Ne kadar onemseniyorsunuz yada ne kadar değer görüyorsunuz?

Hayatın zorlu hengamelerinde ilerlemeye çalışıyorum hayatımı bir hiç gibi yaşamak istemiyorum okumak istedim yeteneğim vardı ressamlikta okusaydim belki bugün tasarımcı olabilirdim yada ressam ama olmadı ya hafızlık yada hiç denildi iyiligimi dusunuyolardi fazla koruyolardi bu çağın iklimine ayak uydurmak zordur her an bir korkuyla yaşıyor ailem çocuklarım kötü yola girmesinler yanlış yapmasınlar bende hayalimden vazgecmek durumunda kaldım belki hafızlık okursam bu sayede bir meslek edinebilirdim hani hiç okumamaktansa iyidir babında hayalim gözümde kaldı ama

Günlerden pazartesi 14 yaşındayım babam daha önce kuzenimin okuduğu ve hafız olduğu bir Kur'an kursuna yatırdı onunda tek hayali hafız olmamdi neyseki girdim yurda tanıştım hocalarimla ama bı sorun vardı hocalarım çok iyi kalplilerdi ama çokta sert neden ilk gelen öğrencilerde dahil olmak üzere bu kadar sert davraniyolarki anlıyorum bütün bunlar iyiligimiz için ama bu kadar sertlikte gurur kırıcı oluyor neyseki ailemle vedalastim ve bavulumu yatakhaneme götürdüm yerleşmeye başlarken bı yandanda ağlıyorum ailem gitti diye. yatakhane de 8 kişiydik sınıfta 19 yanımda annemin kuzenide vardı hiç sevmiyordum onu aynı sınıf aynı yatakhane ve çok sıkılmıştım neyse girdik ilk derse hep bir umutla bu günün bitmesini bekliyordum biran önce gece gelsin çünkü gecenin karanliginda aglamak istiyordum kimse görmeden ilk ders tanışma fasliydi Fatma hocamı ve arkadaşlarımı tanidim kimisi karstan kimisi hataydan kimiside Erzurumun ilçesinden kendi kendime düşündüm onlar bu kadar uzaktan gelmişken ben iki saatemi yanıyorum ama ne yapayım çocukluk işte ana kuzusuydum çok duskundum anneme ikinci ve üçüncü ders derken dersler bitti saat 13.30 olmuştu telefon sırasına girdim hızlıca aramak istedim ailemi çünkü merak ediyordum vardilarmi varmadilarmi diye ama ne yazikki arayamadim çünkü kursta 200 yüzüne ve 200 de hafız toplam 400 kişiydik çok ağladım o gün ısrarla hocanın yanına gittim.

Ben ailemi çok merak ediyorum iki dakikada olsa konuşabilir miyim lütfen diye

Tamam ama lütfen hocalara söylemeyin sonra bizim basimiz yaniyor verdiğimiz için

Tamam çok teşekkür ederim

Telefonunu veren kursun belletmeniydi yani yedek hoca ders calistiriyodu diğer hocalardan sonra neyseki konuştum ailemle çok agliyordum

Anne baba nasılsınız iyimisiniz vardinizmi memlekette üst üste sorular sordum çünkü yüreğim çok yanıyordu ne yapabilirimki kurs güzeldi fakat ben çok ozluyordum hergun ağlıyordum hergun konuşmama rağmen bu bana yetmiyordu.