Başımın ağrısı, vücudumun ağrısı ile gözlerimi açtım betonun üstünde öylece yatıyordum elimi anlıma dayadım bir şey yoktu peki yerdeki kan, dış kapı açıktı ama kimse yoktu, elimi başımın yanına koyunca kanadığını fark ettim aniden bastırdığım için acıdan dışlerimi sıkmıştım ve bu benim canımı acıtmıştı eczaneden yardım çantası almam gerekiyordu evde sarabileceğim hiçbir şey yoktu

Banyoya yöneldim hızla elimi yüzümü yıkadım yüzümü yıkamamla yanlışlıkla havluyu yaraya bastırınca acıdan inlemiştim yeniden akmaya başlayan kan ile havluyu kirli sepetine atıp telefonumu çantadan çıkarıp ve kilidi alıp evden ayrıldım tekrar dönerek odadan aldığım kapüşonlu çeketim ile konumdan eczane aramaya başladım saate hiç bakmamıştım 2 saattir aradığım her eczane kapalıydı ne yapacağımı hiç bilmiyordum başım dönüyordu

Yolun ortasında öyle yürürken başımın dönmesi ile dengemi kaybettim ve tam düşecekken arkadan omuzlarıma destek olan biri ile korktum çantamda yanımda değildi hızla geri çekildim adamdan uzak durdum elim başıma gitti elime gelen kanlar artık hiçte tesellim değildi

- hey iyi misin?

Admı takmadan yoluma devam ettim

- ellerin kan!

-kim yaptı bunu sana!

Devam ettim adam hala peşimden geliyordu kimdi ki bu şimdi kafamı kaldırdım aniden kolumu tutması ile acıdan değişik bir nida döküldü dudaklarımdan kafamı kaldırıp ona baktım o adama adam şok içinde bana bakıyordu bu o adamdı bu oydu, can denen çoçuğun yakınıydı, babasıda olabilir banane ki

Şapka kaymıştu yüzüm ortadaydı ve o adam her yere her zerreye dikkatlice bakıyordu başım dönüyordu destek için bir duvara tutunmak isterdim ama o beni tuttu attım mecalim yoktu ayakta kalacak

Havalandığımı hissettim sonra bir araba ardından karanlık...

. 

Gözlerimi açtığımda başımda minik bir nefes hissettim bu o küçük çoçuk tu gözlerimi açtım ağır ağır sarı saçlı mavi gölü şirin olan can gülümsüyordu bana ben etrafıma baktım lise yoktu candan başka

Doğruldum yerimden hastane odasıydı burası düzelttim kendimi içeri polisler girdi aniden onları görünce korkmuştum, ardından adını bilmediğim bununda akrep dövmesi olan adam içeri girmişti

Polislerden biri yanaşarak

- iyi misiniz hanım efendi?

Başımı sallayarak yanıt verdim

- size bunu kim yaptı olayı baştan anlatırmısınız?

- kimse yapmadı dedim sesim kısık çıkmıştı

- size kimse bir şey yapmadıysa nasıl bu haldesiniz o zmn

- ben başımı vurdum ayağım kay-yınca aniden oldu zaten fazla hatırlayamıyorum

Adam sinirli gözlerle bana bakarken, gözlerinden alev çıktığına yemin edebilirim yerimden kalktım ve

- ben iyiyim bana bunu kimse yapmadı, şimdi eve gitmek istiyorum annem merak etmiştir dedim

Adam sinirle odadan ayrıldı ardından polislerde çıktı bende oradan ayrıldım adam çıkış işlemlerini yapardı arkamdan gelen minik ile etrafıma baktım ama kimse yoktu yani benlemek zorundaydım hastanenin bahçesinde kapşonumu taktıktan sonra çoçuğu kucağıma aldım ve bankta beklemeye başladık bir süre beklerken çoçuğun kucağımda uyuya kaldığını anladım çeketimi çıkarıp üstüne attım saçımı açarak yarayı saçlarımla örttüm attık ne kadar saklayabilirsem

Canın üstünü biraz daha örttüm ve ardından sinirli asabi bey kapıda bana sıkı adımlarla geldiğini gördüm bu adam hiç mi gülmezdi be yanıma geldi ve gelirken telefondan birini aradı bir adam geldi ve canı aldı benden bende aldıktan sonra eve doğru gitmeye başladım bilmediğim evin yolu ardından kolumdan çok sert tutuldum canımı yine yakmıştı

- Neden yalan söyledin sana bunu yapanın aslında sen olmadığını neden söylemedin ha!

Bapırmıştı herkes bize bakıyordu kolumu hala sıkıyordu gözümden bir damla yaş firar etti kimseyle konuşamıyordum küçüklükten beri travma...

Gözleri akan yaşı takip etti uzaklaştı benden bende uzaklaştım telefonum çaldı arayan babamdı telaşla etrafıma baktım kimse yoktu ne cesaretle arıyordu telefonu elimden çekti ve açtı

Bu adam kendini ne sanıyordu!

- telefonumu bana geri ver! Kim oluyorsunda alıyorsun bana ait olan eşyamı kimsin sen!

Adam konuşmama şaşırmış gibi bende telefonumu aldım ve kökten kapattım herşeyi duymultu babam buna eminim eve gidince ölümüm olacaktı

- siz benim hiçbirşeyim olmuyorsunuz beyfendi haddinizi ve yerinizi bilin beni hastaneye getirdiniz bunu için tşk ederim ama bu sizin bana yanaşma hakkınızı olduğunu göstermiyor bir daha karşılaşmamak dileği ile uyuz şey!

Dediğimde adam resmen gülmüştü bende ordan ayrılmıştım

*

Eve geldiğimde kimse yoktu zar zor sokakları ezbere şekilde bulduğum evi, yerdeki kanları temizledim, etrafı toparladım ondan önce şarja koyduğum telefon ile kedime öyleeee oturdum be gece birimizin ölüsü çıkacaktı bu evden

Saat 8 e geliyordu filime dalmıştım açlıktan ölüyordum hemen mutfağa geçip kendime bir tost yaptım ve ardından yedim

Kapı çalınca delikten bakarak açtığımda karşımdaki annemin güler yüzü soldu, başımdaki yara ya tabi unutmuştum Allah kahretmesin annem hemen soru yağmuruna turru beni bende yalan atmayacak açıkladım annem ufak ufak imalarda bulunsa da gülüp geçiyorum annemde alışmıştı bu haline ama bu sefer annemin son damlasıydı boşanma davası için avukat abiyi aradı ve yanımdan odasına geçti

Benimde uykum geldiği için odama geçip bende uyudum.