"Hayır" dedim sert bir sesle "onlarla konuşman lazım yoksa sonra pişman olursun" cevap vermedim sadece gözlerine baktım "o halde bu akşam biraz düşün kabul edersen yarın buluşuruz sonra adliyeye geçeriz" başımla onayladım "nerde yatacağım" ayağa kalktı ve merdivenleri çıkmaya başladı bende arkasından gittim ve merdivenin sonunda sola döndük ve ilk kapıyı açtı ve içeriye girdi . "Burda" deyip kapıya yöneldi perdeler çarşafla sandalyeler kahverengi ,diyer şeyler ise beyaz veya siyahtı özenle düzenlenmiş gibiydi "iyi geceler dedektifim" kaşımı çalarak ona baktım "dedektifim derken" sırıttı "canım öyle söylemek istedi" canın batsın "her neyse iyi geceler, şimdi çık" deyip çıkmasını bekledim "emin misin" dedi sapık bir sırıtmayla "sen gerçekten sapık oldun" iğrenerek baktım ve onu iterek odadan çıkardım "rüyanızda belki geberirsin, git uyu pis sapık" deyip kapıyı yüzüne kapattım ve odaya döndüm büyük bir dolap vardı gidip dolabı açtım içinde biraz giyecek vardı ,bir gecelik alıp giydim ve hemen yatağa girdim gözümü kapattım. Acaba yarın buluşmalımıydım ,gitmelimiydim ,istiyor muydum kesinlikle hayır ama merak işte nasıl birisi olduğukları ne diyecekleri merak ettiriyor ve galiba gidecektim ve meraka sığınmaya çalışsamda belki haklı sebepleri vardır diye gidiyordum ama afeder miyim o muamma..gözlerimi Kapattım ve uyku beni içine çekti......

Gözümü açtığımda daha çok erkendi sabah yedi falan olması gerekiyor. Ayağa kalktım üstüme dünkü kıyafetlerimi giyip odadan çıktım ve aşağı indim savcı daha uyanmamıştı. Mutfağa gidip sütlü bir kahve yaptım tam arkama döndüğümde savcıya çarptım ve sıcak kahve savcının üzerime döküldü geriye çekildi "gamze ,ne yapıyorsun" kaşımı çattım "bir anda belirmeseydin o zaman" başını sallayıp odasına gitti "iyi oldu sana gebermediğine şükür et" deyip güldüm. Kahretsin ya kahvem artık yok inanmıyorum savcının gittiği yöne baktım "kahvemi de döktü pis savcı" bardağı bırakıp salona gittim ama oturmadım kendi kendime dolaştım, beş dakika sonra sevgili savcı salona girdi ve dibime girdi "salak misin sen savcı" sırıttı "niye" kaşımı çattım "şu an dibime girdinde ondan" bu sefer kahkaha attı üzerine baktım üstünü değiştirmişti gözleri gibi siyah bir gömlek ve altına siyah bir pantolon giymişti "nereye bakıyorsun sen" dedi imalı bur sesle ,iki elimle onu ittim "gerçekten sapıksın sen üzerin yandı ona baktım" bu sefer daha büyük bir kahkaha attı "sen beni mi düşündün" sinirle ona baktım "belediye düşünsün seni" deyip ondan uzaklaştım konunun kapandığını anladım "karar verdin mi" bu sefer ciddiydi ,hayret "evet gitmek istiyorum hesap soracağım" diye cevap verdim ve telefonu açıp birini aradı "söylediğim yerde bir saat sonra" deyip kapattı ne bir saat sonra mı offf ,bana döndü "bir saate hazır ol" dedi bende koltuğa oturdum "sen hazırlan ben hazırım" o da oturdu "bekleyelim o halde dedektif" gözlerine sinsilik var bu adamın "bekleyelim savcı"

Yarım saat sonra

"hadi çıkalım" ayağa kalktım "uzak mı bu yer" başını salladı "hayır sen yürürken anca varırız" kaşımı çattım "ben hızlı yürürüm ,yavaş değilim" sırıttı "peki dedektif".evden çıkıp arabaya bindik ve hemen yola koyulduk . Yaklaşık on dakika sonra durduk "burası mı" Başıyla onayladı ve arabadan indi bende yavaşça indim ve savcıyla beraber büyük mekana girdik ,girdiğimizde savcı dört kişilik bir masaya ilerledi anladım ki oradaki siyah saçlı kadın, kumral adam anne ve babam dı savcıya baktım ciddi ve kararlı duruyordu ve masaya vardığımızda iki kişi ayağa kalkacaktı ki elimle durdurdum ve savcıyla yan yana oturduk. Bir süre sonra kadın konuştu "kızım sonunda seni bulduk" onlara duygusuzca baktım "arıyor muydun ki sanki ,gevelemeyin konuşun" adam kadına sinirli bir bakış attı "kızım bu kadın seni bırakırken benim senden haberim yoktu" devam edecekti ki kadın kesti "yalan biliyordu istemedin o yüzden gittin ben de bu yükü kaldıracak kadar yalnızdım" ikisine baktım ki babamın gözlerinin yerde olduğunu gördüm büyük ihtimal annem haklıydı "kavganızı başka yerde yapın çünkü, bu kız size inanmıyor konuşun ki kendini avutsun" annem bana hüzünle baktı "kızım baban gittikten sonra yalnızdım sana bakamadım üzgünüm" gözleri doldu "verdiğin kişiler hiç bakamadı" cevap vermediler "konuşun ,bunca zamandır beni aramışsınız ya sözde anlat konuş pişmanım de pişmanız de ama bu kız yani ben siz e inanmıyorum" diye bağırdım sustum cevap vermedikleri için ben devam ettim "keşke beni doğurduğun da ölseydim veya ölseydin, ama mutlu olduğum tek şey var şuan ayaklarımın üzerindeyim ve kendimi savunacak gücüm var ama o zamanlar yoktu ,yok" dedim babam konuştu "üzgünüz birsey bilmiyorduk cahildi..." devam ediyordu ki sözünü kestim "cahilsen nasıl yaptın beni be adam ,yapınca birşey yok doğunca mi var" deyip ayağa kalktım ve arkamı dönüp Yürümeye başladım "kızım seni bıraktık çünkü iki çocuğa bakamazdım" diye bir ses ,annem söyledi ,ne dedi o bir çocuğu daha mı vardı....

Nasıl buldunuzzzz:)

Kitap tutmazsa silicem:(

:) :(