4.Bölüm

(İYİ OKUMALAR)

Sabah ard arda çalan telefon ile uyandım telefonu açmam ile ayaklanmam bir oldu çünkü ;

- alo!

- kimsiniz sabah sabah bu ne arda arda aramalar ya!

- Efm kusura bakmayın rahatsız ediyorum ama abiniz vuruldu.

Bunu duymama elim ayağım boşaldı tutunmak için tuttuğum duvarın yıkıldığını hissettim.

- efm beni duyuyor musunuz acaba?

- İyi misiniz hanım efendi?

Ard arda gelen sorular ile kendime geldim. Benim konuşmama izin vermeden konulmaya devam etti.

-Ben abinizin arkadaşı Uraz sizi almaya geleceğim numarama bulunduğunuz konmu atmanızı rica edeceğim sizi aldıktan sonra abinizin yanına geçeceğiz lila.

Telefonu kapatıp bulunduğum konumu attım toparlanıp hızla elime aldığım telefon ile merdivenlerden aşağı koştum elime aldığım ceket ve anahtarla evden çıktım kapıyı kilitleyip beklemeye koyuldum. Çalan korna ile arabaya ilerledim o kadar çok ağlıyordum ki göz yaşlarımdan etrafı göremez olmuştum

- Abim nerde ?

-İyi mi?

-Nasıl vuruldu?

-ŞU AN NERDEEE!

- Lila sakin ol araz iyi olacak bak şimdi kafan çok karışık sakin olmalısın abin sana her şeyi anlatır anladın mı beni şu an hastanede yatıyor.

Arabayı çalıştırıp son sürat hızle en yakın hastaneye geldik araba durduğunda koşar adımlarla hastaneye girdim ve arkamdan Uraz abinin de geldiğini biliyordum

Uraz abi bileğimden tutup asansöre bindirdi ve ardından 2. Kata basıp salin olmam için konuşmaya başladı. Ne dediği hakkında hiçbir fikrim yoktu, ailem gibi abimde kaybetmek istemiyordum eğer o giderse

Ben tek başıma ne yapardım Uraz abi beni asansörde çıkarıp ne ara odaya getirdi farkında bile değildim ama karşımda ayık bir şekilde bana bakan abimi hiç beklemiyordum ne zmaandna beri buradaydı bu nasıl uyanık olabilirdi?

Ağlayarak abime sarıldım iyi misin?, ne oldu sana?, abime sarılmam ile inlemesi bir oldu bende hemen geri çekildim.

Abim konulmaya başlayınca pür dikkat onu dinlemeye başladım.

- sana haber veremediğim için çok üzgünüm güzelim iş yerinde yaşanan araştırmada baskına uğradık bunu bizde bilmiyorduk.

- Sizde mi bilemiyoedunuz ağlamaktan konuşamıyor ve nefes alamıyordum.

- Abii sen genelde evde beni yanlız bırakmazdım. Ben seni evde bildim abi sabah aldığım telefon ile kalbimdurdu senin haberin var mııı!

Fazlasıyla bağırmışım ve sesim yüksek çıkmıştı.Başımın dönmesi ile son tekrar ettiğim şey ise

- Abi bende seni onlar gibi kaybetmekten çok korktum ve gerisi zifiri karanlık duyduğum şey abimin bağırmasıyla karışık inlemesi ve vucüdümda hissettiğim kollardı. ........

________

Aradan ne kadar zam geçti hiçbir fikrim yok ama hastanede gözlerimi açtım yaşadığım şey ile galiba travmalarım yavaş yavaş ortaya çıktı.

Abimi kaybetme korkusu ağır basmış ve vücudum adrenalin yüzünden kendini ayakta tutmamıştı... Arada sırada gözümde canlanan anılarım ve travmalarım bayılmakarıma sebebiyet vermişti.

Kendime gelmem ile ilk sorduğun kişi abim olmuştu, baş ucunda beni benkeyen Uraz abi ise abimin taburcu işlemleri için gideceğini abimin iyi olduğunu yan odada yattığını söylemişti.

ARAZIN ANLATIMI İLE

çalıştığım iş bir ajanlık işi idi bu işte bilgi öğrenip genelde aktarma yaparlar ama biz bu ajablığı bilgi birikimi için kullanırdık, bizim üyelerimiz de bize katılırdı.

Lila ile konuşmamın ardından baya zaman geçmişti yapılan işte ünlü bir adamın organ mafyası işine karıştığı hakkında bilgi almıştık ve bu bilgi ile yakından görmek için işimiz adamın bugünkü toplantısından bir delik çıkarmaktı.

Onların içine karışmak kolay olmuştu ama zor olan kısım ise ajan olduğumuz ortaya çıktığı için silahlı çatışma çıkması ile yaralanan kişin ben olmasıydı.

Önceden bir çok kez yaralanmıltım ama bu zehirli mermi her şeyi başa çevirmişti, yarıma gelen gurup ile çatışmanın içinden ayrılmamız ile hastaneye gitmemizdi,sıeun şu ki zehir o kadar hızlı yayılıyordu ki bilincimi kaybedip karanlığa yenik düştüm.

Gözümü açtığımda yoğun bakımdan çıkmış olduğumu bile yeni öğreniyordum. Zehir için çok uğraşılmış ve sonunda pan zehir ile önlenmiş olduğunu öğrendim.

Kardeşimin benim haberimi duyması ile yıkılacağunı biliyordum ve öylede oldu hastanede ben yatarken karşımda içler acısı abisinin gülü ağlıyordu, onu ağlattığım için kendime lanet etmiştim, küçük kız o kadar çok korkmuş ki benim minik kardeşim o kadar çok kormuştu ki gözlerinin önünde bayılınca sinir krizi geçirdiğimi ve beni tuttuklarını hatırlıyorum.... Gerisi zifiri karanlık......