Yine saka gibi bir sabaha daha uyandım, gerçekten nefret ediyorum sabahlardan.Yeni bir evdeyim,gerçek ailem oldukalarını söyleyen insanlarla birlikte.Hayatım çok değişik ben bile bazen yaşadıklarıma şaşırıyorum.

Kendimle konuşurken içeri annem olduğunu söyleyen kadın yani beliz hanım girdi.

"Günaydın kızım" ne günaydın be hiç cekimicem valla

"Hı hı günaydın"gün aydı ama ben aymadım.

Beliz hanım bana sarılmak için hamle yapmisken geri çekildim.

"Temastan hoşlanmam."

"Tamam kızım "Annemin gözlerindeki üzüntüyü görmüştüm 19 yıl önce kaybettiği kızına bir kere bile sarılamaması çok kötü bir şeydi.ama gerçekten bana dokunulmasını hiç sevmem elimde olan bir şey değil.

"Kızım yemek hazır, asaginda babanlar seni bekliyor.Üstünü giyinip aşagı in lütfen"dedi babanlar derken kaç tane babam var benim?

"Babanlar derken"

"Baban ve abinler yani"

"Ne abisi,birde abimlerim mı var"kaç abim var benim.

"Evet abinler 3 tane abin var."şaşkın gözlerle ona bakarken.

"Ve kahvaltı için seni bekliyorlar üstünü giyinip gel"dedi ve gitti.

Üstümü giyinip aşagı indim masada 4 kişi vardı.Ben geldiğimde abim olduklarini dusundugum 2 kişi ayağa kalktı.Masaya ilerleyip oturdum ve kahvaltıya başladım.Herkes bana şaşkı gözlerle bakarken"Niye ayakta duruyorsunuz,oturanıza"dedim.

Bozuntuya vermemeye çalışarak,beliz hanım konuşmaya basladı.

"Kızım abinlerle tanışmak ister misin"dedi."Hayır" dedim ve yemek yemeye devam ettim.

Beliz hanım sasırdı ve azsa olsa üzüldü ama yinede konuşmaya devam etti"İlk olarak baban murat"dedi adama baktimda 45 yaşlarında sık giyinimli bir adamdı."buda en küçük abin mert"dedi gösterdiği yere baktığımda 23'lü yaşlarda biri vardı."bu da ortanca abin Hakan "bu seferde 27'li yaşlarda biri vardı. 3 abim bir babam olması gerekiyordu ama masada ben dışında 4 kişi vardı ama sormadım çünkü umurumda değil ama beliz hanım yine konuşmaya başladı.

"Yukarda dediğim gibi 3 abin var sen farketmeden ama yine söyliyim en büyük abin yani Baran şu an yurt dışında daha sonra seninle tanıştırırım"dedi.Sanki tanışmak isteyen var tanışmak falan istemiyorum nerdeyse nerde beni ilgilendirmez. Beliz hanım beni göstererek

"Alin kızım kendini tanitsana"ilk önce ona baktım.

"Ben Alin"dedim. Beliz hanım devam etmem konuşmaya devam etmem için bana baktı,devam etmeyince sasirdi.Acaba ne dememi bekliyor sicilimi buraya mı dökeyim.

Yemek yemeğe devam ederken babam olan Murat konuşmaya basladı.

"İlk önce ailemize hoş geldin kızım seni uzun zamandır aradığımızı bilmeni isterim senin kaybolmanı hiç istemezdik ama bir kere oldu yapacak bir şey yok"dedi.Ben sanki kaybolmaktan çok memnun hayatinim hepsi sokaklarda geçti.Neler yaşadım ama yanımda kimse yoktu.

"2 olarak da bir şeye ihtiyacın olursa bana abinlere annene söyleyebilirsin."dedi tamam anlamında kafamı saladim murat bey biraz düşündükten sonra yine konuşmaya başladı.

"Yarın seni yazdırdım liseye gitmeni istiyorum biliyorum gitmek istemeyeceksin ama bu senin için önemli"dedi. Şok oldum eve geleli bir gün bile olmamisken ne lisesinden bahsediyorlardı.

"Ben liseye gitmek istemiyorum zaten hayatımın çoğu sokaklarda geçti okuma yazmayı da sokaklarda öğrendim gitsem ne olacak"

"Kızım lütfen bizim hatırımız için bir şey demeden kabul et istemezsen sonrasına gitmezsin zaten"dedi,diyecek birseyim kalmadı ne diye bilirdim ki.

~

Yemeğimi yiyip odama çıktım. Sofrada çok bir şey konuşulmamıştı. Ama benim için önemli olan tek şey yarın beni yazdırdıkları koleje gidecek olmamdı. Okula falan gitmek istemiyorum dedim ama anlamadılar. Beliz hanım kahvaltıdan sonra okul kıyafetlerimi getirdi. Sonra da gitti. Okulumun yarın 7.30'da başladığını öğrendim.Zaten abimler ve babam işyerine gitmişti.Annem yani beliz hanım bazen odama gelip birseye ihtiyaç olup olmadığını soruyordu. Günün çoğunu da telefona bakarak geçirdim. Akşam yemeğinde odamda yemek istediğimi söyledim. Beliz hanım biraz üzülse de belli etmedi ve tamam deyip yemeğimi odama gönderdi. Saat 9 olduğunda da uyumak için yatağa geçtim.

Düşüncelere dalmistim yarın okula gitmek istemiyorum. Okul hiç benlik değil. Zaten bu yaşıma kadar sokaklarda büyüdüm okuma yazmayı da sokaklardan öğrendim. okula gitsem ne olacak yani,en azından kendimi koruyabillirim laflarimi açık açık diyelim.Son olarak inşallah iyi geçer ve yeni ailem hakkımdaki gerçekleri ogremez öğrenirse gerçekten çok kötü olurdu.diye dünşündüm ve kendimi uyukunu kollarına biraktim.

Bilgilendirme:Alin küçüklugunden beri boksla ilgileniyor ve boksta çok yetenikli.bunun yanı sıra Alin bebekken kaçırılıp 3 yaşına kadar buyutulup sokalara birakimistir sokalarda bir kadın onu 7 yaşına kadar büyüktukten sonra vefat etmiştir,11 yil boyunca tek başına kalmıştır. Erkeklerden nefret eder bu yüzden masada babası ve abisine sarilmamistir.