"Numara olarak kaç kalemin numarsı?" Dedi Mavi Yaren.

Resim çizerken o da bana yardımcı oluyordu. Göremeden kalemleri ayırt edebiliyordum ama o benim yanımda iken bana yardım etmek istiyordu.

"Sıraya dizmen yeter." Dedim işaret diliyle.

"Tamam." Dedi sonra birkaç tıkırtı sesi duydum. Kalemleri sıraya dizdiğini bileğimden tutup kalemlerin üzerine bıraktı. Gülümsedim. " Al bakalım." Dedi

"Teşekkür ederim." Dedim elimi kalemlerden kaldırıp tekrar işaret dili ile.

"Ne demek prenses Mavi Yaren Yıldırım her zaman emrinize amade." Dedi eğlenen bir ses tonuyla.

"Gel öpeceğim." Dedim yazımı bitirip kollarımı iki yana açtım.

"Belki ben senin beni öpmeni istemiyom aaaa." Dedi eğlenen bir ses tonuyla. Dudaklarımı büzdüm. "Şaka yaptım valla." Dedi anında sesini ciddileştirmişti.

Bende öyle düşünmüştüm.

Daha sonra ise kendisi sarıldı. Bir kaza yaşanmaması adına önce yanağını yokladım. Daha sonra ise öptüm yanağını.

En yakın arkadaşım ile öpüşmek istemiyordum sonuçta.

Daha sonra ise beni tekrar bırakmasına sebep olan şey çalan telefonuydu. Ayağa kalkıp bir süre telefonu dinledi. Daha sonra ise kısaca geliyorum dedi. Tahminimce telefonu kapatıp yanıma gelmişti.

"Alev'im benim şimdi gitmem lazım." Dedi. Kafa salladım. "Ama şöyle birşey var senin baban gelecek bugün. Sen tek kalmazsın." Dedi.

Babam geliyordu. Bu tamamen aklımdan çıkmıştı. Evlenmişti ama karısını defalarca kez hayat kadınları ile aldattığı için en sonunda karısı dayanamayıp onu evden kovmuştu.

"Birşey olmaz. Kapımı kilitlerim." Dedim.

"Olmaz öyle kuzum gel ben seni bize götüreyim." dedi. Kafamı yine iki yana salladim. Abisi o evdeyken asla oraya gitmezdim.

Mavi Yaren'e söyleyemediğim birçok şey vardı. Abisinin beni taciz etmesini ona asla söyleyemedim. Mavi Yaren abisine o kadar güvenir iken bana inanır mi bilmiyordum.

"Alev lütfen kardeşim. Gel bak hem Oktay abim de orada. Yanlız da kalmamış olursun." Dedi. Yine kafamı iki yana salladım.

"Gelmek istemiyorum Mavi Yaren. Hem ayıcığım da var." Dedim kucağındaki ayıya daha fazla sarılarak.

"Çocuk gibisin be." Dedi.

"Ben çocuğum zaten." Dedim.

"Değilsin."

"Öyleyim."

"Değilsin ula."

"Öyleyim ula." Dedim bir kez daha işaret diliyle. Kahkaha attı.

"İyi bende bir çocuk ile inat etmiyeyim." Dedi. Kafa salladım.

"Çok doğru bir karar." Dedim. Yanağını önce öpüp sonra ısırdı. İttim hemen.

"Benim çocuğum değil misin? Ne diye itiyorsun? Ben kızımı da mı öpemiyeceğim?"

"Sen yiyorsun hayvan." Dedim. Bir kahkaha daha patlattı.

"Sana ne? Aaa." Dedi. Güldüm bende onun gibi. Daha sonra önümde eğildiğini his ettim. "Alev." Dedi. Kaşlarımı kaldırarak ona baktım.

"Birşey mi oldu?" Dedim.

"Kuzum bak. Hayla babanı seven bir tarafın farkındayım. Ama olmuyor işte. Annen vefat ettiğinden beri yapamadı kuzum. Gel benim ile yaşa olmaz mı? O adam sana güzel şeyler veremez ki." Dedi. Gözlerim dolmuştu anında.

"Güzel birşey istemiyorum ki ben." Dedim titreyen ellerim ile işaretleri yapmam daha zor olmuştu. "Ben ondan birşey beklemiyorum ki MAvi Yaren. Yanımda olsun istiyorum. Yetiyor bana."

"Zarar veriyor sana."

"Olsun."

"Alev öldürüyor seni. Başka biri olsun yanında."

"Babamın yerini alacak mı? Mavi Yaren şunu kabullenelim. Dilsiz ve kör bir kıza babasının vermediği sevgiyi kimse vermez. Sen hariç." Dedim dolan gözlerimden bir damla yaş akarken. "Hem sever birgün. Bana da kizim der. Bana da sarılır sıkıca. Kalbi bir gün bana da ısınır belki." Dedim.

"Onun kalbi taştan kuzum. Kimseye ısınmaz."

"Anneme de mi ısınmadi acaba?"

"Kazadan sonra çok değişmiş. Hayata küsmüş ve kazanın sorumlusunu da seni tutuyor." Dedi.

15 yaşında iken bir kaza geçirmiştik. Kazadan öncesi bende yoktu. Geçici hafıza kaybı denilmesine rağmen o hafızam asla yerine gelmemişti. O kaza ise benden gözlerimi almıştı. Gözlerim için de geçici bir şey olduğunu söylemişlerdi ama asla geçmemişti. Mavi Yaren'in annesi ile benim annem daha önceden arkadaşlardı. Bazen bana o birşeyler anlatırdı.

"Kuzu şimdi gidiyorum ben. Ama bak hemen üst katında oturuyorum. Çığlığı baş ben gelirim." Dedi. Kafa salladım.

"Öyle bir çığlık atacağım ki sağar olacaksın."

"Lan." Dedi hemen. Güldüm. "Kulaklarımı seviyorum. Lütfen hanım efendi kulaklarım ileriki hayatımda bana lazım olacak." Dedi. Güldüm.

Birkaç uyarıdan sonra en sonunda evden çıktı. İşi acil olmasa bugün asla evden cikmayacagina adım kadar emindim. Daha sonra ise oturup resmimi çizmeye devam ettim. Daha sonra içerden gelen tıkırtı ile hemen kalkip kapıyı kitledim. Daha sonra ise elimle yoklayarak komidini önüne çektim kapının önüne. Yerime tekrar oturup resmimi çizmeye devam ettim. Resmi bitirmem uzun sürüyordu çünkü her ayrıntısını yapana kadar canım çıkıyordu.

Babamın eve yine bir kadın attığını düşündüm ilk basta. Sesi gelmiyordu çünkü. Büyük ihtimalle kendi odasina çekilmişti.

Resmi bitirmem ne kadar sürdüğü hakkında hiçbir fikrim yoktu. En sonunda bittiğinde yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu.

Ayağa kulaklığımı çıkarmadan kalktım. Odamı ezbere bildiğim için burada dolamak zor olmuyordu benim icin dolabına gidip kulakligimdaki şarkıya dudaklarımı kıpırdatarak eşlik ettim.

Umudumsun

Simsiyahken her yanım

Huzurumsun

Uçurumsun

Atlasam karanlığına

Adım unutulsun

Evim ol

Kurtar beni

Sonum ol

Dilerim ki

Dilerim ki asla caymazsın benim olmaktan

Dursun zaman

Kalsın yerim derinlerinde saklanan

Sönemezsin

İçimi yakan delip geçen

Ateş sensin

Onlar ne bilsin?

Sana çıksa keşke her yolum

Hayalimsin

Evim ol

Kurtar beni

Sonum ol

Dilerim ki

Dilerim ki asla caymazsın benim olmaktan

Dursun zaman

Kalsın yerim derinlerinde saklanan

Kaybolan bir ruh gibi

Kayıp gidersem de bul beni

Mahvolur da bitersem

Tut elimi

Dilerim ki

Dilerim ki asla caymazsın benim olmaktan

Dursun zaman

Kalsın yerim derinlerinde saklanan

Dilerim ki

Dilerim ki asla caymazsın benim olmaktan

Dursun zaman

Kalsın yerim derinlerinde saklanan

Dolu kadehi ters tut grubunun bir şarkısıydı.

Üzerimdeki her şeyi çıkarıp anamdan doğma bir şekilde çıplak kaldım. Kulaklığı en sonunda masanın üzerine birkatiğımda artık etraftaki sesleri duyabiliyordum.

Eşofman takımı alıp uzerime geçirdim. Mavi Yaren bütün kıyafetlerimi ayırmıştı yerlerine göre. Benim de işim bu sekilde daha kolay oluyordu.

Yatağıma geçip oturur iken girtlaktan gelen bir nefes sesi ile yerimde buz kestim.

Odamda benden başka biri vardı.

BÖLÜM SONU