10.Bölüm-Yaşam Çizgisi

Yaşam ve ölüm arasındaki o çizgi arasındaydık.Ya ölecektik,ya yaşayacaktık.Bizim sonumuz ne olacaktı?Anlamıyordum,biz ne yaşıyorduk nasıl bir oyunun içindeydik biz?Hep beni seven biri olsun isterdim,on yaşına kadar uğraşmıştım beni sevsinler diğe ama olmuyordu ben ise en sonunda vazgeçmiştim yedi sene boyunca hep tek başımaydım,o okula gelince tabi her şey değişmişti.Beni neden sevmişlerdi ki?Senelerce sevilmeyen ben sevilmiştim.Oğuz’un beti benzi atmıştı,yazan notu sorguluyordu,ben de aynıydım fakat o gördüklerinden ben ise okuduklarımdan bu durumdaydık.Bir kadın polisi arıyordu,bir yandan çocuğunun gözünü kapatıyordu.Oğuz’un elleri,benim kollarıma gitti,ne olduğunu anlamamış şekilde ona baktım.

“İyi misin?”dedim merakla.Başını olumsuz anlamda salladı. “Oğuz kardeşim iyi misin?”dedi Mavi telaşla.”Otur şöyle yere.”dedim ve sırtını duvara yaslamasına yardımcı oldum. “Başım dönüyor.”dedi Oğuz zorlukla,bir kadın yanımıza doğru yaklaştı.

“Ben hemşireyim,yardım edin de tekerlekli sandalyeye otutturalım.”dedi kadın soğukkanlılıkla.

Mavi ile Oğuz’un kalkmasına yardımcı olurken,Mavi’nin elleri titriyordu,korkudandı herhalde. “Tamam korkma Mavi,sadece başı döndü biraz sakin ol.”dedim Mavi’nin yanına giderek.Oğuz onun parçasıydı,o olmadan yaşayamazdı.Ben de yaşayamazdım.

Oğuz’u tekerlikli sandalyenin arkasına geçerek,acil bölümüne götürüyordu,biz ise peşinden gidiyorduk.”Sen istersen Deniz’in yanına çık,eve gidin biz geliriz.”dedim Mavi’ye karşı telaşlı olduğu çok belliydi.

Başını olumlu anlamda sallayarak Deniz’in yanına doğru gitti,ben ise kadını takip ettim.Oğuz’u bir yere oturtup ağrı kesici serum taktılar.Başını benim omzuma koymuştu Oğuz,gözleri kapalıydı. “Mavi nerede?”dedi gözleri kapalıyken.

“Eve gitmelerini söyledim.Kız hasta evde uyusun biraz.”dedim. “Tamam.”dedi zorlukla.Saçlarını okşuyordum.Hala kötü gözüküyordu.” Seni seviyorum.”dedi bir anda,çok şaşırmıştım bir an söyleyince. “Ben de seviyorum da bir anda sana ne oldu.”dedim merakla,hala gözleri kapalıydı,açmıyordu.

“Bilmiyorum...”dedi uzun bir süre bekledi ve konuşmaya devam etti. “Kötü hisediyorum.”dedi. “Hemşireyi çağırmamı ister misin?”dedim saçına dokunurken. “Ağrı kesici herahalde işe yaramadı.”dedim ayağa kalkarken,bir andan kolumu tuttup geri otutturdu.Merakla gözlerim ona döndü. “Ne oldu,hemşireyi çağrıracaktım ya,az önce konuştuk.”dedim gülerken.

Ellerim yüzüne gitti,yüzünü bana doğru yaklaştırdı.Beni yaklaşması gereken yer burası değildi,en yanlış yerdi.Dudaklarını,dudaklarıma doğru yaklaştırdı,bir elliyle bellimi kavrayarak,beni öpmeye başladı.Dudaklarımı hızlıca çektim. “Oğuz!Delirdin herhalde hastanedeyiz ve serum takılı sana.”dedim kahkaha atarken,hemşire içeri girdi bir anda.

“Serum bitti herhalde ben çıkarayım gidebilirsiniz.”dedi hemşire ve Oğuz’a doğru yürümeye başladı.Ben kenara geçtim.Serumunu hemşire çıkarır çıkarmaz dışarı çıktık,bir durak aramaya başladık.Uzun bir süre yürüdükten sonra bir durak bulmayı başarmıştık.Orada da uzun bir süre bekledikten sonra otobüs gelmişti.Arkalara doğru geçip zorda olsa yer bulmuştuk.Otobüs evin önünden geçiyordu ve bugün artık kendi evlerimizde kalacaktık,Batuların evinde kalmayacaktık aileleri merak ediyordu.Eve çıkana kadar hiç konuşmamıştık.Kapıyı ne kadar çalsak da duymuyorlardı.

Mavi’nin çığlığı ile Oğuz panik olmuştu.Dayanamamış kapıyı tüm gücü ile itmeye başladı,Oğuz kapıyı kırmaya çalışırken,bende var gücümle ona yardım etmeye başladım.Kapı açıldığında Mavi yerde kanlar içinde yatıyordu,karnından vurulmuştu,Zeynep dışında herkes oradaydı.Deniz baydındı yerde,Mert,Nil,Zehra ve Batu bir yere bağlanmıştı,ağızları bağlıydı.Oğuz,Mavi’ye doğru koştu. “Mavi!”diye haykırdı,Mavi yarı uyanık sayılırdı ve gözleri kapandı,kapatırken “Deniz’e onu sevdiğimi söyle”dedi.

(MAVİ AKIN’IN ANLATIMI)

Günlüğüme yazılar yazıyordum.Evden atıldığımda,tekrar oraya Oğuz’a veya diğerlerine haber vermemiştim,sadece günlüğümü alıp çıkmıştım.Yine yazıyordum ona çok uzun zaman sonra;

Ben Deren Demir yani ben öyle biliyordum.Mavi Akın olmak istemiyorum.Eren’ini bilmem ama ben Mavi olmak istemiyorum.Mavi kim?Benim annem kim?Veya babam kim?Mine Akın kim?Niye hayatım alt üst oldu bazen keşke diyorum bazen iyi ki.Ben de mi sorun var,yoksa onlarda mı?Ama artık kabulleniyorum peşimde bir veya birkaç katil,yanımda 8 dost 1 kardeş var.

İçeriden Zeynep’in çığlığı koptu bir an.Telaşla defteri kapatıp,içeri gittim.Bir adam Zeynep’in kolundan tutuyordu.Zeynep yerde yatıyodu adam ona tokat atmış olmalıydı,burnu kanamıştı.Gökhan adama bir yumruk geçirmişti.Ama arkadaki adam sırtına sert bir cisim geçirmişti.Batu’ya iki adam aynı anda saldırmıştı.Batu yere yığılmıştı.Zeynep kalkamıyordu yerden,kalktığında ise adam ona tekme savuruyordu.Mert’i ve Zehra’yı üç,dört adam tutuyordu.Deniz’i kimse tutmuyordu,o da saldırmıyordu,Batu yere yığılınca artık dayanamamıştı.

“Derdiniz ne sizin?diye bağırdı Deniz adama doğru.Kapı açıktı bir anda Nil’in sesi duyuldu.

“Ne oluyor burada?”dedi şaşkınlıkla adam Nil’in kolundan tuttuğu gibi yere fırlattı. “Manyak mısın sen?”dedi Nil kolunu ovalarken.Deniz beni görmüştü gittmem için işaret yaptı,başımı olumsuz anlamda salladım.

“Ben hala soruma cevap alamadım,derdiniz ne?”dedi Deniz.Deniz’in sorusuyla adam belindeki silahı çıkardı ve Deniz’e doğru uzattı.Çok korkmuştum,adam tetiği çektiğinde Deniz’e doğru koştum ve önüne geçtim. “Yapma!”dememle o kurşunu karnıma yemem bir olmuştu.Gözlerim kapanıyordu. “Mavi!”diye haykırdı Deniz telaşla.Adam Deniz’in başına bir yumruk geçirdi.Deniz yere yığılmıştı,gözlerini açmıryordu.Diğer adamlar onları bir köşeye bağlıyordu.Zeynep’e adam o kadar vurmuştu,yürüyemiyordu Zeynep.Adam kucağına alıp,dışarı çıkarken,Batu onları durdu. “Nereye götürüyorsunuz Zeynep’i?”dedi sinirle adam başıyla onları işaret etti.Adam diğerlerine yaklaşıp ağızlarını bağladı.Ve kapıyı üstümüze kapattı.

On dakika sonra kapıyı kırmaya çalışıyordu birileri.Komşular sandım ses çıkaramıyordum,uyumamalıydım.İçeri Oğuz ve Rabia’yı gördüm.Oğuz “Mavi!”diye haykırdı.Onu görünce gözlerimi gönül rahatlıyla kapattım,kapatırken “Deniz’e onu sevdiğimi söyle.”dedim ve gözlerimi rahatça kapattım. “Mavi gözleri aç,Mavi!”diye bağırıyordu Oğuz,Gece diğerlerinin yanına gidip ellerini açtım.

(RABİA GECE’NİN ANLATIMI)

“Zeynep’i götürdüler.”dedi Gökhan sinirle ve Oğuz’un yanına gitti. “Özür dilerim.”dedi Oğuz’un yanına eğilirken.Oğuz anlamamış bir şekilde baktı. “Neden?”dedi Oğuz, “Kaçtığımız adamın,adamları geldi.Zeynep’i götürdü,Mavi’yi vurdu,suçlu biziz özür dilerim.”dedi Gökhan.

Oğuz “Sonra,şimdi değil!”dedi Oğuz ve Mavi’yi kucağına aldı. “Hadi Batu.”dedi ve dışarıyı gösterdi. “Deniz,Deniz uyan!”dedi ve Deniz’e tokat attım. “Ne oluyor be?”dedi şakınlıkla.

“Bayıldın,bayıldın kalk Mavi’yi hastaneye götürüyoruz!”dedim sinirle.Gerçek salak olduğunu düşündüm o an.

Deniz telaşla Oğuz’a baktım.Gökhan’a baktım,gelmesi için işaret yaptı.Batu telaşla arabaya bindi.Öne Deniz oturmuştu.Oğuz Mavi’nin başını dizine koymuştu,ayaklarını bana doğru uzatmıştı. “Mavi,uyan yalvarırım uyan.”dedi Oğuz gözünden yaş geliyordu.

“Seni duyuyor olabilir,üzme onu.”dedi Batu yola bakarken,daha hızlı gaza bastı.Peşimizden diğerleri geliyordu.Batu en yakın hastaneye gelemsi on dakika falan sürmüştü.Ayaklarını çekip hızlıca kapıyı açtım. “Yardım edin,arkadaşım vuruldu!”diye bağırdım doktorlara doğru.Deniz Oğuz’un oraya gidip,Mavi’yi kucağına aldı,sedye oturttu.Oğuz ile Batu ise hemen arabadan indi.Oğuz yürüyemiyordu,Deniz ve Batu ise Mavi’nin peşinden gitti.

“Tamam sakin ol iyi olacak.”dedim sakinleştirmeye çalışırken.Oğuz hıçkrarak ağlıyordu.

“Nasıl sakin olayım Gece,nasıl?Ölmesin o lütfen.”dedi ve beni kendine çekti. “Ölmeyecek o aşayacak.”dedim sakinleşmiyordu, “Hadi sen özlemiştir.”dedim ve içeri götürdüm. “Hey ne oldu iyi mi?”dedi Zehra arabadan inerken. “Gelin içerideler.”dedim ve Oğuz ile önden ilerlemeye başladım.Hala ağlıyordu.

Yaşam çizgisi işte buydu.Her zaman ölebilirdik,yaşayabilirdik bilemezdik.Mavi o çizgideydi.Biz biraz gerisindeydik.Oğuz onla ölebilirdi bunu biliyordum,Deniz de öyleydi.Hepimiz birbirimiz için ölebilirdik.Bu kadar yakın olacağımızı bilemezdik.Ben Mavi ile hiç dertleşmemiştim.Acaba ne yaşıyordu?Ben kızlarla hiç dertleşmemiştim.