🎶Dktt-Karanlık

                 ...         

Alev , içindeki kasırgayı çoktan fark etmişti. Ama içindeki o kasırga büyüdükçe büyüyor, çevresindekileri de o kasırganın içine hapsediyordu.Gün geçtikçe zaten içe dönük olan Alev ,daha da içine kapanmıştı. Çünkü o biliyordu, gücü ile neler yapabileceğini , yapabileceklerini ve bunu saklamak zorundaydı. İçindeki o kasırgayı söndürmeliydi.Unutmaya çalışmıştı herşeyi ,herkesi ,geçmişi... Ama şimdi oturmuş ağlıyordu.

Masanın üstünden aldığı peçeteyle yüzünü sildi. Mavi hırkasını giyip okula doğru yürüdü. "Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi"...Her gün gördüğü o tabelayı tekrar okudu.Okulun merdivenlerini tırmandı.Kapıyı yavaşça açtı ve sırasına geçti. Arkadaşı Ezgi içindeki o kasırgadan bi'haberdi.O sırada Dolunay'ı farketti , yeşil gözleri ve gülümesinin ardındaki gerçeği...Bu hissi ne zaman yaşasa yanılmamıştı.Ona yaptıklarını biliyordu ama içindeki ses onun da geçmişinden kurtulamadığını fısıldıyordu.

Alev biliyordu , insanlardan gizleneni, insan evreninin ötesini...Tarih sayfaları bu gerçeği efsane olarak nitelendirmiş, tarih sayfalarında kalmıştı o hikaye... Ama dış dünyadan uzakken yaşıyordu bunu, bu efsane gücün verdiği özgüven ve hazzı....

Her zamanki gibi bugün de bunları gizleyecek içindeki o kasırga sönene kadar hareket etmeyecekti. Yaşadıkları kolayca unutulabilecek şeyler değildi, geçmişi unutmak o kadar kolay değildi... Ama geçmiş sadece hatırlanmalıydı.

Dersleri bittiğinde eve doğru yöneldi. İçeri girdiğinde yapacağı ilk şey güçlerini kontrol etmeye çalışmak ve geliştirmek oldu. Görünmez olabiliyordi ,hava gibi ...Hava ona itaat ediyordu ,sadık bir köpek gibi. Sonrasında uzun zamandır açmaya çalıştığı o boyutu tekrar açmaya çalıştı...İnsan evrenin ötesine geçmekte kararlıydı.Portal hava gibi şeffaf ve görünmezdi .O portaldan girince ne olacağını bilmiyordu ama kendinden emindi.Ondan gizleneni keşfedecekti. Fantastik yaratıkların boyutu XoX'i...

Portaldan içeri girince adeta büyülenmiş gibiydi. Seçilmiş olduğunu biliyordu.İnsan evreni ve XoX evrenini birbirine bağlayan bir köprü gibiydi.İnsanlar bunu tuhaf bulsada bu umrunda değildi. Bedenindeki değişikliği fark etmişti.Fantastik kitapları hep sevmişti ama burası hayallerinin de ötesindeydi. Onun için endişelenecek biri tanımıyordu.Bu evrendeki veya insan evrenindeki doğduğu andan itibaren ruh eşi olan kişi hariç... Çok yakınında olduğunun farkında değildi. Aynı okulda, aynı sınıfta.... Bunu tanrı dışında kimse bilemezdi.Tanrı , ne kadar soyut birşeydi.

Belki de tanrı onların beklentilerini karşılayan bir varlıktı.Şeytan ise belki de insanların günahları için bir bahaneydi. Ama bunlar insanların düşüncelerini değiştirmiyordu , hiç bir zaman da değiştirmeyecekti.Ama lanetli olarak adlandırılanların da insanların inancına göre tanrının yarattığı gayet açık ve netti.Ama hiç bir zaman ne insanlar ne de buradaki insansı yaratıklar tarafından kabul edilecekti.Adı üstüne "Lanetlenmiş"ti.

İçindeki canavar hiç susmuyor,susturmaya çalıştıkça daha çok konuşuyordu.O canavar bedeninde bir lanetliyi taşıyordu,bu boyutta ise tahminlerine göre beraberinde bir hava ejderini.

Şu an o evrendeki en güçlü yaratıklardan olan hava ejderi olduğunu sanıyordu. İnsanlara benzeyen ama ejderha gibi büyülü ve güçlü yaratıklar...Efsanelerden almıştı bu bilgiyi. Yararlanabileceği çoğu kaynağı çoktan okumuştu.

Ama unuttuğu bir şey vardı, burada hoş karşılanıp karşılanmayacağı. Lanetli olarak adlandırılmış olanlar burada da huzur bulmayacaktı.

Koşarak ormana gitti. Kalacak bir yer bulmak için. Bir mağara, kulübe ... Ne fark ederdi? Yosun tutmuş kayalıkları çıkmak bir hayli zordu. Gücü onu hem şanslı hem de şanssız kılıyordu. Kendini şeffaflaştırarak bulduğu kulübeye doğru gitti. Terk edilmiş ve kasabadan uzak olması umurunda değildi. Daha iyisini bulamazdı, kaosa neden olmak istemiyorsa tabi...

Kaos ve kaoston oluşan bir düzen... Gözlerinin önünde yaşadığı bir anısı canlandı. Beş yaşındaki bir kızın saramadığı yaraları...

4 nisan , o gün her zamanki gibi yine ağır sözler ve hakaretler işitmişti,ailesi tarafından.Yaptıkları şeyin karşılığı ağır olmuştu:kan,cinayet...Ama unuttukları birşey vardı bir çocuğun ruhunu öldürmekte bir suçtu.Ama o sessiz kalmak yerine katil olmayı göze almış,bu şekilde kendini güvende hissetmişti.Çünkü biliyordu ki onların olduğu hiçbir yer onun için güvenli değildi.Onu kovalayan geçmişi adeta bir pranga gibiydi.

Kulübede bir süreliğine kalacağı belliydi.İsterse insan evrenine de geçebilirdi ama bunun için güç toplaması gerekiyordu.Boyutlar arasında geçiş yapmak bir hayli zordu.Bu evrene geçebilmek için tam üç yıl uğraşmıştı ve şimdi bundan vazgeçemezdi.Kulübe toz içindeydi ve dağınıktı.Ancak hava elementine dayanan telekinezi gücüyle burayı toparlayabilirdi.Ama odaklanması ve hissetmesi gerekiyordu .Gözlerini yavaşça kapadı ve odaklanmaya çalıştı. Hissetti,o anı .Hatıraları ve bunları hatırlamanın verdiği his o kadar kuvvetliydi ki evi kaldırabilecek güçteydi.Ağır şeyler yaşamıştı.Kapalı gözleri görmeye başlamıştı, o günü.

                                                                            ...

4 nisan 2007,Saat 12:30

Alev'in annesi yine söylenmeye ve ona hakaret etmeye başlamıştı.Alev onu doğurduğu için pişman olduğuna emindi.ıştı.Alev onlar için ne yaparsa yapsın yetersiz olacağının farkındaydı.Onların istediği gibi bir çocuk olamamıştı, hiçbir zaman.

Küçükken en yakın dostları hep kitaplar olmuştu.Anne ve babasının görmediği zamanlar çekmecedeki gazeteleri okurdu. Evde kağıt olarak sadece gazeteler vardı.

Silah kullanma yeteneği oldukça iyiydi.Özellikle hançerler konusunda.Bunu gizliyordu.5 yaşında olmasına rağmen tahmin edebiliyordu , gizlemesi gerektiğini.

Küçüklüğünden beri sevilmemesinin onun suçu olduğunu düşünmüştü.Ama bu onun suçu değildi.Bunu 22 yaşında anlamak ne kadar değişikti.

Alev anne ve babasının dikkatinin dağılmış ve alkollü olduklarını görmüş ve hayatının yarasını açmıştı.Onları öldürmüştü.O artık herkesin korktuğu bir katildi.Hem de herkesin.Ama katil olduğu bilinmeyen bir katil...

                                                                     ...

Bu ağır duyguların verdiği güç ile kulübeyi toparlamayı başardı.Geçmişini hatırlamak ona derin bir acı vermişti.Adeta kalbine bir hançer saplanmış gibiydi.Bunlar mazide kalmalıydı.Ama yaralarını bir türlü saramamıştı.Tek başına saramıyordu.Hayatında birazcık şans varsa o da polislere yakalanmadan bu işi halletmesiydi.Belki de yaralarını sarması için bir merheme ihtiyacı vardı.Aşk gibi, sevgi gibi...Merhemi verebilecek kişi ise belki de çok yakınlardaydı.Bunlar birer varsayımdı.Varsayımların gerçekleşme olasılığı değişkendi.Ama tartışmasız tek bir gerçek vardı o da yaralarını sarması için bir merheme ihtiyacı olduğuydu.O merhem ya ona bir gün verilecek ya da yaralarıyla yaşamayı öğrenecekti.

Antrede yürüyerek su yeşili koltuğa oturdu.Biraz yıpranmış olan aygıtı açtı.Aygıt son derece büyük ve televizyonu andırıyordu.Ancak televizyondan öte telefon görevi de görüyordu.Buradaki kanallar insansı yaratıkların oynadığı programlardı.Alev,zevklerine hayran kalmış bir vaziyetteydi.Birinci kanalı açmasıyla haber programını görmesi bir oldu. Lanetliler ve seçilmişler hakkındaki bilimsel görüşler ard arda sıralanıyordu.Haber spikeri kırmızı mavi saçlarıyla oldukça güzel görünen bir ayruhlu'ydu.

Bu boyutta yaratıklar ay ve güneş ruhlu olmak üzere ikiye ayrılıyor,doğumundan sonra oluşan iz bunu belli ediyordu.Onda var mıydı bilmiyordu.Ama ay ruhlu olduğunu düşünüyordu.Bunu düşünmeye iten şey ay gibi soğuk ve zarif olmasıydı.Bu evrene geçmesi çok uzun sürdüğü için elbette ki dönüşümü de bir o kadar uzun tamamlanacaktı.

                                                                                        ...

Alev, elinde oluşan simgeyle yerinden doğruldu.Simge oluşurken acıyla kıvrandı.Ayın yarısı kanla çizilmiş şekilde duruyordu.Ay yalnızlığı temsil ediyordu.Yalnızlığın birinci evresi tamamlanmıştı.Bu simgenin ay veya güneş ruhlu olup olmadığını , belli etmediğine emindi.Bu simge daha farklı birşeydi;Ay'ın evreleri gibi.Simgeler tamamlandığında ne olacağı merak konusuydu..Bu konu hakkındaki bilgisi sınırlıydı.Ama öğrenmesi gerektiği kesindi.

XoX evreninde bunlar yaşanırken dünyada düzen farklı bir şekilde ilerliyordu.

-Devam Edecek-