Bana doğru baktı ,telefonu kapatıp arabayı sürmeye devam etti "ben deli değilim" çıktı ağzımdan, yola bakarak gideceğimiz yeri ,delimiyim diye düşünürken tekrar aklıma yağmur geliyordu ve tekrar yıkılıyorum. "Evet deli değilsin ama kontrolsüz davranıyorsun" yola bakarak söylediği şeye şaşırdım "neden acaba, kardeşim az önce öldüğü için olabilir mi acaba" kaşımı çalarak tekrar yola baktım "o psikoloğa gitmeyecem" başını hayır der gibi salladı "gideceksin" hayır gitmeyeceğim, "hayır"diye bağırdım ve arabanın kapısını açmaya çalıştım ama kilitlenmişti "aç kapıyı" ayağımla bulduğum her yere tekme atmaya başladım, aklımı mi kaybediyorum ben "ne yaparsan yap gideceğiz, nokta" elimle direksiyonu tuttum "gamze ,bırak" direksiyonu benden kurtarmaya çalışıyordu bende daha sıkı tutuyordum ve sağa sola çeviriyordum "gamze dur" ona baktım "hayır senin dediğin gibi" daha sert çektiğimde yola baktım ve baktığım gibi karşımızda kocaman bir ağaç olduğunu gördüm frene bas diyemeden araba ağaca çarptı ve evet emniyet kemerini takmamıştım, kahretsin .....

ALİ YAZGININ ANLATIMIYLA ...

Acı içinde Gözlerimi açtığımda arabayla bir ağaca çarpmıştım,yanımdaki gamzeye baktığımda baygın olduğunu anladım "gamze" duymadı açmadı gözlerini ,yerimde kıpırdadım ve zar zor arabadan indim sarsak şeklinde gamzenin olduğu tarafa gidiyordum ki gözlerim karardı ve evet kendimi yerde buldum kahretsin ki gamzeyi kurtaramadım ilk ve son aşkımı kurtaramadım ...

GAMZENIN ANLATIMIYLA

6 SAAT SONRA

Gözlerimi yavaşça açtım ve etrafıma baktım hastanedeyim en son ağaca çarpmıştık acaba savcı nasıldı benim yüzümden olmuştu bu kaza ve daha büyük bir ceza alabilirdim hiç düşünmedim mi aptal ben . Gözümün önüne bir doktor geçti "merhaba gamze hanım küçük bir kaza geçirdiniz ama tam zamanında buraya getirildiniz" bir kaç saniye kendime gelmeye çalıştım "kim getirdi, ali nerde iyi mi" başını salladı "evet ali bey gayet iyi o da sizi sordu ,sizi buraya getiren de oraya yakın oturan bir adammış" zorlukla olduğum yerde oturdum "peki ne zaman çıkarım" tam kadın cevap verecekti ki arkasından tanıdığım ses cevap verdi "şuan çıkamazsın psikolokla görüşeceksin" Kaşlarımı çattım "ciddisin sen ,sen niye ölmedin" sırıttı "daha ölmeye niyetim yok" deyip benim bölgemden uzaklaştı ,bu adam ya aptal ya gıcık yada ikisi başka bir emniyette mi çalışsam acaba, ne hayır o değiştirsin ben niye değiştiriyorum of konu bu değil. Yine aklıma o an geldi ve gözlerim doldu artık gerçekten kimsesizim, ama ben kendime yeterim ama yağmuru kendimden daha çok seviyordum dışıma belli etmiyordum ama içim yanıyordu sanki anlatamadığım bir duyguydu annem ve babam ölürken bile bu duyguyu hissetmedim çünkü beni sevmeyeni sevmem ve annem ,babam beni sevmedi bende onları sevmedim sevmicem . Doktor bana baktı "durumunuz gayet iyi hemen psikologla görüşebilirsiniz" allahım küçücük bir sey için psikoloğa gidiyirum inanamıyorum bu adam gercekten mal .ayağa kalktım doktorun eşliğinde psikoloğun yanına gittik kapıyı çalıp içeriye girdim ,doktor tatlı bir adamdı benim yaşlarımda gözüküyordu bana gülümsedi "buyrun gamze hanım" onaylayıp oturdum bana dikkatlice baktı "beni hatırlamadın mi dedektif" bende adamı inceledim ve gülümsedim "bir soruşturmada sizden dosya istemiştim değil mi " başını evet der gibi salladı "yine görüşmek güzel, gamze hanım" bu sefer ben gülümsedim "boşu boşuna geldim küçük bir kaza oldu daha çok ısrar ediyorlar ,haklı değil miyim" genişçe gülümsedi ve gamzesi ortaya çıktı bu adam gerçekten yakışıklı tabi ali savcı kadar olmasa bile baya iyidi "o halde sizi haklı çıkaralım" ofladım "soru sormayacaksın inşallah" "malesef sorucam" derin nefes aldı ve dosya ya baktı ve sonra tekrar bana baktı "kardeşin bugün vefat etti ve önceden anneni ,babanı kaybettin bu üç ölümle alakalı hislerin nelerdi" cevap versem mi ki söylediklerimi savcıya söyler mıydı yok söylemezdi "anneve babamın ölümünde üzülmedim ama kardeşim için yıkıldım" sorgular gibi baktı "anne ve baban için neden üzülmedin" Gözlerimi ondan kaçırdım "çünkü ben onların umrunda değildim o yüzden onlar da benim umrumda değil, beni sevmediler ve bende onları sevmedim ,insan evladını sevmez mi ya sevmeyeceksen neden yaptın,neden doğurdun gerçekten aptallar" doktor tekrar doyaya baktı "böyle düşünmen üzücü" "size böyle düşündüren nedir" tekrar bana baktı "bunu bildiğinizi sanıyordum, yağmur ikinci annenizden bir kızdı ama sende ilk annenden doğma değildin seni evlat edinmişler" doktorun gözlerine kitlendim bundan benim niye haberim yok kaç yaşındayım ben ya kaç niye bilmiyordum bu gerçek olmayan ailem bana bundan bahsetmeye bile tenezzül etmemişler ,inanılır gibi değil.....

Bölüm hakkında ne düşünüyorsun?

Sizce gerçekten evlatlık mi gamze"

Beğendiyseniz oylamayı unutmayın:)