Pazartesi gününden nefret ederdim çünkü benim deyişimle cehennem olan, içinde insan diyemeyeceğim varlıkların olduğu yere gelirdim,Okul.Oturmuş olduğum sırada uykulu gözlerle heyecanla birşey anlatan İkra'yı izliyordum her zaman ki gibi Alperen'e olan aşkından bahsediyordu"Ya Eda dinliyor musun beni!"yanağımı hafif tokatladığında ciğerlerimi derin bir nefes ile doldurup geri verdim ardından kurumuş olan dudağımı dilimle ıslattım,"Dinliyorum canım."dedim yüzümdeki yapmacık gülümsemeyle, Aysel Hoca'nın İkra'yı yanıma yerleştirmesi çok büyük bir hata idi...İkra tekrar konuşmaya başladığında oflayarak önüme döndüm fakat birşey dikkatimi çekti yan sıra boştu bu da demek oluyordu ki Alp ile Kayra gelmemişti,"İkra.","Efendim","Fark ettin mi...kaş göz işaretleriyle yan sırayı gösterdim...Gelmemişler bugün"İkra arkasını dönüp sıraya baktıktan sonra gülümseyerek bana döndü,"sevdiğini tek bekleyen ben değilmişim demek ki.", İkra'nın masada duran elini çimdikledim,"Sana kaç defa diyeceğim beni o çocukla yakıştırma diye!"sınıftaki uğultu fazla olduğu için neyse ki hoca konuştuğumuzu fark etmiyordu.İkra'ya dönüp sözlerime devam ettim,"Onun amcası dayımı aynı zamanda babanı öldürdü farkında mısın? bırak o çocuğun ismiyle ismimi aynı cümlede kullanmayı yanimda bile anmayacaksin onun ismini."bu nefret her geçen gün içimde büyüyordu,annemi o halde görünce,yengemi o halde gördükçe içim acıyordu,İkra'nın canını acittigimin farkındaydım ama bazı şeylerin farkında olması gerekiyordu yanlış mı yapıyordum doğru mu bilmiyorum,bu hayatta zaten bir şeyi doğru düzgün bildiğimi de sanmıyordum zaten, tenefüs zili çaldığında düşüncelerinden sıyrıldım,teker teker herkes dışarı çıktığında onları izledim.Sinifta sadece ben kalmıştım ve rahattım, başımı sıraya koyup uykusuzluğun gidermek üzere gözlerimi kapattım...

🕳️ 3. kişi anlatım olacaktır;

^

Tum okul konferans salonunda toplanmış müdürün diyeceklerini merak ediyorlardı.Fakat koskoca okulda sadece 2 kişi eksikti Eda ile Kayra."Alp sen Kayra'yi gördün mü?","En son sahadan çıktığımda o halen maç oynuyordu bilmiyorum,Eda da gözükmüyor o nerede?",İkra dudaklarını birbirine bastırdi ve iğne atsan yere değmez, tıklım tıklım olan konferans salonunda gözünü gezdirdi başını Alperen'in olduğu tarafa çevirdi,"Gözükmüyor,kesin sınıfta uyuyodur.",Alperen hemen lafa daldı,"E o zaman bende Kayra'yı bulayım nerdeyse Eda'yı alıp gelsin.",İkra gözünü fal taşı gibi açıp kurnaz bir gülümseme sergiledi,"Hayır, hayır...İkra'nın aklına yine bır fikir gelmişti...Bırak Kayra sınıfa gitsin Eda"da sınıfta zaten oturup kaynaşsinlar."ardından Alperen'e göz kirpti Alperen planı anlamıştı,ikiside ellerini birbirine vurdular,"Çak bir beşlik..."ikiside kikirdamaya başlamıştı, müdür kürsüye çıktığında herkes susmuştu ve müdürün iki dudağının arasından çıkacak lafı bekliyorlardı...

^

​​​​​​

Şimdiki Zaman;Eda Ulusoy;

Omzumu dürten biri vardı,beni uyandırmaya çalışıyordu ve ben uyandirilmaktan nefret ediyordum.Eger Bu kişi İkra ise yaşama ihtimali yoktu artık."Kalk!"gözlerimi hızla açıp kaşlarımı çattım,ardından başımi kaldırıp önümdeki sesin sahibine gözümü diktim,Kayra beni uyandırmıştı şaşırmıştım sebebi ise neden sınıfta ikimiz tek vardık? sınıf neden boştu?Kayra elini gözümün önünde salladiginda ona baktım,"hey!hala uyanamadin mi?","Sanane!"ses tonum oldukça sertti,"Sakin ol şampiyon birşey demedik."dedi iki elinide havaya kaldırıp."Çekil gözümün önünden!"elimle onu iteledikten sonra hızlı adımlarla kapıya doğru ilerledim,arkamda onun da adım seslerini duyuyordum.Yakinimda olduğunu hissederek adımlarımı daha da hızlandırdim,o ise benden daha önce davranarak kapıya vardı cebinden bir anahtar çıkarıp kapıyı kilitledi,çatık kaşlarımla ona baktım,"Embesil misin çocuk açsana şu kapıyı!"kaşlarini kaldırıp kafasını bir sağa bir sola salladı,"Dediklerimi yapacaksan tabii ki açarım.", sinirden gülmeye başladım aklı sıra benle oyun oynuyordu hadsiz,"Bana bak hadsiz herif aç şu kapıyı alırım ayağımın altına.",adımları bana doğru geliyordu.Olduğum yerde dik durdum,tam karşımda durduğunda dudağınin yanı yukarı doğru kıvrıldı bana alttan alttan bakıyordu, gözlerine bakabilmek için hafif başımı kaldırdım,"Nasıl alırsın ayağının altına,anlatsana." göz kırpıp ellerini göğsünde birleştirdi,aynı şekilde gözlerimi kısıp bende ellerimi göğsümde birleştirdim,"Mesela... Burdan çıktıktan sonra müdüre beni sınıfa kilitlediğini ve zorla beni burda tuttuğunu söyleyebilirim,taciz sayılır mı?"yüz ifadesi değişti,mavi gözleri,mavi gözlerime kilitlenmişti."Sen bilirsin...Ama bir Sır söylemek için seni burada tuttum."tek kaşımı kaldırıp ona baktım.Kulagima birşey söylemek için eğildi, sıcak nefesi boynumu yakıyordu.ürpermiştim ama garipti."Amcam yaşıyor."dedi kısık bir ses ile.Oldugum yerde donakalmistim,bedenim tek değil,kanım donmuştu,beynime kan gitmiyordu...

Amcam yaşıyor.

Adem ölmedi.

Dayımın katili ölmedi.

Yaşıyordu.

SELEMALEKUM😚

BÖLÜM NASİLDİİİİGGGHHHHGHHHHHGHHH🙃

BEN EDA İLE KAYRA'Yİ YAN YANA GETİRMEYİ COK SEVİYORUM COK TATLİS OLUYOLAR YA

soru and yorumss?👉🏻👉🏻