GİRİŞ

Onlar umutları olan ama umutları yakılacak kadar cani insanların çocuklarıydı.Onları dinlemediler kör ettiler,susturdular ellerinden bir şey gelemedi.Bir kişi,iki kişi,üç kişi milyonlarca kişi.Hepsi aynı kaderi yaşıyor.Aynı olaylar,belki aynı yerler,belki de aynı günler sadece birbirinden farklı kişiler.

Hayatta herkesin yararları vardır.O yaraları kapatacak kişiler veya yenisini açacak kişilerde vardır.Küçük,büyük yara yaradır.Acı acıdır. İnsan acılarıyla büyürdü. Evet öyleydi,insan acılarıyla büyürdü.Çocuk olabilirdin veya genç.Yine de acıların seni büyütürdü.

“Güçlüler mi?”dedi Celal Kılıç,kadın başını salladı. “Oğlan güçlüdür.”dedi kadın.Oğlan en fazla yedi yaşındaydı.Kız vardı yanında.Elini sıkıca tutuyordu.Kız en fazla beş yaşındaydı. “Kız.”dedi Özcan Gören küçümser bir ifadeyle. “El becerileri var.”dedi kadın. “Beş yaşında ki bir kız mı?”dedi Firuze Gören.Özcan Gören’ in ablasıydı. “Kardeşimi küçümseyin.”dedi oğlan.Bu oğlan Gökhan Demirel’di. “Adı ne?”dedi Celal Kılıç kadına bakarak. “Işıl.”dedi kadın. Gökhan Demirel sinirle kadına baktı. “Adı Zeynep hala ,Zeynep!”dedi Gökhan Demirel.Kadın aldırış etmedi. “Bunlar kim?”diye sordu kadın yanına ki diğer üç çocuğa baktı. “Ecrin,Miraç ve Efe.”dedi Özcan Gören. “Soyadları yok mu?”dedi kadın.Celal Kılıç sinsi bir gülümsemeyle cevap verdi. “Eğer bize bu sokak çocuklarını satarsan Demireller olacaklar.”dedi. “Tamam ne kadar vereceksin?”dedi kadın.İki kardeşte şaşkınlıkla halalarına baktı.Onlardan bir malmış gibi bahsediyordu. “Yirmi.”dedi Celal Kılıç.Bu para kadının iki yıllık kira parasına eşitti. “Tamam.”dedi kadın. “Adamlarla göndericeğiz.”dedi Celal Kılıç.Kadın başını sallayıp,çıktı. “Halam nereye gitti?”diye sordu Zeynep Işıl. “Bir daha gelmeyecek.”dedi Özcan Kılıç sertleyerek. “Patron artık bizim bir soyadımız var mı?”dedi kız bu kız Ecrin’di. “Evet Ecrin artık hepiniz Demirellersiniz.”dedi Firuze Gören. “Ve siz ikiniz işimizi çok iyi göreceksiniz.”diye devam ettirdi Celal Kılıç. “Kızmazsanız bir şey soracağım.”dedi oğlan bu oğlan Efe’ydi ama artık Efe Demirel’di ve bundan gurur duyacaktı.Başlarını ona çevirdiklerinde konuşmaya başladı. “Bizim ailemiz,soyadımız yok mu?”dedi.Gözleriyle kardeşlere baktı. “Niye onların soyadını alıyoruz?”dedi sesinde sinir vardı.Celal Kılıç kalktı. “Sesinin tonuna dikkat et Efe!”dedi,olumsuz anlamda başını salladı Efe.Bu davranışı Celal Kılıç’ı çok sinirlendirmişti.Tokat atmıştı sinirle. “Defolun,bunlarını da odanıza götürün!”diye bağırdı arkadan Firuze Gören.Başlarını olumlu anlamda sallayıp içeri ilerlerken küçük Zeynep hiçbir şey anlamamıştı.Daha beş yaşındaydı ne anlayabilirdi ki?

Bu çocukların hayatı biteli çok olmuştu ama şimdi beş kişinin kaderi birleşti.Ama yıllar sonra on kişinin hayatı bu çocuklarla birleşecekti.Bunları bilemiyorlardı.

…

“Nereye?”diye bağırdı Derin Sade Yıldız,kocasına doğru. Kızına hamileydi o sıralar. “Gece’yi göreceğim.”dedi Yusuf Yıldız üzüntüyle. “Cemile izin verdi mi?Söylediniz mi babası olduğunu?”dedi Derin Sade küçük bir umutla.Onun annesi olmayı çok istiyordu ama Cemile tanışmalarına bile izin vermiyordu.Acaba kimlikte Yusuf’un üzerine kayıtlı olduğunu bilseydi ne yapardı? “Hayır gizlice izliyorum.”diye itiraf etti.Çok şaşırmıştı Derin Sade. “Tamam otur şöyle.”diyip Yusuf Yıldız’ı içeri çekti. “İstersen Cemile ile konuşurum, bak seni suçlamıyorum ama Eda’yı istemeyen sendin.”dedi üzüntüyle,biraz sesiz kaldıktan sonra cümlesine devam etti. “Onun annesi olmayı çok isterim.”diye cümlesini bitirdi. “Ben senle nişanlıyken, Cemile Gece’ye hamile kaldı farkında mısın?Hala benimle evlenmek istemene çocuk sahibi olmamıza şaşırıyorum.”dedi Yusuf Yıldız bu gerçek bir itiraftı. “Nasıl yani?”dedi Derin Sade.Aslında saf biri değildi Derin ama aşık olunca gözü dönmüştü.Ne olursa olsun onu affetmişti.Çocukluğu zor geçmişti bu yüzden oğlu Umut ve doğacak kızı Alev Işık’ın iyi bir çocukluğu olsun istiyordu.Aslında çocuklarını kendini korumasını istiyordu bu yüzden ona öğretilenleri iyilikle çocuklarına öğretecekti.İkisi de öğretecekti. “Ne demek istiyorsun Yusuf.”diye bağırdı içeride ki küçük çocuğu umursamadan. “Beni niye sevdin diyorum Derin?”dedi Yusuf Yıldız oturduğu yerde dikeldi. “Bu soruyu bana on dört yaşında da sordun ama ben cevap vermedim neden biliyor musun?İnsan neden sevdiğini bilmez anladın mı?Şimdi hadi git.Gör Eda’yı bende yarın gideceğim ve Cemile ile konuşacağım tamam mı?”dedi Derin sade sinirle. “Hadi!”diye bağırdı.Yusuf Yıldız şaşkınlıkla baktı ve ceketini alıp çıktı.Derin ise ne yapacağını bilmiyordu.Eda’nın annesi olmak istiyordu.Yusuf’un kızı onunda kızıydı.Çocukları beraber büyüsün istiyordu sadece.Cemile’yi ikna etmeliydi.Zaten Cemile hiç anne olmak istememişti.Veliyatını verebilirdi.Buna ikna edecekti.

…

“Derin,neden geldin?”dedi Cemile Şimşek,kızı dışarıda bisiklet sürüyordu o da bankta oturuyordu. “Oturabilir miyim?”dedi Derin Sade karnını tutarken.Cemile Şimşek başını sallayıp oturması için işaret etti.Derin Sade geçip banka oturdu. “Hamilesin demek?”dedi Cemile şimşek oturduğu yerde dikeldi.Başını olumlu anlamda salladı Derin Sade. “Adı Alev Işık.”dedi küçük bir sevinçle. “Neden geldin Derin,ne istiyorsun?”dedi dayanamayarak. “Anne olmayı istemiyordun,artık istiyor musun?”dedi Derin Sade.Cemile Şimşek şaşkınlıkla ona baktı. “İstemiyorum ama neden bana bunları soruyorsun?”dedi Cemile Şimşek şaşkınlıkla ama sesinde sinir de vardı. “Biz Yusuf ile Gece’nin veliyatını almak istiyoruz zaten,”derken sözüne devam edemedi Derin,bilip bilmediğini bilmiyordu. “Zaten Yusuf’un üzerinde dimi!”dedi Cemile sinirle. “Biliyorum okul kaydı yaptırırken öğrendim.Neden yaptınız bunu?”dedi Cemile duygularını seçemiyordu. “Bu benim kararım değildi.Yusuf ve Kerem yapmış benim bir ilgim yok!”dedi Derin sinirle. “Tamam Eda’nın veliyatını ben ve Yusuf’a verecek misin?”dedi Derin, “Hayır o benim kızım!”dedi Cemile sinirle. “Bari çocuklar tanışsın hayat da bir kardeşi olsun belki bizim gibi kardeşi olur.”dedi Derin, o sırada kızı Eda Gece buraya geldi. “Anne çikolata alabilir miyim?”dedi kız masumiyetle ama birazdan başına gelecekleri bilmiyordu. “Hayır Eda,kaç kere söylemem lazım!”dedi sinirle. “Anne lütfen hem çok açım.”dedi yalvarırı bir sesle. “En son ne zaman yemek yedin?”diye sordu Derin merakla ve korkuyla. “İki gün.”dedi kız korkuyla. “Eda!”diye kükredi Cemile. “Bağırma Cemile,dua et Yusuf burada değil neler olacağını ikimizde biliyoruz!”diye bağırdı Derin sinirle. “Yusuf umurum da mı sence?”diye sordu sinirle Cemile. “Korkmalısın ama Cemile!”dedi bu kişi arkadan çıkan Yusuf Yıldız’dı.Ağacın arkasından onları dinliyordu. “Eda hadi parka git evde konuşacağız!”dedi Cemile.Eda annesinin sözünü dinleyip parka salıncaklara doğru koştu. “Kızıma bağırma!”dedi Yusuf baskın bir sesle ve Derin’in önüne geçerek. “Şimdi mi aklına geldi kızın olduğu?”diye sordu Cemile. “Sanki anne olmak istiyorsun?Kızı iki gün aç bırak mısın?”dedi Derin ve cümlesine devam ederken onun yerine başkası konuştu.Bu kişi Hilal Kırık’tı. “Anne,baba olmak istiyorlar.Kardeşler beraber büyüsün Cemile.”dedi yalvarırken. “Bak biz evlatlarımı kaybettik.Evlat acısını anlarız Yusuf’u da anlıyoruz,babası olduğunu söyle bari.”dedi bu ses ise Asel Kırık Öz’e aitti. “Hayır,bir daha sakın karşımıza çıkmayın!”dedi Cemile giderken onu Yusuf durdurdu. “On sekiz yaşına basınca söyle yalvarırım,yalvarırız.”dedi Yusuf yalvarıyordu.Cemile cevap verecekken Derin’in eli karnına gidip bir çığlık attı. “Karnım!”diye bağırdı Derin.Hepsinin gözü ondaydı.Derin Sade Yıldız bu gün doğuracaktı.Ama çok erkendi daha bir buçuk ay vardı doğuma.Hızlıca arabaya bindi hepsi.Sadece Alper binmedi. “Cevabın ne Cemile?”dedi. “Hayır.”dedi sinirle Cemile. “Eskiden kardeşimdin neden artık böylesin?”dedi Alper ve oradan uzaklaştı ve arabaya bindi.Cemile arkalarından baktı.Haklıydı.Ne zaman kardeşlerini kaybetmişti.Aslında haklılardı Eda’yı istemiyordu.Onlara verebilirdi ama planı vardı Eda’yı kullanacaktı ve kullanmıştı da.

…

Yazardan Not

Hikaye 2020 de geçiyor ve bu olayların hepsi karakterler çok küçükken oluyor.