Giriş

Askerlik bir kelime değil,ruhtur.Bizler bu vatanı korumak için ant içmiş askerler.Türk Silahlı Kuvvetleri’nin gizli yürüttüğü bir askeri timdik.Başarılı görevlere adını yazdırmış kişilerden oluşan bir timdik.Azerbaycan’daydık ,vatan topraklarına uzaktık.Görev bizim için basitti.Azerbaycan’a kaçan bir teröristi gafil avlamaktı.Bizler kim miydik?

Ruh Timi

Deniz Yüzbaşı Derya Kandemir Soylu

Hava Üsteğmen Demir Ölmez

Hava Üsteğmen Helen Kandemir

Teğmen Emre Yalçın

Teğmen Baran Yurt

Teğmen Fırat Yıldırım

Teğmen Meryem Özden

Yurdumuzu bırakıp gelmiştik.Bizler Ruh Timiydik. “Komutanım şerefsiz vatan hainini piç sağda.”dedi Emre sinirle. “Küfretme Emre!”diye kükredim,yani kükreyebildiğim kadar çünkü ben bir F-16 pilotuydum ve şuan da onu kullanıyordum. “Kapatın çenenizi,havacılar emirim ile ateş edeceksiniz.”dedi Derya Komutanım iki havacı olarak “Emredersiniz Komutanım!”dedik iki havacı olarak.Derya Komutan karadaydı ama onun yeri deryalardı hatta hatırlıyordum Ruh Timi kurulurken ilk başlarda Derya Komutan ‘Ne işim var benim orada ben denizciyim benim yerim deryalar!’demişti zar zor ikna edebilmiştik Derya Komutan’ı. “Komutanım solda da varlar.”dedi Meryem. “Karadakiler ateşe başlayın,havacılar tepelerinde gezinin emirim ile ateş edin.”dedi Komutan.1 dakika 25 saniye sonra DeryaKomutan. “Havacılar ateş!”dedi ve iki havacı olarak ateşledik.34 dakika sonra içeri deki herkes ya ölü,ya yaralıydı. “Havacılar,merkez kontrol etmeye başlayacak aşağı inin siz.”dedi Komutan.Sakin bir şekilde aşağı indim ve hemen merkez askeri uçağı kontrol etmeye başlamıştı.

İki havacı olarak,sessiz bir şekilde diğerlerinin yanına giderken,bir ses duydum. “Len,Helen,mükemmeldun uşağum.”dedi Demir.Bir Karadenizliydim,arada bir şivem kayıyordu ve Demir ise benle dalga geçiyordu. “Sen sadece benle dalga geçtiğini sanıyorsun ama Derya Komutan o da bazen şiveli konuşuyor.”dedim alaylı bir sesle. “Haşa asla Derya Komutanla dalga geçmem,bir daha böyle bir şey deme Helen.”dedi sert bir sesle. “Sen yapınca iyi ama.”dedim sinirle. “Of Helen.”diye böbürlendi.

Bir cızırtı duyduk bir anda.İkimizde buz kesip etrafımıza baktık ve ellerimiz belimizdeki silahlara gitti. “Biri var güney doğuda.”diye konuştu Demir.Biraz düşüntüm.Bir planım vardı. “Belimi kavra ve adam sırtımı görecek şekilde tut,elin silahından ayrılmasın.”dedim net bir sesle.Dediğimi yaptı. “Görüyor musun onu?”diye sordum.Başını olumlu anlamda salladı.Yüzümüzde berelerimiz vardı,bu yüzden yüzümüz asla ifşa olamazdı. “Beni öpüyormuş gibi yap ve kafasına sık.”dedim dişlerimin arasından.Boynuma doğru yaklaştı,öpüyormuş gibi yaparken,belindeki silahını çıkarıp,adama ateş etti.Kulağımda patlayan silahla gözlerimi kapattım.Zaten bu seslere ikimizde alışıktık.

“Sakin ol pilot.”diye kulağıma fısıldadı Demir.İrkildiğimi hissetmişti ki hala belimi bırakmamıştı. “Sakinim zaten pilot.”diyip geri çekildim.

Biz iki havacıydık.Asumana aşık iki havacıydık.

Ben Helen Kandemir,sizi nefret ettiğim asker Demir Ölmez ile soğuk savaşıma davet ediyorum.Ama dikkat etseniz iyi olacak çünkü bu benim savaşım ve ben hiçbir savaşta kaybetmem.