Herşey düşündüğümden daha karışıktı, herşey istediğimden daha karmaşıltı, ne yapmam gerektiğim hakkında bir fikrim yoktu, ben kendimi bulmuşken tekrardan kendimi kaybetmem ile annemin ölümünden sonra bu benim ikinci yıkılışımdı.

Ben annem ve anneannemin katili olan babamın katili olmultum ben o adamı yıllar önce babam dediğim adamın katili olmuştum ben bir canı hayattan kopartırken, babam dediğim adam iki değerli canın hayatına son vermişti ben o gece ben o gece, bize saldırmaya çalışan adamın belindeki silah ile kalbinden vurmuştum, ben o adamın kalbini bir mermi ile parçalamıştım.

Karan yaptığım şey ile suçumu örtmek için her şeyi yaptı, anılarım canlanması diye ev bile değiştirdik şimdi yeni bir evde yeni bir hayat ile devam ediyorum hemde katil olarak devam ediyorum ben bir doktor olarak bir çok canı hayata dödürürken, bir canı, bir canı hayattan koparmıştım ve bu kişi benim babam dediğim kişiydi.

YAZARIN ANLATIMI İLE

O gece babası kızını öldürmek için bir plan yapmıştı, masum rolu oynayıp kızının kalbinden vurmayı planlıyordu, ama tam tersi oldu, kızı babasının kalbimden vurmuştu ve o gece tam (8:14) geçe hayata veda etmişti saranın babası, bu durumu örtmek için herkes işe koyulmuştu, karan saranın katil olması ile birlikte kolları arasına alıp teselli etmeye çalışmıştı sara artık karan gibi bir katil ve bir mafya olmuştu.

O gece e evdeki kimse yaşanan olayın şoku ile hiç uyumamıştı o gece herkes yaşanan olay hakkında bir plan yapmıştı ve planı uygulamak için herkes uyanık kalmıştı.......

SARANIN ANLATIMI İLE

Ben bir doktrdum ben herkesi kurtarmak için doktor olmuştum, şimdi ise bir katildim benim cezam ne olacaktı, kimsem kalmadı 17 yaşında babamı, 21 veya 22 yaşında her şeyim olan annem ve anneannemi kaybettim şimdi ise yetim ve öksüz kaldım.

Böyle bir şeyi yapmayı düşünmüyordum sadece o an kimseye zarar gelmesin diye öyle bir şey yapmıştım, şimdi ise kendimi toplamak için ne yapmam gerektiğini bilmiyordum hayatımda sadece karan kaldı herlwyim olan sevgilim ile yanlız başıma kaldım.

Kapıyı kilitlemiş duvara yaslanmış kafamı katanım omuzuna koymuştum ve camdan gecenin içinde parıldayan yıldızlara bakıyordum, bakıyorduk...

​

ANILAR

" kızım hadi güzel kızım uyanda beraber kahvaltı yapalım "

​​​​​​______

"​​​​​​Kızım hadi bebeğim aç kapıyı annen markete gitti oyun oynayalım "

​​​​

_______

"Allahım lütfen Bi an önce babam annemi vurmayı bıraksın n!"

________

" Anne neden gözün morarmış?"

" Baban vurdu kızım"

________

​​​​​​" Anne neden beni odaya kilitledi babam"

________

"Anne babam zorla beni öpmek istedi ama izn vermedi ve bana vurdu"

_______

Günlükler yazılır unutulmamak için., Günlükler günün olayı yazılıp hatırlatılır ama anılar, diğerleri gibi temiz bir kağıda yazılmak yerine temiz olan zihinleri kirletmek için zihinlere kazılır

Ben de anılarımı defter, kağıt yerine zihnime kazıdım şimdi ise kabuslarımın ardı arkası kesilmiyordu beni uykumdan uyandıran annem değil artık karan oluyordu yaralı olan kalbim karan ile iğleşiyordu bir mafya olmasına rağmen büttünn işini birakıp odağını ben yapıyordu.

Siz hiç bir yakınınızı kaybettiniz mi, siz hiç anne veya babanızın katili oldunuz mu, yada kendi bedeninizin katili, yarım kalmış insanlar olarak hayata devam etmek peki, mutlaka vardır böyle insanlar bende o insanların içinde varım bende o insanlardan biriyim.

Biz yaralı insanlar gülmeyi unutmuş, sevmeyi unutmuş, insanlardan uzak duygularını kaybetmiş insanlarız biz bizi unutup biz yeni bir biz yarattık, biz ailemiz varken mutlu iken bazıları mutsuzdu, bazı küçük kızlar gece babasının işinin bitmesini bekleyip kapıda beklerken, bazı küçük kızlar Babasının annesini vurmasına son vurup evden gitmesini dinlerdi.

Ben ise babamın ortadan kaybolmasını istiyordum ben o adamın kızıydım bir doktor oldum bir can iyileşti bir can vefat etti, bir can mutlu iken bir can mutsuzdu ağlamak için geceyi bekleyen insanlar her gece bitsin diye sabah dilekleri ile can verdiler.

Morgta her canı yıkarken ne fark ettim biliyor musunuz o insanlar dertlerini bırakıp giderlerdi, kimse derdini kendisiyle götürmeyi seçmemişti, arkalarında bıraktığı canlar bu bedelleri ödemeye devam ediyordu giden can yerine.

Morgta her bir ölünün farkli ölümü ile farklı yerlerde doğan bebekler, hayata ağlayarak gelen bebekler, yine ağlayarak canlarını veriyorlardı bazıları ise gülerek.

Benim annem nasıl gitti?, gülmeyi mi seçti, yoksa ağlamayı mı benim annem beni arkasında bıraktığı için ağladı ama babamdan kurtulduğu için de güldü.

Ben ise arkasından ağlayan tek kişiydim benim canım annem anneanneme üzülemiyorum çünkü duygularımı kaybettim anneme üzülürken, o kadar çok üzülüyordum ki bir yandan da mutluydum çünkü yavrusunu alarak gitti, ama kızı yavrusunu almadan gitti.

​​​​

​​​​​​​