama ev sahipliğini bozmamak adına misafirlerle oldukça sıcak bir şekilde ilgilendiler.

Aalisha Kumar'ın Teklifi
Bayan Aalisha, annem Anandi’ye dönerek konuşmaya başladı:
“Bayan Devi, Aastha’yı her zaman güçlü ve zeki bir genç kadın olarak gördüm. Oğlum Shlok da hukuk okuyor ve aynı idealleri paylaşıyor. Onun gibi biriyle hayatını birleştirirse, mutlu bir yuva kuracaklarına inanıyorum. Bugün, bu dileğimizi size iletmek için buradayız.”

Bu sözler söylenirken, salondaki herkesin dikkati tamamen Bayan Aalisha'ya odaklanmıştı. Babam hafifçe boğazını temizledi ve kibar bir şekilde, “Bu teklifiniz bizim için çok kıymetli. Ancak Aastha’nın fikirleri bizim için her şeyden önce gelir,” dedi.

Aastha ise sessizce oturuyordu. Gözleri, bir an için uzaklara dalmış gibi göründü. Ardından, sakin ama kararlı bir sesle konuştu:
“Saygıdeğer Bayan Kumar, öncelikle beni böyle güzel düşüncelerle değerlendirdiğiniz için teşekkür ederim. Ancak şu an Mumbai’de eğitimime yeni başladım ve kariyerimle ilgili planlarım var. Bu sebeple evlilik için henüz hazır olduğumu düşünmüyorum.”

Bir Hayal Kırıklığı mı?
Bayan Aalisha, Aastha’nın yanıtını duyduğunda bir an duraksadı. Ancak yüzündeki nazik ifadeyi koruyarak, “Tabii ki, kararınıza saygı duyuyoruz. Sadece bir öneri olarak dile getirmek istemiştik,” dedi. O an odadaki herkes bir nebze rahatlamış gibi görünse de, Jagdish’in babası Bay Basant, konuyu kapatmadan önce söze girdi:
“Aastha’nın kariyer planlarına ve isteklerine saygımız sonsuz. Ancak gençler kendi hayatlarını kurmaya hazır olduğunda, bu konuyu tekrar değerlendirmekten memnuniyet duyarız.”

Amrita’nın Gözünden
O gece boyunca, hem bayramın coşkusu hem de bu evlilik teklifinin yarattığı gerginlik arasında bir denge kurmaya çalıştım. Ablamın bu kadar özgüvenli bir şekilde kendi kararını ifade etmesi beni gururlandırmıştı. Ama aynı zamanda, Jagdish’in annesinin yüzündeki hafif hayal kırıklığını görmek beni üzmüştü.

Aastha, o gece yatmadan önce odama geldi. Yüzünde yorgun bir gülümseme vardı. “Amrita, bazen insanlar senin adına kararlar vermeye çalışır. Ama önemli olan, ne istediğini bilmek ve kendi yolunu seçmektir. Tıpkı bugün olduğu gibi,” dedi.

Onun bu sözleri, benim içimdeki ikilemlerle başa çıkmam için yeni bir pencere açtı. Ablam, sadece kendi hayatını değil, benim yolumu da aydınlatan bir ışık gibiydi.

Diwali’nin bu unutulmaz gecesi, sadece ışıkların değil, aynı zamanda özgür iradenin ve kendi yolunu seçmenin önemini de kutladığımız bir anı olarak hafızalarımıza kazındı.

Kumar ailesini uğurladıktan sonra, annem, kardeşim Raman ve ben ibadet odasına geçtik. Diwali gecesi, sadece evimizde değil, kalbimizde de ışıkları yakmamız gerektiğini söyleyen annem, dua için bizi bir araya getirdi. Raman, başında büyükbabamızdan kalma kahverengi bir örtüyle oturuyordu. Örtü ona oldukça büyüktü; dua ederken başından sürekli kayıyordu. Bu manzaraya her baktığımda içimde bir kahkaha patlamasına engel olamıyordum.

Bu kahverengi örtü, büyükbabamın bir yadigârıydı. Büyükbabam öldüğünde, Raman henüz yedi yaşındaydı. O zamanlar, annem bu örtüyü Raman’a vermiş ve büyükbabasının hatırasını her zaman yanında taşımasını istemişti. Ancak bu örtü, Raman’ın başına değil de adeta tüm vücuduna dolanıyordu. Onun bu hali, duanın ciddiyetini bozmamak için kendimi zor tutmama neden oluyordu. Annem, kardeşimin örtüyü düzeltmek için yaptığı uğraşlara sevgiyle bakıyordu.

Dua bittikten sonra annem bana döndü. “Amrita, hayat bazen bize beklenmedik fırsatlar sunar. Ablanın kararı ne olursa olsun, onun arkasında durmalıyız,” dedi. Onun bu sözleri, akşam yaşanan teklifin ailemiz için ne kadar önemli olduğunu tekrar hatırlattı.

Aastha’nın Kararı
Ertesi sabah, ablam Aastha, uzun bir düşünme sürecinin ardından babamın yanına gitti. Babam Bay Ratan her zamanki gibi ofisine gitmeden önce kahvesini içerken, ablam usulca konuşmaya başladı:
“Baba, dün geceyi düşündüm. Shlok ve ailesi saygıdeğer insanlar. Eğer siz ve annem uygun görürseniz, bu evlilik teklifini kabul etmeye hazırım.”

Babamın yüzündeki ifade yavaşça değişti. Önce şaşkınlık, ardından derin bir memnuniyet görüldü. “Aastha, senin mutluluğun bizim için her şeyden önemli. Bu konuda acele etmeyeceğiz, ama kararını verdiysen ben de Bay Basant Kumar’ı arayıp haber veririm,” dedi.

Haber Verme Anı
Babam, hemen o gün Bay Basant Kumar’ı aradı. Telefonda kısa ama sıcak bir konuşma oldu. Babam, Aastha’nın kararını bildirirken sesinde bir baba olarak gurur ve mutluluk vardı. Bay Basant ise oldukça memnun olmuş, bu haberin onların bayramını daha da anlamlı kıldığını ifade etmişti.

Telefon görüşmesi sona erdiğinde, annem mutfaktan babamın yanına geldi. “Ratan, karar kesinleşti mi?” diye sordu. Babam, sakin bir ifadeyle “Evet, Aastha kabul etti. Kumar ailesiyle yakında tekrar bir araya geleceğiz,” dedi. Annem hafifçe gülümsedi. Bir yandan kızının kararına saygı duyuyor, diğer yandan onun mutluluğu için dua ediyordu.

Amrita’nın Gözünden
O an, ablamın bu kararı beni düşündürdü. Ablam her zaman güçlü ve bağımsız bir kadın olmuştu. Ancak bugün, ailesi ve kendi geleceği için büyük bir adım atmıştı. Shlok, onun için doğru bir seçim mi olacaktı? Bu sorunun cevabını ancak zaman gösterecekti.

Raman ise her zamanki gibi hiçbir şeyden habersizdi. Salonda oturmuş, bir yandan büyükbabamın verdiği örtüyle oynuyor, bir yandan da Hindu ve Sih dualarını birbirine karıştırarak mırıldanıyordu. Onun bu hali, ailemiz için Diwali’nin gerçekten unutulmaz bir bayram olmasını sağlamıştı.

Bu evlilik teklifi ve ablamın kararı, ailemizin geleceği için yeni bir başlangıç anlamına geliyordu. Ancak bu yeni yolun bizi nereye götüreceğini henüz kimse bilmiyordu.