Hepimiz arka bahçedeki büyük masanın etrafında toplanmıştık. Hayırlı olsun bakalım. Hatice yengem ve Bahar halam ötede Ebru’yla ilgileniyorlardı. Salak her şeyi dramatize ediyor. Nolmuş sanki hak ettiği sonu bulduysa. O sırada Alper abimle Caner abime gözüm kaydı. İkisi de gülmemek kendilerini zor tutuyorlardı. Alper abimle bakışlarımız kesişince evde görüşeceğiz bakışlarını attı. Eyvah! Aynen tam olarak ondan işte. Bittim, mahvoldum, sı… tövbe.

Dedem ve babaannemde masaya gelip başköşeye oturdular. Heh, şimdi ölümlerden ölüm beğenelim. Ben daha fazla dırdır çekemem beni direk asın. Geriye kalan yarışmacı arkadaşlara başarılar. Egemen bana bakıp kıkırdadı. Ona doğru fısıldadım. ‘’Komik olan ne? Dedemin sana bakışlarını görmüyor musun? Ne istiyorsun, yarım kalan işini tamamlamasını mı?’’

‘’Hayır,’’ dedi fısıldayarak. ‘’Sadece ortam çok komik. Gerçe, Feraye, Işın, Bartu, sen, ben ve Işın ceza alacağız. Sebepsiz yere. Ebru’nun şımarıklığı apayrı. Onu pohpohlayan Hatice yengeyle Bahar hala komik görünüyor. Bora’ya baka sinirli bir şekilde oturuyor Havla Mina ve Bulut’un kafasını şişiriyor. Neriman’la Irmak’a bak, ergen Muhsin’in sevgilisinden ayrılmasına üzülmesin diye teselli veriyor ki o bile çok saçma. Aşkın yaşı mı olur diyenlere sesleniyorum. Aşkın yaşı vardır. Ergenler ya da çocuklar âşık olmaz. Adamlar âşık olur. Kadınlar içinde o şekilde. Ilgıt amcayla Murat eniştenin Mecnun’la olan saçma diyaloğuna ve buna tahammül etmeye çalışan Feris’e değinmiyorum zaten. Lan, Yılmaz amca nerede? Aysel yengede yok. Lan iki arada bir derede şey yapmasınla-‘’ Egemen sözünü tamamlamadan arkadan birisi kafasına vurdu. ‘’Lan, hıyar! Senin valla topuğuna sıkarım. Sana ne lan benim aramdan deremden.’’

Kendimi tutamayıp amcam gibi sesimi kalınlaştırarak bağırdım. ‘’Aysel, silahımı getir, Aysel!’’ Yengem koşarak arka balkona çıktı. ‘’Ne oldu Yılmaz?’’ Diğerlerinden ufak tefek kıkırtılar çıkarken bağırdım. ‘’Aysel silah nerde bacım?’’ Yengem benim bağırdığımı fark etmemişti. E, haklı kadın kafa mı kaldı canım? ‘’Yılmaz! Oraya gelirsem bana bacım diyen ağzını yırtarım!’’

Amcam yutkundu ve beni göstererek bağırdı. ‘’Aysel, bu bağırdı. Bak valla.’’ Yengem yav he he, der gibi başını salladı. Ardından içeri girerken bağırdı. ‘’Akşam eve gelme.’’

‘’Nereye gideyim? Aysel,’’ amcam yalvarır gibi seslense de yengem içeriye girdi. ‘’Aysel!’’ Amcam sinile bana döndü. ‘’Beğendin mi ula yaptığını? Şimdi tabancam olacaktı da sıkacaktım topuğuna.’’

‘’Aysel, ta-‘’ bu sefer amcam bağırmıştı. Sözünü tamamlamadan yengem aşağı terlik fırlattı. Balkona çıkıp tekrar bağırdı. ‘’Bekle la, geliyorum aşağı. Görürsün sen şimdi tabancayı.’’

Amcam dedemin sandalyesinin arkasına geçti. ‘’Baba! Koru beni kurban olayım. Yer bu kadın beni.’’

Babaannem gözlerini devirdi. ‘’Aslan gibi yavrumu 8 yılda kedi yavrusu etti kadın. Ben seni böylemi yetiştirdim. Puh,’’

Faris amcam gülerken dedem ona da Yılmaz amcama geçirdiği gibi geçirdi. ‘’Gülme sen! Bir gelin getiremedin bana. Bir git artık karıya be! Kaçıyur misin, kaçıriyir misim? Bişi yap da artuk ula. Yeter!’’

‘’Evde kalmış zındıklar gülemez.’’ Dedi babam ima yaparak. Yazık la gitmeyin çocuğun üzerine. Aysel halamda geldiğinde ortam ciddileşti. Helvam sucuklu olsun. Çünkü neden olmasın?

‘’Evet, çocuklar. Düşündük, taşındık ve bir karara vardık. Hep beraber huzur içinde yaşamak çok güzel olurdu ama bazılarının aklı başına gelsin diye sürgün yapmaya karar verdik.’’ Dedi dedem.

"Ne?!" Dedik aynı anda.

Ilgıt amcam dedeme rulo şeklinde bir kâğıt uzattı. ‘’Evet, apartmandan ayrılan isimlerimizi açıklıyorum:"

Sanki bana Survivor programında.

"1.sırada Melin Turan. Eşyalarını topla, vedalaş ve doğru yaylaya.

2.sırada Egemen Turan. Eşyalarını topla, vedalaş ve doğru yaylaya. Ayrıca gözüme gözükme gebertirim.

3.sırada Bartu Turan. Nedeni yok canım öyle istedi bana bakma. Hala bakıyor, o gözlerini oyarım çocuğum. Neyse, eşyalarını topla, vedalaş ve doğal ortamına.

4.sırada Işın Turan. Seni göndermek istemezdim evladım ama sizin soyunuzu gönderdiğim için sende eksik kalma istedim. Eşyalarını topla, vedalaş ve köyden yaylaya göç.’’

Alper abim dedemin sözünü böldü. ‘’Yani bende sürgün edildim değil mi?’’

‘’Evet, zeki çocuksun sen. Bir daha lafımı bölersen ağzına çakarım çocuğum. Sende al eşyalarını defol git be!

5.sırada Gerçe ve Caner Acar var. Sizde toplanın, veda töreninizi yapın ve doğru yaylaya.

6.sırada Faris ve Feris. İkinci bir emre kadar oradasınız. Neden mi? Çünkü ben öyle istedim.

7.sırada ve son kişimiz olan ismi okuyorum. Okuyorum. Okuyorum. Okudum. Feraye. Kışkış evladım.’’

‘’Sizi gönderiyoruz diye özgürüz sanmayın. Yazdayız. Yazları oralar güzel olur. Ama siz hepiniz ikinci hatta bazılarınız üçüncü bir emre kadar orada. Mesela Egemen denen sümsük.’’

Egemen geriye doğru yaslanırken ellerini birbirine vurdu. ‘’Hayda, yine ban! Çattık iyi mi?’’

Dedem ters ters ona baktı. ‘’Ben sana çatacağum uşak bekle hele sen. Neyse, şartlara geliyoruz:

1.şart, mandırayı ve oradaki ekim, biçim, dikim, söküm işleriyle ilgileneceksiniz.

2.şart, iş yerlerini aksatmayacaksınız. Biz zaten kendi işletmelerimizi idare ederiz.

3.şart, yok ben burada yapamam, edemem gibi şeyler yok!

4.şart, evlerde dönüşümlü kalacaksınız. İki ev ve iki araba hakkınız var.

5.şart, kendi maddi ihtiyaçlarınızı karşılayacaksınız.

6.şart, tekne diyeceğim geleceksiniz, fırına diyeceğim geleceksiniz, kuaför, restoran, holding, pastane, postane, köy, merkez, yayla neresi dersem yapacaksınız.

7.şart, ne halt yerseniz yiyin, başınızı ciddi belalara sokmayın. Sokarsanız direk buraya gelin. Onun harici küçük işleri kendiniz halledin.

8.ve en önemli şart, ÖLMEDEN DURUN! Her hafta mutlaka da kontrole geleceğiz ona göre.

Hadi çocuklarım kolay gelsin. Sizlere güveniyorum.’’

Dedemin konuşması bittikten sonra hepimiz ayaklandık ve toparlanmak için apartmana girdik.