@yaren_yasar11
|
Yazarın Anlatımı ile Her seferinde kızın üzgün yüzünü gördüğünde Riccardo'nun içinden birşeyler kopuyordu. Gözünden düşen damla bile öldürüyordu. İçi acıya acıya kızı cezalandırıyordu. Cezalandırdığı kişi kendisi miydi yoksa kız miydi? Bu soruyu kendine de soruyordu. Cevap yoktu ama kendisinde de. Bilmiyordu. Kendi cani da onun canı yandikca acıyordu. "Aptal." Diye söylendi. Kendine kızıyordu. Yine ve yine kendine kızıyordu. Kendine bir sigara yaktı. Digara paketine baktı. Çok falza sigarası kalmamıştı. Yukarda üst katta sigarası olduğunu biliyordu. Ama şu anda ev ona dar geliyordu. Sigarayı almak için birini de yollayabilirdi. Ama kendisi gitmek istedi. Bahçeden çıkmadan önce silahını kontrol etti. Daha sonra ise aklına gelen detay ile olduğu yerde durdu. Kız geldiğinden beri hiçbir şey yememişti. Ve bunu daha yeni fark ediyordu. "Geri zekalı." Diye söylendi bu seferde kendi kendine. Zaten bu sözleri ona kendinden başka kimse söylemeye cesaret edemezdi. Bedeli net ölüm olurdu. "Geleli neredeyse 4 gün olmuş sen mal gibi yeni fark ediyorsun yemek yemediğini." Dedi sinirle. Mutfağa doğru yürümeye başladı. Arkasından Sofia'yı fark etmemişti ilk başta. Daha sonradan fark etmişti. Arkasına dönüp çatık kaşları ile kıza baktı. "Riccardo." Dedi Sofia yakalandığını düşünerek. Riccardo'yu izliyordu. Aklından binlerce şey geçer iken Riccardo'nun kendi kendine söylediği her şeyi duymuştu. Kızı öldürmek için çabalayacaktı. Kesinlikle kızda olan her neyse Riccardo'yu etkilemişti. Riccardo kıza aşık olmuştu ve sorun şu ki kesinlikle ondan kurtulmaliydi. Kız onun için tehlike oluşturuyordu. Aşık olduğu adamı elinden alıyor gibi düşünüyordu. Ama sorun şuydu ki Riccardo Sofia'nin değildi. Kendini Peri Kızına ait görüyordu. Kızın ölümüne sebep olacaktı. Kesinlikle kızdan kurtulmalıydı. Yoksa kiz sevdiği adamı tek hamlede elinden alabilirdi. Riccardo Sofia'ya bakmaya devame etti. "Birşey mi oldu?" Diye sordu direkt. Sofia'nın rengi atmış olduğu detayı gözünden kaçmamıştı. "Hayır olmadı." Dedi rahat görünmeye çalıştı. Başara bilmişti de. Yüzüne yalandan bir sevinçli bir ifade takındı. "Ya aslında senin ile sohbet etmeyi özledim. Sana söylemek için yanına yaklaşıyordum ama sen bir anda kalktin." Dedi. Riccardo kafa salladı. "İşim var." Dedi. Kendisi Sofia ile sohbet etmek istiyor muydu bilmiyordu. Bazen ona iyi gelen bir arkadaşı olarak görüyordu. Ama bazen de saçma sapan davranışlari olan bir ruh hastası olduğunu düşünüyordu. Bazen gerçekten çok garip davranıyordu. Ne yaptığını bilmiyor gibi davranıyordu. "Ne işi?" Diye sordu Sofia. Kızın yanına gittiğinin farkındaydı. Riccardo kızı düşler ve yanına gider iken yüzünde olan mutluluk ve gözünde olan aşkı Sofia defalarca gördüğü için biliyordu. Kendisi fazla iyi bir gözlemciydi. Kendinlikle istediği zaman istediği gibi davrana biliyordu. Yada bir kişinin bazen tek bakışta ne olduğunu anlaya bilmiyordu. Ama Riccardo'yu hiç bir zaman tam anlamı ile anlamıyordu. Gözleri her zaman buz gibi bakıyordu. Bebeğe ve Peri kızının yanında ve Peri kızının ona bakmadığı her anda o buz gibi bakışlarını yumuşatıyor içindeki duyguyu dışa vuruyordu. Ama kızın ona baktığı her anda yine ama yine buz gibi bakışlarına bürünüyordu. Sofia o bakışların sahibi olmak herşeyden çok istiyordu. "Ne zamandır beni sorgular oldun Sofia?" Diye sordu Riccardo. Kafasını hafif yana eğerek buz gibi bakışlarını kızda sabitledi. "Hangi sıfat ile beni sorguluyorsun ki?" Dedi bu seferde. "Öyle demek istemedim." Dedi kız acele ile. Ellerini havaya kaldırmıştı. "Seni sorgulamam ben." Dedi. Kendini açıklamak için çabalıyordu. "Seni neden sorgulayım?" Dedi. "Bende onu sorguluyorum." Dedi Riccardo. Elini havaya kaldırıp tek parmağını tehditkâr bir şekilde kıza salladı. "Aklından bile geçirme." Dedi. Sofia bir an geriye doğru korku ile adım atma isteğine zor hakkım oldu. Gerçekten Riccardo korkulması gereken bir adamdı. Riccardo kendisi geriye doğru bir adım attı ve direkt olarak oradan uzaklaştı. Acil olarak Peri Kızı'na sarılma isteği vardı ama kıza sarılmayacağını kendisi de bilmiyordu. Zaten o sarılmak istese de asla ama asla kız istemezdi. O sırada annesinin katili ne mi yapıyordu? Lavinia'nın kuyusunu kazıyordu. O kızı öldürecekti. Bunu kendisi değil Riccardo'ya yaptırmaktı amacı. Amacına ulasa bilir miydi? Riccardo mutfağa girdi. Kızın neler sevdiği hakkında hiçbir fikri yoktu. Ne yer ne yemez bilmiyordu. "Birşey mi istediniz?" Diye sordu mutfakta olan tatlı kadın. Direkt olarak Riccardo'ya bakıyordu. Kadın Riccardo'nun daha önce bu katta geldiğini bile bilmiyordu. Uzun zamandır burada çalışmasına rağmen kadın Riccardo'nun mutfağı girdiğini hatırlamıyordu. Riccardo etrafa hızlıca bir göz gezdirdi. Kızın Ne yiyip ne yemeyeceğini düşünüyordu. İnsanların çoğunun sevdiği şeyleri bir sofra haline getirip kıza servis etirmeyi düşündü direk. "Bir kahvaltı masası falan hazırlayın. Ya da ne bileyim kızın karnını doyurmak için bir yemek." Dedi Riccardo. Kadın anında kafa salladı. Riccardo kahvaltı masası hazırlayın dediğinde şaşırmıştı. Genelde Riccardo kahvaltı olarak bir sigara paketi bir de kahve içerdi. Haddinden fazla sigara içiyordu. Bunun kendisi de farkındaydı ama kendine engel olamıyordu. Canım ne zaman bir şey sıkılsa direkt olarak elini sigarasına atıyordu. Sigara her zaman onun yakınlarında bir yerlerde oluyordu. Odasındaki çekmecede birden fazla paket sigarayı bir araya getirmişti. Oradaki sigaraları sadece sigarasız kalmamak için çekmecede bulunduruyordu. Daha önceden ağzına ne sigara ne de herhangi bir şekilde alkol alan -alsa da şu anda olduğu kadar alkol kullanmayan- biri olan Riccardo babasının ölümünden sonra kendini sigaraya ve alkole boğuyordu. "Tabii efendim. Hemen hazırlıyorum. Başka bir isteğiniz var mı?" Diye sordu kadın. "Bana da bir kahve hazırlyın." Dedi ve Riccardo arkasına döndü. "Üst katta benim odamda olurum. Yemek hazır olduğunda gel çağırırsın." Dedi Riccardo. Daha sonra mutfaktan çıkıp merdivenlere doğru çevirdi adımlarını. Kendi odasına yani peri kızının yanına gidiyordu. Her seferinde bunu yapmaktan nefret etse de önce kızı kırıp daha sonra yine soluğu kızın yanında alıyordu. İki seferdir böyle oluyordu. Arman'a bakarken peri kızının gözünde bir korku vardı. Riccardo bunu çok net bir şekilde görmüştü. Gözlerindeki şey kesinlikle ölüm korkusuydu. Riccardo Arman'ın oraya gitmemesi konusunda kesinlikle uyarması gerektiğini fark etti. Sadece onun değil herhangi birinin o odaya girmemeliydi. Önüne gelen herkesi kız katil tarafından kovalandığı için kız fazlasıyla korkuyordu. Ricardo'nun düşüncesine göre katilin kim olduğunu Lavinia biliyordu. Onunla bir işbirlikçi olduğunu düşünüyordu hatta. Onun teorisine göre Lavinia bir şeylere yanlış yapmış ve adam tarafından öldürülme emri verilmiş olduğunu düşünüyordu. Çok saçma bir düşünce olsa da Riccardo insanlara güvenmemeyi küçük yaşta kafasına vura vura öğretilmiş bir insandı %100 masum olduğunu öğrenene kadar Ricardo Lavinia'ya bu şekilde davranmaya devam edecekti. Hala aklında olan bir soru vardı. Gerçekten cezalandırdığı kişi kendisi mi yoksa Lavinia mı kendisi de çözemiyordu. Kıza her kötü davrandığında içinden bir şeyler yüzüne yansıtmasa da kopuyordu. Yüzündeki duyguları maskeleme özelliğini kesinlikle babasından almıştı. En sonunda odaya çıktığında odanın kapısını yavaşça araladı. Ve o anda birşey fark etti. Yatak dağılmış ve yatakta Lavina yoktu. Onun yerini kan gölü olan yataktan başka birşey yoktu.
|
0% |