34. Bölüm

Mantık olarak düşünüyorum eğer bu insanlara güvenmemiş olsaydım burda olmazdım değil mi?

Evet aynen öyle

Şimdi kahvaltı masasında bir çok kişi ile oturuyorduk ama ben neden tanımıyorum bunları.

Kahvaltımı yapmaya başladığımdan beri iri yapılı olan siyah saçlı gözlerinin muhteşemliği ile bana bakan adamın kim olduğunu merak ediyordum.

- şey bu kadar fazla doldurmasan olur mu? Çünkü şey tabağımı çok doldurdun da.

Bana şaşkınlıkla bakan adam ile durumu garipsemiştim, bana ilk başta çatık kaşlara bakarken sonradan bakışları yumuşamıştı.

O siyah saçlı adama gülümsemiştim.

- Tabağımı çokça doldurduğun için teşekkür ederim.

- rica ederim bebeğim iyi misin sen ağrıların var mı?

Dediği şey ile duraksadım. Şaşırmıştım çünkü bebeğim demişti.

Boğazımı temizleyerek yemeğime devam ettim başım hafif hafif sızlıyordu bu ağrının nedeni hakkında hiçbir fikrim yoktu ben bunları düşünürken aniden elimin üzerindeki el ile illerimi hızla çektim.

Yan tarafına baktığımda o adam şaşırmış gözler ile bana bakıyordu ve bu hareketimden rahatsız olduğunu gösteren jest ve mimikleri ile aniden sofradan kalktı ve hızla evden çıkmıştı.

Benim yüzümden mi çıkmıştı, ben mi buna neden Olmuştum ama sadece elime dokundu o kim ki elime dokundu bunları düşünürken.

- heyyy yenge iyi misin?

Yenge mi?

- Yenge mi?

Herkes bana bakıyordu. Ne oluyordu başımın ağrısı artmıştı ayağı kalktım ve işte o an beni öldürebilevek kapasiteye sahip olan o ağrı ile inleyerek dizlerimin üzerine çökmüştüm.

Herkes etrafıma toplanmıştı.son hatırladığım birinin beni kollarına almasıydı.

NUR'UN ANLATIMI İLE

İnci uyandığından beri çok değişik davranıyordu bunun nedenini kimse anlamış değildi. Kahvaltı sırasında garip davranışlar sergilemişti, normal konuşmuyordu konuşmasında çok değişikti sanki buraya daha yeni önceden, bunu söylerken boğazımın düğümlendiğini hissedebiliyordum karan abim ise kas katı kesilmiş beni dinliyordu.

- Abi İnci sanki daha önce hiç buraya gelmemişte bizi tanımamış gibi davrandığının farkında mısın?

Herkes sessizleşmişti karan abim ise yatağında baygın bir şekilde yatan, ve doktorun ilgilendiği yengem inciye bakıyordu.

Herkes bodrum katı olarak saydığımız odada incinin muayene edişini izliyordu. Burası bizim için bir hastane gibi idi bu bodrum kat bize yaşamı sunuyurdu.

Doktor odadan çıktı ve düşünceler eşliğinde yanımıza geldi herkes pür dikkat onu izliyor ve dinlemeye hazır bir şekilde bekliyordu.

- Karan bey İnci hanım.

Diyiverdi doktor ama devamı sanki ölüm haberi veriyormuş gibi duraksadı ve saniyelerin bizi öldürmesine izin veriyormuşçasına sustu karan abimin.

- SÖYLE LAN!

Demesi ile yerinden sıçrayab doktorun

- Eğer tahminlerim doğru ise İnci hanım başına aldığı ağır darbe ile geçici hafıza kaybı yaşıyor.

Hepimiz donup kalmıştık. Yiğenimin yani can'ın

- Karan abi ne oluyor?

Demesi ile herkes kendini toparlamaya çalıştı Karan abim kendinde değildi sevdiği kadını böyle görmek acı veriyordu.

###

Şimdi içerde herkes bu konuyu konuşuyordu.

Karan abim.

- İnci her şeyi hatırlayana kadar sakın bir yanlışlık yapmayın.

Halam.

- Ama karan oğlum sen-

Abim. 

-Hala lütfen.

Ne hakkında konuştuklarını bilmiyorum ama abim;

- Evet her şey bozuldu ben İnciye evlenme teklifi yapmaya hazırlanıken her şeyin böyle sarpa satacağını düşünmemiştim bunları hesaba katmamıştım hala!

Sona doğru abimin sesi boğuk çıkmıştı biz bunları konuşurken aniden ye yengemin gelmesini beklemiyorduk.

- Ne? 

Herkes sesin geldiği yöne yönelirken abimin inci diye fısıldadığını ve küfür ettiğini işitmiştim.

- Karan sen bana evlenme teklifi mi ediceksin?

- Sen abimin ismini nereden hatırlıyorsun? Dedim .

- Sen ne saçmalıyorsun Nur sevdiğim adamın ismini nasıl hatırlamam?

Herkes ayaklanmıştı.

Karan abim hızla inciye sarılmıştı.

Şaşkınlıkla - ama-

Öylece herkes kalmıştı.

- Herşeyi hatırlıyor musun yenge? Bu konuşan ceylandı?

- İnci kahkaha atmıştı. Evet demişti ama nasıl olur.

Şimdi anlamıştım, tabi ya hafıza kaybı, şimdi anlamıştım, şuan normal oluşu hay aksi...