Adliyeden çoktan çıkmıştım, ama aklımda hala o ukala adam vardı...

Banane ulan senin yeğeninden?

Arabayı sürerken hem bunları düşünüyor, hemde o siktiğimin dosyasına iğrenerek bakıyordum.

Allahın delisi Kyren Godric in aptal şakaları ve beni bekletme çabası yüzünden düştüğüm hale bak...

Ne acınası.

🚬🚬🚬

Sonunda askeriyeye gelmiştim.

Herkes beni asker selamıyla, hazır olda bekliyordu.

Bende arabayı park edip yerime geçtim,

"Günaydın asker!"

"Sağolun komutanım!"

Rahat emrini verdikten sonra Kyden i yanıma çağırıp dosyayı yüzüne fırlattım.

O ise yaptığı şeyden dolayı mutlu bir şekilde sırıtıyordu.

"Al başına çal"

"Kızmayın komutanım, hem ne oldu ki"

"Boşver.. Allah'ın manyakları hep bana denk gelir zaten"

O sırada arkamdan gelen kişiyi fark etmemiştim.

Ufak bir kıtırtı olunca belimdeki silahı aldım ve arkamdaki adamı duvara yapıştırdım.

"Kimsin?!"

O adliyedeki ukala herifti..

Kyden,

"Komutanım kendisi arkadaşım"

Adamı bıraktıktan sonra arkamı dönüp gidiyordum ki ukala beyfendi konuşmak için dudaklarını araladı.

"Bahsettiğin manyak benim galiba"

"Evet"

"Seni hakaretten dava edebilirim"

"Yani?"

"Vay..."

Dedikten sonra gülmeye başladı.

Bunun üzerine kaşlarımı çatıp derin bir nefes verdim.

"Bana bak Allah'ın delisi, seninle uğrasacak ne piskolojim nede sabrım var!" Bu sefer kulağına yaklaşırken kafasına belimden çıkardığım silahı dayadım.

"Anlıyor musun?" Diye sorarken kafası korkusuzca bana döndü.

"Siz ne kadar benim davalarımdan korkmuyorsanız bende sizin silahınızdan korkmuyorum."

"Bayan blackwell" dedi..

Tehtit ettikten sonra korkmayan ilk kişiydi...