13. BÖLÜM: AYRILIK

Bazı günler vardır. O günleri hayatımızın sonuna kadar unutamayız. Bazıları için bu günler güzel anılar içerse de bazılarımız için acı içerir.

Ben şuan böyle bir sürü gün yaşamıştım. Bu bir sürü günü sadece 5 günde yaşamıştım. Önce annem gitmişti. Sonra Emir'le tanışmıştım ve onunla bir sürü güzel anı yaşamıştım. Melisa bana kötü davranmıştı ve ilk defa kötülükle karşılaşmıştım. Ama her şeye rağmen bir sürü güzel anı yaşamıştım. Ama bugün iki duyguyu aynı anda yaşıyordum. Hem çok güzel anlar yaşıyordum hem de yavaş yavaş ayrılığa gidiyordum.

Ayrılıklar ve vedalar arasındaki farkı bilir misiniz? Ayrılıklar bir kişiyi hayatımızın geri kalanında tekrar göreceksek olur. Vedalar ise o kişiyi bir daha görmeyeceksek. Biz Emir'le ayrılık yaşıyorduk. Çünkü biliyordum. Bu bir veda değildi. Emir'i bir daha görecektim. Çünkü bunu bana Emir söylemişti. "Seninle tekrar karşılaşacağız kar tanesi" demişti.

Bazen bazı kişilerin söylediği sözlere koşulsuz inanırsınız. Çünkü o insanda güveni tatmışsınızdır. Emir benim annemden sonra ilk güvendiğim kişiydi ve sonsuza kadar öyle kalacaktı. Çünkü benim en imkansız anımda gelmişti. Bir daha kimseye güvenemeyeceğimi hissettiğimde onunla karşılaşmıştım ve Emir bana güven duygusunu hissettirmişti.

Emir'le şimdi ayrılsak bile hayatın bizi tekrar birleştireceğini biliyordum.

Şimdi Emir'le birlikte oturmuş, doğum günü pastamı yiyerek sohbet ediyorduk.

"Peki sana ilk kar tanesi dediğimde ne hissettin?"

Düşünmeye başladım.

"İlk defa adım Berfu olduğu için mutlu oldum. Kar tanesi olmak beni mutlu etti."

"Şimdi sıra sende kar tanesi."

Emir'le yaklaşık yarım saattir sırayla birbirimize sorular soruyorduk. Ben Emir'in sorularına cevap verirken, Emir'de benim sorularıma cevap veriyordu.

Soru sorma sırası bendeydi. Aklıma gelen ilk soruyu Emir'e sordum.

"Beni görünce ne hissettin?"

Emir düşünmeye başladı ve kısa bir süre sonra konuşmaya başladı.

"Seni ilk gördüğümde güvende olduğumu hissetmiştim. Bu güven bana evimde gibi hissettirmişti. Senin gözlerine bakmak bana evimde gibi hissettirmişti. Ama sonra..."

Emir cümlesini bitiremeyince konuşmaya başladım.

"Sonra?"

"Sonra bir duygu geldi. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak gibi bir duygu. Seni daha ilk gördüğümde annem bana ilk bahsettiğinde bir gün ayrılacağımızı biliyordum ve biz ayrılırsak bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Seni bir daha göremeyecektim. Seni yalnız bırakmak beni çok üzdü. Çünkü sen bir kar tanesi kadar hassassın kar tanesi. Sen bu dünyada tek başına nasıl yapacaksın diye düşündüm. Hayat sana bunları yaşattı diye hayata çok kızdım. Ama bir yandan da mutlu oldum. Çünkü hayat bizi bir araya da getirdi. Bir araya getirdi ama ayrılmak zorundayız."

Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.

"Biz şimdi ayrılıyoruz Emir ama tekrar karşılaşacağız. Bunu bana sen söylemiştin. Tekrar karşılaşacağız demiştin."

"Her ne olursa olsun tekrar karşılaşacağız kar tanesi. Dünyanın neresinde olursam olayım seni bulacağım. Yarın bir araya gelemesek bile ertesi gün geliriz. Hep umutla birbirimizi bekleyelim ve her zaman birbirimizi arayalım. Söz mü?"

"Söz Emir. Her zaman seni bekleyeceğim ve her zaman seni arayacağım."

Sonra ikimizde sustuk. Belki yarın karşılaşamayacaktık ama her ne olursa olsun birbirimizi bulacağımıza dair söz vermiştik. Umudumuzu asla kaybetmeyeceğimize dair söz vermiştik. Çünkü biliyorduk umudumuzu kaybedersek bir daha bir araya gelemezdik.

Hayat da böyle bir yer değil mi kar tanesi? Söylesene sende umutla bir şeylerin gelmesini beklemiyor musun? Bu belki özlediğin biridir, belki sevdiğin biri yada beklediğin bir andır. Ama sakın umudunu kaybetme. Çünkü beklediğin her neyse gelecek. Belki uzun sürecek belki kısa ama umudun bitmediği sürece beklediğin her neyse gelecek.

Selin ablanın yanımıza gelmesiyle ikimizde ona döndük. Selin abla koltukta ortamıza otururken konuşmaya başladı.

"Ne yapıyorsunuz çocuklar?"

"Oturuyoruz annecim."

"Çocuklar birazdan ayrılmanız gerekiyor. Yarım saate Berfu'nun yetimhaneye gitmesi gerekiyor."

"Hemen mi anne?"

"Evet oğlum. Saat 12'den önce orada olması gerekiyor."

Selin abla ikimizin de üzgün olduğunu anlamış olacak ki konuşmaya devam etti.

"Ama yine bir araya geleceksiniz. Berfu'nun hafta sonları bize gelebilmesi için elimizden geleni yapıyoruz."

"Polis amcalar kabul eder değil mi anne? Bu hafta sonu gelir Berfu?"

"Bilmem oğlum. Hemen gelebilir mi bilmiyorum ama Berfu gelmezse biz onun yanına gideriz."

Emir bana döndü ve konuşmaya başladı.

"Sen gelmezsen ben senin yanına geleceğim kar tanesi."

"Tamam Emir. Ben sana söz verdim zaten. Her zaman seni bekleyeceğim."

Kısa bir süre hepimiz sessiz kaldıktan sonra Selin abla konuşmaya başladı.

"Berfucum eşyalarını toplamaya gidelim mi?"

"Olur Selin abla"

Emir salonda oturmaya devam ederken bizde Selin ablayla kaldığım odaya gittik. Beraber eşyalarımı toplamaya başladık. Kısa bir süre sonra eşyaları toplamamız bitince Selin abla yatağın üstüne oturdu ve konuşmaya başladı.

"Berfucum sana söylediklerimi hatırlıyorsun değil mi? Senin buraya gelmen için elimizden geleni yapacağız. Söz veriyorum. Sen sakın korkma. Biz seni hep görmeye geleceğiz. Orada bir abla var. Arzu abla. O bizim tanıdığımız sana yardımcı olacak. Her zaman yanında olacak senin."

Selin abla benim konuşmamı bekledi ama ben bir şey söylemeyince konuşmaya devam etti.

"Orada arkadaşların olacak. Emir'le seni aynı okula yazdırırız. Beraber arkadaşlarınız olur."

Selin abla konuşmasını bitirince derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.

"Selin abla polis amcalar buraya gelmeme izin vermezlerse yada bir daha karşılaşmazsak her şey için teşekkür ederim. Beni her zaman korudunuz."

"Sende artık benim bir kızımsın Berfucum. Tabii ki seni koruyacağım. Buraya gelmen içinde her şeyi yapacağız. Sen sakın korkma tamam mı? İnsanları duyma. Senin hakkında da kötü şeyler söyleyecekler sakın üzülme. Sen annenin güçlü kızısın her zaman güçlü olacağına eminim."

Selin abla cümlesini bitirince Selin ablaya sıkıca sarıldım. Oda bana sarılırken konuşmaya başladım.

"Her şey için teşekkür ederim Selin abla. İyi ki varsın"

"Ben de teşekkür ederim kızım. Sende iyi ki varsın."

Kısa bir süre Selin ablayla sarıldıktan sonra Selin abla konuşmaya devam etti.

"Hadi bakalım. Emir'le vedalaşın. 15 dakikaya çıkacaksınız."

"Tamam Selin abla"

Odadan çıktım ve salona doğru yürümeye başladım. Salona gelince Emir'in koltukta oturduğunu gördüm. Hemen koltuğa oturdum. Emir beni görünce hemen konuşmaya başladı.

"Topladın mı eşyalarını kar tanesi?"

"Evet Emir. Artık vedalaşma zamanımız geldi."

"Hemen mi gideceksin?"

"15 dakika sonra çıkacakmışız. O yüzden hemen vedalaşalım olur mu?"

"Ama ben seninle vedalaşmak istemiyorum kar tanesi. Ben seni bırakmak istemiyorum. Gitmesen olmaz mı?"

"Olmaz ki Emir. Polis amcalar oraya gitmemi söylediler."

Kısa bir süre bekledikten sonra konuşmaya devam ettim.

"Emir Selin abla dedi ki buraya gelmem için her şeyi yapacakmış. Hatta aynı okula gidecekmişiz."

"Ya gelmezsen kar tanesi. Ya bir daha karşılaşamazsak."

"Karşılaşacağız Emir. Hani umudumuzu kaybetmeyecektik."

"Umudumu kaybetmedim ama bir gün karşılaşmama ihtimalimiz beni çok korkutuyor."

"Karşılaşacağız Emir. Söz verdik. Birbirimizi arayacağız ve bulacağız."

"Seni çok özleyeceğim kar tanesi."

"Bende seni özleyeceğim Emir. Ama birbirimiz her özlediğimizde mor kurdelelerimize ve arabalarımıza bakarız. Olmaz mı?"

"Ben hep bakıyorum kar tanesi. Ama ben seni yanımdayken bile özlüyorum sen yokken dünyalar kadar özleyeceğim. Sen yokken çok sıkılacağım. Arkadaşım olmayacak konuşacak kimsem olmayacak. Keşke hep burada kalsaydın kar tanesi."

Aklıma gelen düşünceyle ayağa kalktım ve konuşmaya başladım.

"Bekle Emir geliyorum hemen"

Koşarak kapının oraya gittim ve valizimden ayıcığımı çıkardım. Hemen ayıcığıma sıkıca sarıldım ve ayıcığıma eğilip konuşmaya başladım.

"Artık yeni bir arkadaşın var ayıcık. Şimdi seni onunla tanıştıracağım."

Koşarak salona gittim ve koltuğa oturup Emir'e döndüm. Emir bana şaşkın şaşkın bakarken konuşmaya başladım.

"Bu ayıcık benim bebekliğimden beri tek arkadaşım. Her şeyimi bu ayıcığa anlatıyorum. Korktuğumda sarılıyorum. Artık senin arkadaşın."

"Bana mı veriyorsun?"

"Evet. Ben artık bana aldığın kar küresi ve arabayla mutlu oluyorum. Sende benim ayıcığımla arkadaş olabilirsin."

"Ama bu senin bebeklik oyuncağın, ayıcığı çok sevdiğini söylemiştim."

"Seviyorum ama artık benimle çok arkadaş oldu. Birazda seninle arkadaş olsun."

"Emin misin kar tanesi?"

"Eminim Emir. Ayıcıkla tanışmak ister misin?"

"İsterim."

Emir'e ayıcığı uzattığımda Emir ayıcığı elimden aldı ve konuşmaya başladı.

"Merhaba ayıcık..."

Hemen sonra bana döndü ve konuşmaya devam etti.

"Adı ayıcık mı kar tanesi?"

"Ben ayıcık diyordum ama sen istediğin ismi koyabilirsin Emir."

"Bende ayıcık diyeceğim."

Hemen sonra Emir tekrar ayıcığa döndü ve konuşmaya devam etti.

"Merhaba ayıcık. Ben Emir. Sen kar tanesinin arkadaşıymışsın ama kar tanesi seni bana verdi. Artık senin arkadaşın benim. Kar tanesi bize geldiğinde hep beraber sohbet ederiz. Ama kar tanesi yokken beraber sohbet ederiz. Olur mu?"

Emir konuşması bitince ayıcığa sarıldı. Hemen sonra bana döndü ve konuşmaya başladı.

"Çok teşekkür ederim kar tanesi. Çok mutlu oldum. Artık ortak bir arkadaşımız var."

Emir bana gülümsediği sırada bende ona gülümsedim.

Kısa bir süre sonra Selin abla salona girince ikimizde ona döndük.

"Berfucum hadi montunu giyelim. Emre amcan konuştu, seni bekliyorlar."

"Tamam Selin abla. 5 dakika daha Emir'le konuşabilir miyim?"

"Tamam kızım. Ben kapının orada seni bekliyorum."

Selin abla salondan çıktığında Emir'e döndüm ve konuşmaya başladım.

"Emir bir gün tekrar karşılaşacağız. Belki yarın belki de başka bir gün. Sakın umudunu kaybetme. Tamam mı?"

"Yarın yine karşılaşacağız değil mi kar tanesi?"

"Bilmem Emir. Karşılaşmasak bile yıllar sonra yine seni arayacağım. Sende beni ara. Olur mu? Birbirimizi bir gün bulacağımıza eminim. Sen de emin ol."

Emir konuşmayınca zamanın az kaldığını anlayıp konuşmaya devam ettim.

"Eğer karşılaşmazsak her şey için teşekkür ederim Emir...Sen annemden sonra güvendiğim tek kişi oldun. Seni ilk gördüğümde çok güzel bir ruhun olduğunu anladım. Ruhunun hep güzel kalacağına eminim. Beni unutma olur mu?"

"Ben seni unutamam ki kar tanesi."

"Bende seni unutamam Emir."

"Artık gitmem gerekiyor. Ayıcığa iyi bak olur mu?"

"Olur kar tanesi."

Emir daha fazla bir şey söylemeyince ayağa kalktım. Emir'in ayağa kalkıp bana sarılmasını bekledim ama Emir ayağa kalmayınca konuşmaya başladım.

"Kendine iyi bak Emir. Üzülme olur mu?"

Cevap vermesini bekledim. Kısa bir süre bekledikten sonra Emir konuşmayınca kapıya doğru yürümeye başladım. Kapının oraya gelince arkadan gelen sesle arkama döndüm.

"Kar tanesi bekle."

Emir koşarak yanıma gelince bana sıkıca sarıldı ve konuşmaya başladı.

"Sende kendine iyi bak kar tanesi. Korkarsan bilekliklerimize bak olur mu? Ben hep bakacağım."

Emir'in kolları arasında kafamı "Tamam" anlamında salladım. Emir konuşmaya devam etti.

"Sakın üzülme kar tanesi. Olur mu? Hep umutlu ol."

"Sende Emir. Umudunu asla kaybetme."

Kısa bir süre daha sarıldıktan sonra birbirimizden ayrıldık ve ne kadar istemesek de kapının oraya doğru yürümeye başladık. Selin abla bizi görünce konuşmaya başladı.

"Hadi bakalım çocuklar. Sarılın. Ondan sonra kapıyı açayım."

Emir'le birbirimize tekrar sarıldıktan sonra Emir konuşmaya başladı.

"Hoşçakal kar tanesi. Seni bekleyeceğim."

"Hoşçakal Emir. Ben de seni bekleyeceğim."

Selin ablanın yanına gittim ve konuşmaya başladım.

"Teşekkür ederim Selin abla."

"Rica ederim kızım. Sakın korkma. Tamam mı? Kendine çok iyi bak. Hep güçlü kal."

"Sende kendine iyi bak Selin abla. Hoşçakal."

Selin abla kapıyı açtığımda son kez Emir'e baktım. Hemen sonra kapıdan çıktım ve arabaya doğru yürümeye başladım.

Arabanın önüne gelince Emre amca arabadan indi ve beni arabaya oturttu. Hemen sonra tekrar şoför koltuğuna geçti. Son kez camdan dışarı baktığımda Emir ve Selin ablanın camdan baktığını gördüğümde araba yavaş yavaş uzaklaştı.

Son kez arkamı döndüm ve eve baktım.

Sonlar insanı üzüyordu. Bir şeyi son kez yapmak insanı paramparça ediyordu. Ama sonlar olmasaydı ilkler olmazdı değil mi? Belki şuan buradan gidiyor olmam başka bir şeylerin başlangıcıdır. Ama bu başlangıçlar güzel başlangıçlar mı yoksa kötü başlangıçlar mı bilmiyordum.

Belki sende bir sondasın kar tanesi. Ama unutma sonlar yeni başlangıçlar olabilir. Belki bir şeyin sonundasın ama o şeyin sonunda olarak başka bir şeyin başlangıcındasın. Unutma hiçbir şey sonsuza kadar sürmez. Her şeyin bir sonu vardır. Sonlar acıtsa da başlangıçlar her zaman mutlu eder. O yüzden sondasın diye üzülme çünkü yeni başlangıçların seni mutlu edebilir.

. 

. 

. 

Selam kar tanelerim. Yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Bu bölüm Emir ve Berfu'nun ayrıldığı bölümdü. Ama Berfu'nun da dediği gibi "Sonlar yeni başlangıçlardır." Bundan sonra Berfu'nun yeni başlangıçları olacak. Şimdi size bir soru sormak istiyorum. Sizce o yeni başlangıçlarda Emir ve Berfu'ya ne olacak?

Bu hafta biliyorsunuz ki yeni yıla giriyoruz. Hepinizin yeni yılını kutluyorum. Yeni yılda bütün umutlarınız ve hayallerinizin gerçekleşmesini diliyorum. Umarım bu yıl yapmak istediğiniz herşey gerçek olur. Bu yıl Ölüler Arasında:Mafya ile ilgili çok güzel haberler vereceğim size. Ama şuanlık kesinleşmeden söylemek istemiyorum. Bu yıl benim için çok güzel geçeceğine inanıyorum. Umarım sizin de yeni yılınız güzel geçer.

Bu arada söylemeden geçemeyeceğim. Pazartesi günü benim doğum günüm ve 18 yaşıma giriyorum. O kadar mutluyum ki...

Sadece sizinle paylaşmak istedim. Biliyorsunuz ki ben herşeyimi sizinle paylaşıyorum. Bunu da paylaşmak istedim. İyi ki varsınız ve umarım her daim benimle olursunuz. Sizi çok seviyorum. Sadece bilin istedim.

Bir sonraki bölüm 3 Ocak saat 20.00'da burada. O zamana kadar Umutla kalın. Kocaman öpüyorum. 😘