Güne daha başlamadan ürkütücü kabuslarla uyanmıştım yine..

o hiç bitmeyen ürkütücü kabuslar. Babamın annemi dövmesini görmüştüm yine. Yıllardır arasamda bulamıyordum o aşağılık herifi. Anneme yaptıklarından sonra onu illa bulacaktım tüm hayallerimi mahvetmişti..

En azından kurtulmuştum o aşağlıktan kendimi kurtarmıştım ama annemi kurtaramamıştım.. Bugün pazardı annemi ziyaret etme günüydü cennet kokulu annemin.. Her o babam olcak herifi bulamayınca annemin yanına gitmeye utanıyordum. Bir gün annemin yanına gidip "onu buldum anne için rahat olsun" demek istiyordum.

Bu düşüncelerle yataktan kalkıp kendime bir omlet yaptım. Omleti yerken aklıma Karun geldi ketçap..

Yıllar Önce..

Karun gidip bağırmaya başladı mahallede çığlık çığlığa.. Komşular onu görünce dikkat odağı olmuştu Karun onları Elfida'nın annesinin yanına götürmüştü. Bir sorun vardı Elfida yoktu.

Karun Elfidayı babasının kaçırdığını tahmin etmişti öylede olmuştu. Karun tüm gücüyle koşmaya başladı mahallenin her yerini biliyordu. Issız yerlere bakmaya başladı. Her yere didik didik bakmıştı fakat hiç bir yerde yoktu. Kafasının arkasında bir darbe hissetmişti.

Gözlerini açtığında biraz kafası arıyordu. Elleri ve ayakları bağlıydı hemen arkasındada Elfida'yı aynı şekilde baygın gördü. Elfida diye bağırmaya başladı. Elfida sonunda uyanmıştı."Ketçap senin ne işin var burda" burda diye sormuştu Karun'a "Başıma bela oldun mayonez" demişti. Karun'un babası Murat oğlunun yokluğuna endişelenip polisi aramıştı. Polisler Karun'un yerini tespit etmişti.

Bu şekilde aynı zamanda Elfida'yıda kurtarmışlardı. Fakat bir sorun vardı Mahmut orda yoktu. Karun'u babasına teslim etmişlerdi Elfidanın annesi ölmüş babasıda ortalıkta yoktu. Hiç bir akrabasıda yoktu.

O günden sonra Karun ve Elfida bir daha görüşmemişlerdi.

Günümüz..

Bunlar gelmişti aklıma ve gözlerim dolmuştu sanki hüzünle başlayıp acıya dönüşüyordu. O kadar az görüşmemize rağmen onu sürekli özlüyordum. Bu düşüncelerden çıkıp aklıma okula gitmem gerekti. Ünüversite son sınıftım doktor olacaktım.

Hemen hazırlanıp evden çıktım. Otobüse doğru hızlı hızlı yürüyordum ki birden ağzımda bir el hissettim sonrası kararatıydı.

Karun.

Camları kapalı balkonumda sigaramla keyifle oturuyordum ki telefonum çalana kadar. Arayan Baki'ydi küçüklük arkadaşımdı tek güvenebileceğim kişi oydu. "Abi kaçırdık kızı depoda" kısa bitirip "tamam geliyorum" diyip. Kapattım. O kızı kaçırmamın sebebi babasından dolayıydı kızın suçu yoktu sadece gözünü korkutcaktım.

Aceleyle depoya gidip "kız nerde" Baki'nin adamları kızı gösterdi. "Patron kız bu" dedi gururlu bir sesle. Ama bu o kız değildi. O kız sarışındı beyaz tenliydi. Bu kız kumraldı esmerdi ama çok değil ve çilleri vardı. Kızgın bir ifadeyle "Bu yanlış kız" dedim.

Ardından gözlerini açtı ne yapacağımı bilememiştim tanımıştım o Elfidaydı benim mayonezim onunda ketçapıydım..