Her şey gizemli bir davetiye ile başladı.

Onun sayesinde kendimi keşfettim, yaşadığım çevredeki "insanlar"ın farkına onun sayesinde vardım.

Bu kadar yıkılacağımı düşünmedim.

Benim tek suçum; adıma gelen davetiye ile o partiye gitmekti.

Ben yeminliydim. O yeminliydi, onlar yeminliydi.

Diğerleri de yeminliydi.

Hepimiz yeminliydik ama hiç birimiz bu yemine uymuyordu.

Ben gökyüzünden gelen bir kızdım. Saçlarımı güneşten, tenimi buluttan, gözlerimi gökyüzünün maviliğinden almıştım.

Ben "öbürküler" in lideriydim.

O dışlanan toplumun lideri bendim.

Bir anda kendimi hiç tanımadığım insanların arasında, hiç bilmediğim mekânların önünde buldum. Bu döngü hiç değişmedi.

Taa ki onu görene kadar.

Eğer o davetiyeyi çöpe atmış olsaydım büyük ihtimalle hiçbir şeyi öğrenemeden yaşayıp gidecektim. Hatta belki de ölecektim.

"Öbürküler" gibi.

Ben Adelina, Adelina Jelavic. "Öbürküler" toplumunun odak noktası olmaya gidiyor, sizleri de hikâyeme davet ediyorum.

Gelmek isterseniz kapıyı 3 kere tıklatın, kapı açıldığında da gülümseyin ve çekinirmiş gibi yaparak içeri girin.

Çünkü ben öyle yaptım.

.

.

Bölüm Sonu

Yeni kurgu yeni ben diyelim mi o zamannnn