Doktorun gözlerine kitlenmiş şekilde bakarken iki elini şaklattı bir anda odağim kayboldu "nasıl,bundan benim niye haberim yok" başını iki yana salladı "bilmiyorum bunu söyleyen ben olmak istemezdim" dedi ciddiyetle "bence doğru kişi söyledi" gülümsedi "devam edelim mi?" Başımı salladım "olur" dosyaya bakıp deftere birşeyler yazdı "peki ,hiç tramvan var mı çünkü yağmur canını kaybettiğinde üzülmüş gibi değil delirmiş gibi davranmışsın" sehpaya baktım ve tekrar doktora baktım " o benim için herşeydi üvey olsa bile onu çok sevdim çünkü beni onun gibi seven biri yoktu olmadı" doktor deftere bişeyler yazdı "adınız neydi ,doktor" bana baktı "kerim diyebilirsin" ve tekrar deftere yazmaya devam etti başını kaldırdı "peki ,az önce sana evlat edinildigini söyledim üzüntü dışında ne hissettin ya gerçek ailen yada üvey ailenle alakalı" düşündüm, düşünmek bile istemediğim şeyleri düşündüm "gerçek aileme karşı çok ağır bir nefret ,kin ,öfke, belirsizlik belki,ama bunların içinde sevgi yok ,üvey ailem için ise kocaman bir hiçlik ,yani her zaman olan şeyler" beni dikkatlice inceledi "önyargı gerçek ailen hakkında böyle düşünmen önyargı olur çünkü onları daha karşına alıp konuşmadın" tabi canım beni bırakan kadın neden umrumda olsun "gerek yok konuşmama" bana bakınca Gözlerimi kaçırdım "peki gamzecim bugünlük bu kadar yorduk seni hasta halinle" ayağa kalktım "o halde bir daha gelmem" gülümsedi "bu daha başlangıç geleceksin" ofladım ve odadan çıktım kapıda olan savcıyı gördüm "oldu mu ,mutlu musun" sırıttı "hemde çok" deyip Yürümeye başladık "seni evine bırakayım" başımı iki yana salladım "yok ben oraya gitmicem biraz yürür bir yer bulurum kendime" bana baktı "neden evine gitmiyorsun" bende ona baktım "orda kardeşimle çok anım var gidip üzülmek istemem" biraz düşündü "o halde bugün bendesin itiraz kabul etmiyorum" Kaşlarımı çattım "ne diyorsun be sen" elini kaldırdı "öyle bir teklif değil arkadaşça diyelim ve seninle konuşmam gereken şeyler var" başımla onayladım, neden mi onaylandım çünkü...bende bilmiyorum canım istedi bende kabul ettim . Onun arabası kaza yaptığı için emniyetten bir araba aldık ve onun evinin yolunu tuttuk ,on dakika sonra iki katlı bembeyaz bir evin önünde durduk ve arabadan indik "burası mı" diye sordum "evet" ona baktım "ne o tek kişi yaşamıyor musun yoksa ,hayalet falan görüyorsan soyle bana" dedim gülerek "aynen hayaletlerle yaşıyorum ben mesela bugün senle kalıcam" dedi gülerek bense somurtum "çok komik" dedim evin kapısı önünde bekledim o da gelip açtı . Açar açmaz içerideki ferahlık hiçbir yerde olmaz heryer bembeyaz renkli tablolar zevkli seçimler muazzam bir dekorasyon gerçekten, savcı içeriye girip koltuğa oturdu "bugün çok şok yaşadın yarın konuşalım biz" Kaşlarımı çattım "söyle işte" ayağa kalkıp yanıma geldi "peki o halde gerçek ailen seninle görüşmek istiyor, seni bulmuşlar" bunca yıl sonra mı of daha bir gün öncesine kadar normal bir hayatım vardı ama şimdi herşey karışıyor en azından benim için...

Yorum yapmayı unutmayın:) :)♡♡♡♡

Savcı nın çizimini atayım mı???????♡♡