Nare Sönmez'den...

Yine gereksiz ve saçma bir güne uyanmıştım ve mutlu gibi görünen ama içinde zerre mutluluk olmayan çekirdek ailemizle kahvaltı ediyorduk. Konumuz ise hiç iç açıcı değildi konumuz Kartal Alkaya idi.

"Bu herif rahat durmayacak gibi görünüyor"dedi babam. Sanki kendisi çok rahat duruyordu!

"Napabilir ki baba?"dediğinde en sevdiği mısır gevreğini yiyordu Kayra. Kayra benden altı yaş küçük kız kardeşimdi

"Hiç belli olmaz,siz kendinize dikkat edin. Korumalar olmadan evden çıkmayın" korumalar bir işe yarıyordu sanki.

"Adamın babasını öldürmeseydin belki şuan didik didik bizi aramazdı" çayımdan bir yudum alıp sakince masaya bıraktım.

"Babana karşı o adamı mı savunuyorsun kızım?"

"Ben haklıya haklı derim,mantıksız davranıp hepimizin hayatını mahvettin sen!" biz Kartal ile aynı fakültedeydik,tıp fakültesi. Üç yıl önce babam babasını öldürünce okulu bırakıp işlerin başına geçmek zorunda bırakılmıştı,benim babam tarafından. O zamanlar Kartal'dan hoşlanıyordum ama o beni kardeşi olarak görüyordu,babası ölünce de tüm ilişkisini kesmişti benimle.

Son iki aydırda peşimizdeydi,geçmişimiz dolayısıyla bana bir şey yapacağını düşünmüyordum lakin babam için aynı şeyi söyleyemeyecektim. Kartal fakülteden ayrıldığında onu üç ay kadar aramıştım ama resmen yer yarılıp içine girmişti.

"Kartal abi üç yıldır napıyordu sizce? Ben boş boş oturup yas tutacağını düşünmüyorum,çok fena şeyler olacak"

"Evet ablacım,o yüzden son günlerimizi sevgi dolu geçirelim"dedim

"Saçmalamayın,kimse ölmeyecek!"diye bağırdı babam

"Hani dizilerde oluyor ya,düşmanlar evleniyor sonra aşk doğuyor düşmanlık bitiyor falan"diyerek önündeki gevreği yemeye devam etti Kayra.

"Babamla Kartal'ı mı evlendirelim?"dedim. Ne demek istiyordu?

"Abla bazen gerçekten fazla salak oluyorsun,Kartal abi ile seni diyorum evlenin diyorum herkes mutlu olsun diyorum"

"Sen ne dediğinin farkında mısın? Ölürüm de evlenmem ben o psikopatla!" bir zamanlar Kartal'a aşık olmuş olabilirdim ama şuan öyle bir şey söz konusu bile olamazdı!

"Ay tamam be demedik bir şey"

O esnada silah sesleri duyuldu,sadece silah sesleri değildi gelen sesler. Evin arka cephesine el bombaları atılıyordu! O an tek istediğim şey kardeşimi de alıp buradan gitmekti. Kayra'nın elinden tuttum ve odamdaki gizli çıkışa yönlendirmeye çalıştım ama biraz fazla uzun bir beden buna engel oldu.

"Kızlar nereye böyle? Parti yeni başladı oysa" Yüce mevlam,bu adam bu kadar yakışıklı olmamalıydı

"K-Kartal"dedim kekeleyerek

"Hiç kendini yorma,konuşacak bol bol vaktimiz olacak"bizi öldürmeyeceğinin hiçbir garantisi yoktu,tüm gücümle karnına sert bir tekme attım. Afallamasından faydalanarak hiç istemesemde yakışıklı suratına yumruk attım. Üzgünüm Kartal ama kardeşimi kurtardıktan sonra yüzüne üzülme fırsatı bulacağım.

Koşarak odama ilerliyorduk ki bacağımı bir kurşun sıyırdı ve koridorun arkasına saklandık, karşımızda çatışan koruma Kayra'nın hoşlandığı korumaydı. Kardeşim biraz salaktı,aşık olacak kimse bulamamıştı. Kartal bize doğru gelirken Kerem yani salak kardeşimin imkansız aşkı Kartal'a sıkmak için kafasını kaldırdı ama o an hiç beklemediğim bir şey oldu Kartal Kerem'e sıkarken Kayra bir anda elimi bıraktı ve kurşunun önüne atladı,kurşun sol göğsüne denk geldi...

Kartal Alkaya benim kardeşimi vurmuştu

"Kayra!" diye haykırdım,başımın üstünden geçen kurşunları umursamadan yanına koştum.

"Kayra! Kayra bana cevap ver ablacım lütfen"o an Kartal beni sırtına attı ve ilerlemeye başladı

"Bırak beni lanet adam! Onu ölüme terk edemezsin!"

"Sadece Kayra değil, hepiniz acı çekere öleceksiniz. Onun kanını taşıyan herkes çok acı çekecek güzelim"

"Senin Allah belanı versin! Kayra masumdu! Her şeyden habersiz masum bir çocuk!"

"Konuşacak çok vaktimiz olacak" dediğinde arabaya bindiriyordu beni.

İttim, vurdum, tekme attım, kırdım döktüm ama kaçamadım o arabadan. Babam olacak adam kim bilir nerede ne yapıyordu! Çatışma ilk başladığında evden çıktığını görmüştüm.

"Neden yaptın" dedim hissiz bir şekilde, bilerek vurmamıştı belki ama onu orada ölüme terk etmişti.

"Bunların hepsi planımın bir parçası, onun en değerlilerini yavaş yavaş elinden alacağım. Kayra ölecek, sen benimle evleneceksin, soy adının Alkaya olması babanın canını epey sıkacaktır"

"Evlenmem" hiçbir kuvvet beni onunla evlendiremezdi, Kayra zaten ölmüştü. Tehdit edebileceği bir zaafım yoktu.

"Annenin kolyesi nerede sence Nare?"

"Yapamazsın! Bu kadar aşşağılık biri olamazsın Kartal!"

"Kolye sağlam lakin benim elimde, kıyafetlerini evimize taşıtırım. Onlara değer verdiğini biliyorum"

"Neden onu alıp işkence yapmak varken bizim hayatımızı kararttın!"

O an kulağındaki kulaklıktan biri konuştu ama ne söylediğini anlayamıyordum.

"Aferin girdap yeni görev için beklemede kalın" dedi ve kulaklığı çıkarıp yan koltuğa bıraktı.

"Buda bir nevi işkence sayılır"

"Kayra ölmemeliydi Kartal"

"Onu öldürmek planlarım dahilinde değildi lakin işime gelmedi de değil"

"Aşşağılık pislik!"

"Gelinlik giymek ister misin?" dedi geniş geniş

"Kefen giymek isterim" dedim en ters halimle.

"Onu da giyeceksin ama zamanı var"dedi ve telefonundan biriyle mesajlaşmaya başladı, karşımda oturduğu için kiminle ne konuştuğunu göremiyordum. Camın yansımasından bakmaya çalıştım ama bulanık gözüküyordu.

Hiçbir şey yapasım olmadığı için kardeşime ağlamaya karar verdim, onun yanında ağlamak istemezdim ama dayanamıyordum.

"Biraz sessiz ağlar mısın telefon görüşmesi yapmam gerekiyor" dedi çirkef çirkef. Ona inadıma daha sesli ağlamaya başladım,sinirlerim öyle bozuktu ki kardeşime bile ağlayamıyordum. Kartal'dan önce babam olacak adamı öldürmem gerekiyordu,birde evlenme meselesi var tabi. Eğer bu sabah kolyeyi boynuma takmış olsaydım beni tehdit edemezdi. Belkide en başından Kayra'yı da alıp gitmeliydim bu şehirden.

"Sana sessiz ağlamanı söyledim Nare"

"Çokta umrumdaydı senin sözlerin"

"Umursasan iyi edersin çünkü tek aile yadigarın elimde ve her an onu yok edebilirim"derken telefonuyla uğraşmaya devam ediyordu.

"Size hiçbir zaman değer vermeyip huzurdan ve mutluluktan uzak bir hayat veren bir adam için neden masum insanların hayatını karartıyorsun Alkaya?"sözlerim onu duraksattı,başını yavaşça kaldırıp bana baktığında ölüm gibi bakan gözleriyle gözlerim buluştu.

"Aile meselelerim seni ilgilendirmez,eğer bu konuda tek bir şey daha söyleyecek olursan olacaklardan ben sorumlu değilim Sönmez"önüne döndü. Ben ise konuşmaya devam ettim"Zor olmuştur sizin için,sonuçta baban anneni sevmiyordu annende babanı. Onların sevgisizliği size de bulaşmış olmalı,anneni babanın öldürdüğü söylentilerini duymuştum doğru mu?"fazlasıyla öfke dolu olan gözleri yeniden gözlerimle buluştu.

"Kolyenin yok olmasını istemiyorsan sesini kesersin"annem onun kolyesi için istemediğim bir adamla evlenmemi asla istemezdi.

"Kolye umrumda değil,annemin varlığı her zaman varlığımın yanında ama senin annen öyle değil Kartal,hep nefret etti senden"

"Bu durumdan şikayetçi değilim,sevgi ile büyüyerek kırılgan bir yapım olmasını asla istemezdim. Ya da zaaflarımın olmasını,tıpkı senin gibi"

"Sayende zaafım kalmadı"

"Bu senin için büyük bir avantaj,tabi değerlendirmesini bilirsen"

"Mesela kardeşini öldürebilirim"dediğimde daha önce hiç bakmadığı gibi bakmaya başladı,öfkeli değildi,şefkatli değildi,kırgın değildi,garipti.

"Bunu yapacak kadar yaşamayacaksın"dedi buz gibi bir sesle.

"Kim bilir belki soyunuzu bile kuruturum"

"İsimlerini unutacak kadar nefret ettiğim kuzenlerimden başlayabilirsin,onları öldürmene seve seve izin veririm"

Araba durduğunda onun evine geldiğimizi anladım. Her şey şimdi başlıyordu,canım pahasına olsa bile evlenmemeliydim,ne kolye ne de başka hiçbir şey umrumda değildi ve olmayacaktı.

"İnmeyi düşünmüyorsun sanırım"dediğinde ona baktım.

"Neler düşündüğümü bir bilsen,bir saniye düşünmeden sıkardın kafama"

"Ya sıkmak istemiyorsam? Ya seni istiyorsam?"

"Umrumda değil"

"Senden bir şey isteyeceğim"

"İsteme"

"İsteyeceğim"

"Umrumda değil"

"İçeri girdiğimizde söylediklerini tekrarlamazsan sevinirim. Kardeşimin canını yakarsan kötü olur"

"Sen benim kardeşimi ölüme terk ederken hava hoştu ama!"

"Hemde baya hoştu"

"Kardeşinin duymak istemeyeceği şeyleri ona söylediğimde de benim için hava çok hoş olacak"

"Onu direk odasına çıkarıp kilitleyin,işlerim bitip ben gelesiye kadar çıkmayacak. Özellikle Mert ile asla konuşmayacak"dedi adamlarına doğru. Mecbur indim arabadan,Mert kapıda bizi bekliyordu. Kartal onu fark eder etmez bana öldürücü bakışlar attı."Onunla konuşmamı ne kadar süre engelleyebilirsin ki?"dedim meydan okurcasına.

"En ufak hatanda seni depoya kapatırım"

"Çok korktum,ne kadar korktuğumu anlatamam"gözlerimi gözlerinden ayırdım"Aptal herif"

"Hoşgeldiniz diyeceğim ama hiç hoşgelmediğinizi biliyorum"dedi Mert.

"Ben gayet hoşgeldim abicim"dedi geniş geniş Kartal.

"Ben hiç hoşgelmedim,bu evde hoş olacağımıda sanmıyorum."

"Zamanla alışırsın,abim odun oğlu odundur ama o zaten evde çok olmaz. Sen bana takılırsın gezeriz mekan mekan"eğlenceli çocuktu,yazık olacaktı...

"Nare'nin dışarı çıkması yasak" ne?

"Pardon? Kim oluyosunda benim dışarı çıkmamı yasaklıyorsun?"Ah unuttum,Kartal Alkaya'nın esiriydim.

"Kocan olarak"dediğinde apışıp kaldım.

"Ne?"

"Karım olacaksın,eskisi gibi kafana göre giyinip dışarı çıkamazsın. Yarın nikahımız var,giymeni istediğim gelinlikleri yollarım beğendiğini giyersin"dedi çirkef çirkef.

"Ölürümde evlenmem,ellerimi kessen bile atmam o imzayı! Ellerinde kardeşimin kanı olan bir adamın karısı ölürümde olmam!"dedim öfke kusarak.

"Ordan bakınca evlenip evlenmeyeceğini sorar gibi bir halim mi var? Sen o imzayı atsan da atmasanda evleneceğiz biz! Medeni halin evli gözükecek karım olacaksın soy adımı taşıyacaksın!"diye haykırdı,can sıkıcı olan kısım ise dediğini yapacak kadar gücü vardı.

"Hiç kimse benimle bu kadar evlenmek istememişti kaçırma Nare"dedi Mert. İkisininde ağzına sıçasım vardı. O an beklenmedik bir şekilde Kartal beni sırtına attı ve eve girdik. Merdivenleri sanki arkasından atlılar kovalıyor gibi çıkıyordu. Odaya girdik ve beni yere bıraktı.

"Neden böyle bir şey yaptın?"

"Mert ile daha fazla konuşmaman için"

"Ben Mert ile eninde sonunda konuşacağım bilmem farkında mısın?"

"Nare senden tek bir şey istedim,Mert'i incitme."

"Beni karın yapmadan önce düşünecektin bunları"

"Ben bıraktığım Nare'sindir sanmıştım ama yanılmışım"

"Kardeşimi ölüme terk edip sizinle güzel ilişki kuracağımı sana düşündüren ne?"

"Bak Kayra'yı öldürmek planlarımda yoktu,ani gelişen bir şeydi. Benim niyetim size zarar vermek değildi. Sen benim için üç yıl önce neysen hala öylesin.Yani öyleydin,arabada o cümleleri kurmadan önce"

"Sende benim için kardeşimi ölüme terk etmeden önce eski Kartal'dın. Babanın intikamını alman için sana yardım bile etmeyi düşünmüştüm!"

"O yüzden mi beni en nefret ettiğim şeyden vurdun?"beni manipüle etmeye çalışıyordu aklınca.

"Dikkatini çekerim,kardeşimi ölüme terk etmeden önce dedim"

"Gerçi neyi soruyorsam,evlenmemek için annenden kalan son şeyi bile kaybetmeyi göze aldın. Annesine karşı saygı ve sevgisini bu kadar kaybetmiş bir kadına bu soruyu neden soruyorsam"söyledikleri karşısında kendimi kontrol edemedim ve yüzüne okkalı bir tokat attım.

"Saygı ve sevgi hak edilir,sen bir bok haketmiyorsun! Annenin ve babanın seni neden sevmediğini şimdi anlıyorum,sen ne anne baba ne de bir eş sevgisini hak etmeyen bir piçsin!"

"Sende o piçin karısı olacaksın!"

"Maalesef evet"dedim bıkkınlıkla.

Konuşmamızdan sonra Kartal odadan çıktı ve geri gelmedi...

Selammm,ilk bölümümüz bu şekildeydi. Umuyorum ki beğenmişsinizdir,oy verip takip ederseniz çok mutlu olurum.