Evde resmi bitirmek için çaba şart ediyordum. Babam gelir gelmez resim çizme işi benim için bitecekti çünkü babam asla izin vermezdi. Emindim buna.

O gelmeden de odama gidip kapımı kitlemem gerekiyordu. O kapıyı şağlamlaştırmam gerekiyordu aynı zamanda.

Resim çok uzun sürmüştü. En sonunda mecburen kalkıp odama gittim. Gidehrken çarpmamak için ellimi kaldırarak hareket ediyordum. İnsanın gözünün görmemesi hayatı eksilerde başlatıyordu. Aynı zamanda konuşmamak iyice hayatımı dibe vuruyordu.

Odamın kapısına dokundum. Üzerinde olan kırıklar sayesinde bu odanın benim olduğuna emin olabildim. Kapının kulbumu da açıp içeri girdim. Girer girmez kapımı kitledim ve dolabımı itekleyerek kapının önünü kapattım.

Babam alkollü iken ne yapacağı asla belli olmayabilirdi ve bu beni geriyordu. Hemen resmime devam etmek için çalısma masama gittim. Giderken ayağımı çarptım nereye olduğu hakımda gram fikrim yoktu. Ama kulaklığımı taktım ve şarkı esliğinde çizimime devam ettim.

Çizmem gereken resmin çoğunu bitirmiştim. Evet ben göz görmese de resim çize bilyordum. Bunu nasıl yaptığım hakkında hiçbir bilgim yoktu ama yapabilmek güzeldi.

Resmin sadece üst kısımları kalmıştı. Kalemlerin üçüne dokunarak kalın veya ince uçlu kalem olduğunu anlaya biliyordum. Tonlamaları da o şekilde yapıyordum.

Resmin bitirdiğim de bende bitmiştim. Kendimi geriye dogru atıp esnedim. Cidden fazlası ile yorulmuştum. Resmi özenle resim çantama koydum. Eşyalarımı da elim ile yoklayarak yerlerine koydum. Kulaklığımı da çıkardım. Onu da çantama atım ve kapıya yaklaştım. Kulağımı kapıya koyarak babam geldi mi onu kontrol ettim.

"Gelmeyecek baban." diyen ses ile anında kendimi geriye doğru attım. Odamda biri vardı ve ben sesini tanımıyordum. Babamdan korunmak için asla cebimden çıkarmadığım bıçağı çıkarıp açtım ucunu. "Salaklık etme Mavi Yaren. Kocanım ben senin. Genç yaşta dul kalma." dedi. "Burdayım Mavi Yaren ben. Yanlış yere bakıyorsun." dedi. Gelen seslerden yatağımdan kalktığını anladım. "Nereye bakıyorsun sen Mavi Yaren?" dedi. Sorgulayıcı bir ses tonuyla. Çenemi tuttuğunu his ettim.

"Bırak." dedim işaret dilli ile.

"Konuş anlamıyorum seni." dedi. Konuşamıyordum ki ben.

"Konuşamıyorum." dedim ağzımı oynatarak.

"Cidden anlamıyorum seni. Konuş. Ve neden yanlış yere bakıyorsun?" dedi. Ellerim titriyordu korkudan. Şu anda beni anlamıyordu. Elini çektim çenemden ve kağıt kalem aldım masadan. Üzerine yazı yazıp ona verdim.

"Konuşamıyorum. Aynı zamanda göremiyorum. Kimsin sen?" yazdım kağıda. Yine dibime girmişti.

"Ne demek konuşamıyorum? Göremiyorsun? Konuşup göre biliyordun sen?" dedi.

"Kimsin sen?" dedim ağzımı oynatarak. Uzaklaşmaya çalıştım biraz ondan ama bu imkansızdı.

"Karımsın sen benim. Seni almaya geldim." dedi. İyice dibime girmişti. Titriyordum.

"Yalvarırım dokunma bana." dedim ağzımı oynatarak. Ağız okumayı bilip bilmediğine emin değildim.

"Mavi Yaren neyin var senin?" dedi. Cidden tanımıyordum onu. "Neden titriyorsun bu kadar?" dedi. Gözümden yaşlar dökülüyordu. Sildi. "Ağlama." dedi. "Baban verdi seni bana. Evliyiz şu anda senle. Karımı da almaya geldim. Bu evde kalamazsın." dedi.

"Yalan söylüyorsun." dedim ağzimi oynatarak.

"Mavi Yaren sen ne diyorsun? Evliyiz biz seninle. Kimliğinde benim soyadımı taşıyorsun." dedi. Kafamı iki yana salladım. "Ben iki aydır evliyim kızım senle kafayı mı yedin sen? İki aydır benim soyadım yazan kimliği kullanıyorsun." dedi sinirli bir sesle.

"Tanımıyorum seni." dedim ağzimi oynatarak.

"Baban söylemedi mi sana?" dedi şaşkın bir ses ile kafamı iki yana salladım. "Sen kendi isteğinle evlenmedin yani benim ile?" dedi yine kafamı iki yana salladım. "Benle evlenmek şartı ile para da almadın?" dedi yine kafamı iki yana salladım.

"Yemin ederim bilmiyorum kim olduğunu." dedim.

"Kimliğin nerede senin?" dedi. Az önce hazırladığım sırt çantasını gösterdim. Fermuar açılma sesi geldi. Sonra bir şeylerin yere duşme sesi falan. En sonunda aradığı şeyi buldu anlaşılan çünkü bana doğru gelen ayak seslerinden anlamıştım. "Benim soy adım yazıyor burada Mavi Yaren Başaran." dedi. Çatık kaşlarım ile ona baktım. "Evlisin benim ile. Ve benimle geliceksin gidiyoruz." dedi elimi tuttu. Kafamı iki yana salladım.

"İnanmıyorum sana." dedim ağzımı oynatarak.

"Saat sabahın yedisi oldu Mavi Yaren. Okula giderken sor birine. Ne yazıyor diye. Okul çıkışı da alacağım seni. Giy kıyafetlerini bekliyorum. Okula bırakacağım." dedi. Yine kafamı iki yana salladım. "Yarisman yok mu senin bugün? Geç kalacaksın karıcım." dedi. Elini yanağıma koyunca gözümden bir damla daha yaş düştü.

Göz yaşlarımın geçtiği yerden öptü. Yani dudağıyla göz yaşlarını sildi. İttim onu göğsünden. O ise kımıldamak yerine dudağımı öptü. Göz yaşlarım daha hızlı akmaya başladı. "Karşılık ver yoksa arkadaşını öldürürüm." dedi dudağını dudağıma değiyordu. "Öldürürüm Alev'i." dedi. Kafamı iki yana salladım. "Alev'in ölmesi mi yoksa senin beni öpmen mi Mavi Yaren?" dedi.

"Onun bir suçu yok." dedim ağzımı oynatarak.

"Suçu senin ile arkadaş olması olsun istemiyorsan öp beni Mavi Yaren." dedi. Kendisi öpmeye başladı. Gözlerimden yaşlar düserken bende ona karşılık verdim. On saniye sonra kendim ayrıldım. Ama ona yetmemiş gibi kendisi tekrar çenemi tutarak öpmeye başladı. Karşılık vermeden bekledim. Ama dudağımı ısırdı ona karşılık vermem için. Aynı zamanda belindeki elini sertleştirdi. "Arkadaşının ölümünü kendi ellerinle yazıyorsun Mavi Yaren." dedi. Tekrar öpmeye başladı. "Ben senden ayrılana kadar öpeceksin." dedi sert bir sesle. O beni öptü ve ben karşılık verdim. Gözümden yaşlar düşüyordu. Umursamadı ama bunu. En sonunda kendisi ayrıldı dudağımdan. "Seni öpmekten ileriye sen istemediğin sürece gitmem." dedi ve yanağıma bir öpücük bıraktı. "Çok özledim seni." dedi sadece.

"Tanımıyorum seni." dedim.

"Tanıyorsun." dedi sadece. Sustu. Odadan çıktı.

BÖLÜM SONU